ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 314
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਤੂ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜੋ ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਵਰਤੈ ॥
too karataa sabh kichh jaanadaa jo jeea andar varatai |ಓ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೇ, ನಮ್ಮ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸುವ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೀವು ತಿಳಿದಿದ್ದೀರಿ.
ਤੂ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਅਗਣਤੁ ਹੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਵਿਚਿ ਗਣਤੈ ॥
too karataa aap aganat hai sabh jag vich ganatai |ಓ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೇ, ನೀವೇ ಲೆಕ್ಕಿಸಲಾಗದವರು, ಆದರೆ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿದೆ.
ਸਭੁ ਕੀਤਾ ਤੇਰਾ ਵਰਤਦਾ ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤੈ ॥
sabh keetaa teraa varatadaa sabh teree banatai |ಎಲ್ಲವೂ ನಿಮ್ಮ ಇಚ್ಛೆಯ ಪ್ರಕಾರ ನಡೆಯುತ್ತದೆ; ನೀವು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ರಚಿಸಿದ್ದೀರಿ.
ਤੂ ਘਟਿ ਘਟਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਸਚੁ ਸਾਹਿਬ ਚਲਤੈ ॥
too ghatt ghatt ik varatadaa sach saahib chalatai |ನೀನು ಒಬ್ಬನೇ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹೃದಯದಲ್ಲೂ ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವೆ; ಓ ನಿಜವಾದ ಪ್ರಭು ಮತ್ತು ಗುರುವೇ, ಇದು ನಿಮ್ಮ ನಾಟಕ.
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੇ ਸੁ ਹਰਿ ਮਿਲੇ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਪਰਤੈ ॥੨੪॥
satigur no mile su har mile naahee kisai paratai |24|ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದವನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ; ಯಾರೂ ಅವನನ್ನು ತಿರುಗಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||24||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |ಸಲೋಕ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਇਹੁ ਮਨੂਆ ਦ੍ਰਿੜੁ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਾਈਐ ਚਿਤੁ ॥
eihu manooaa drirr kar rakheeai guramukh laaeeai chit |ಈ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳಿ; ಗುರುಮುಖರಾಗಿ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿ.
ਕਿਉ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਵਿਸਾਰੀਐ ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਨਿਤ ॥
kiau saas giraas visaareeai bahadiaa utthadiaa nit |ಪ್ರತಿ ಉಸಿರು ಮತ್ತು ಆಹಾರದ ತುಣುಕಿನೊಂದಿಗೆ, ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಅಥವಾ ನಿಂತಾಗ ನೀವು ಅವನನ್ನು ಹೇಗೆ ಮರೆಯಬಹುದು?
ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਗਈ ਇਹੁ ਜੀਅੜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਵਸਿ ॥
maran jeevan kee chintaa gee ihu jeearraa har prabh vas |ಹುಟ್ಟು ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ಆತಂಕ ಕೊನೆಗೊಂಡಿದೆ; ಈ ಆತ್ಮವು ಭಗವಂತ ದೇವರ ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿದೆ.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂ ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਬਖਸਿ ॥੧॥
jiau bhaavai tiau rakh too jan naanak naam bakhas |1|ಅದು ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾದರೆ, ಸೇವಕ ನಾನಕನನ್ನು ಉಳಿಸಿ ಮತ್ತು ಅವನಿಗೆ ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਨਮੁਖੁ ਅਹੰਕਾਰੀ ਮਹਲੁ ਨ ਜਾਣੈ ਖਿਨੁ ਆਗੈ ਖਿਨੁ ਪੀਛੈ ॥
manamukh ahankaaree mahal na jaanai khin aagai khin peechhai |ಅಹಂಕಾರದ, ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖನಿಗೆ ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಮಹಲು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ; ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಅವನು ಇಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ, ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣ ಅವನು ಅಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ.
ਸਦਾ ਬੁਲਾਈਐ ਮਹਲਿ ਨ ਆਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਦਰਗਹ ਸੀਝੈ ॥
sadaa bulaaeeai mahal na aavai kiau kar daragah seejhai |ಅವರನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಮಹಲಿಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಹೇಗೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು?
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਮਹਲੁ ਵਿਰਲਾ ਜਾਣੈ ਸਦਾ ਰਹੈ ਕਰ ਜੋੜਿ ॥
satigur kaa mahal viralaa jaanai sadaa rahai kar jorr |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಮಹಲನ್ನು ತಿಳಿದವರು ಎಷ್ಟು ವಿರಳ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಅಂಗೈಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಒತ್ತಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ.
ਆਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਹਰਿ ਮੇਰਾ ਨਾਨਕ ਲਏ ਬਹੋੜਿ ॥੨॥
aapanee kripaa kare har meraa naanak le bahorr |2|ಓ ನಾನಕ್, ನನ್ನ ಭಗವಂತ ತನ್ನ ಕೃಪೆಯನ್ನು ನೀಡಿದರೆ, ಆತನು ಅವರನ್ನು ತನ್ನ ಬಳಿಗೆ ತರುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਸਾ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਸਫਲ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਮਨੁ ਮੰਨੇ ॥
saa sevaa keetee safal hai jit satigur kaa man mane |ಗುರುವಿನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಿತಕರವಾದ ಆ ಸೇವೆಯು ಫಲಪ್ರದ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಫಲದಾಯಕವಾಗಿದೆ.
ਜਾ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਮਨੁ ਮੰਨਿਆ ਤਾ ਪਾਪ ਕਸੰਮਲ ਭੰਨੇ ॥
jaa satigur kaa man maniaa taa paap kasamal bhane |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಮನಸ್ಸು ಪ್ರಸನ್ನವಾದಾಗ ಪಾಪಗಳು ಮತ್ತು ದುಷ್ಕೃತ್ಯಗಳು ಓಡಿಹೋಗುತ್ತವೆ.
ਉਪਦੇਸੁ ਜਿ ਦਿਤਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਸੁਣਿਆ ਸਿਖੀ ਕੰਨੇ ॥
aupades ji ditaa satiguroo so suniaa sikhee kane |ನಿಜವಾದ ಗುರು ನೀಡಿದ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಸಿಖ್ಖರು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ.
ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨ ਚੜੀ ਚਵਗਣਿ ਵੰਨੇ ॥
jin satigur kaa bhaanaa maniaa tin charree chavagan vane |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಇಚ್ಛೆಗೆ ಶರಣಾದವರು ಭಗವಂತನ ಚತುರ್ಭುಜ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾರೆ.
ਇਹ ਚਾਲ ਨਿਰਾਲੀ ਗੁਰਮੁਖੀ ਗੁਰ ਦੀਖਿਆ ਸੁਣਿ ਮਨੁ ਭਿੰਨੇ ॥੨੫॥
eih chaal niraalee guramukhee gur deekhiaa sun man bhine |25|ಇದು ಗುರುಮುಖರ ವಿಶಿಷ್ಟ ಮತ್ತು ವಿಶಿಷ್ಟ ಜೀವನಶೈಲಿಯಾಗಿದೆ: ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುವುದು, ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಅರಳುತ್ತದೆ. ||25||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਜਿਨਿ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਤਿਸੁ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥
jin gur gopiaa aapanaa tis tthaur na tthaau |ತಮ್ಮ ಗುರುವನ್ನು ದೃಢೀಕರಿಸದವರಿಗೆ ಮನೆ ಅಥವಾ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲ.
ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਦੋਵੈ ਗਏ ਦਰਗਹ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
halat palat dovai ge daragah naahee thaau |ಅವರು ಇಹಲೋಕ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಎರಡನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಸ್ಥಾನವಿಲ್ಲ.
ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਫਿਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਲਗਹਿ ਪਾਇ ॥
oh velaa hath na aavee fir satigur lageh paae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಪಾದಕ್ಕೆ ನಮಿಸುವ ಈ ಅವಕಾಶ ಮತ್ತೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਗਣਤੈ ਘੁਸੀਐ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥
satigur kee ganatai ghuseeai dukhe dukh vihaae |ಅವರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಎಣಿಕೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರೆ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ನೋವು ಮತ್ತು ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಕಳೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਹੈ ਆਪੇ ਲਏ ਜਿਸੁ ਲਾਇ ॥
satigur purakh niravair hai aape le jis laae |ನಿಜವಾದ ಗುರು, ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಜೀವಿ, ಯಾವುದೇ ದ್ವೇಷ ಅಥವಾ ಪ್ರತೀಕಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಯಾರೊಂದಿಗೆ ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾನೋ ಅವರನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਦਰਸਨੁ ਜਿਨਾ ਵੇਖਾਲਿਓਨੁ ਤਿਨਾ ਦਰਗਹ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥੧॥
naanak darasan jinaa vekhaalion tinaa daragah le chhaddaae |1|ಓ ನಾನಕ್, ಅವರ ದರ್ಶನದ ಪೂಜ್ಯ ದರ್ಶನವನ್ನು ನೋಡುವವರು ಭಗವಂತನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ವಿಮೋಚನೆ ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਨਮੁਖੁ ਅਗਿਆਨੁ ਦੁਰਮਤਿ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
manamukh agiaan duramat ahankaaree |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಅಜ್ಞಾನಿ, ದುಷ್ಟ ಮನಸ್ಸಿನ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರಿ.
ਅੰਤਰਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਜੂਐ ਮਤਿ ਹਾਰੀ ॥
antar krodh jooaai mat haaree |ಅವನು ಒಳಗೊಳಗೆ ಕೋಪದಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಜೂಜಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਓਹੁ ਪਾਪ ਕਮਾਵੈ ॥
koorr kusat ohu paap kamaavai |ಅವನು ಮೋಸ ಮತ್ತು ಅಧರ್ಮದ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਕਿਆ ਓਹੁ ਸੁਣੈ ਕਿਆ ਆਖਿ ਸੁਣਾਵੈ ॥
kiaa ohu sunai kiaa aakh sunaavai |ಅವನು ಏನು ಕೇಳಬಹುದು ಮತ್ತು ಇತರರಿಗೆ ಏನು ಹೇಳಬಹುದು?
ਅੰਨਾ ਬੋਲਾ ਖੁਇ ਉਝੜਿ ਪਾਇ ॥
anaa bolaa khue ujharr paae |ಅವನು ಕುರುಡನೂ ಕಿವುಡನೂ ಆಗಿದ್ದಾನೆ; ಅವನು ತನ್ನ ದಾರಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ਮਨਮੁਖੁ ਅੰਧਾ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
manamukh andhaa aavai jaae |ಕುರುಡು, ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ;
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਥਾਇ ਨ ਪਾਇ ॥
bin satigur bhette thaae na paae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗದೆ ಅವನಿಗೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿಯ ಸ್ಥಳ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਇ ॥੨॥
naanak poorab likhiaa kamaae |2|ಓ ನಾನಕ್, ಅವನು ತನ್ನ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ವಿಧಿಯ ಪ್ರಕಾರ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਜਿਨ ਕੇ ਚਿਤ ਕਠੋਰ ਹਹਿ ਸੇ ਬਹਹਿ ਨ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ॥
jin ke chit katthor heh se baheh na satigur paas |ಕಲ್ಲಿನಂತೆ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಹೃದಯವುಳ್ಳವರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಬಳಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.
ਓਥੈ ਸਚੁ ਵਰਤਦਾ ਕੂੜਿਆਰਾ ਚਿਤ ਉਦਾਸਿ ॥
othai sach varatadaa koorriaaraa chit udaas |ಅಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವೇ ಮೇಲುಗೈ; ಸುಳ್ಳುಗಳು ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಅದಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.
ਓਇ ਵਲੁ ਛਲੁ ਕਰਿ ਝਤਿ ਕਢਦੇ ਫਿਰਿ ਜਾਇ ਬਹਹਿ ਕੂੜਿਆਰਾ ਪਾਸਿ ॥
oe val chhal kar jhat kadtade fir jaae baheh koorriaaraa paas |ಕೊಕ್ಕೆಯಿಂದ ಅಥವಾ ವಂಚನೆಯಿಂದ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಸಮಯವನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವರು ಮತ್ತೆ ಸುಳ್ಳುಗಳೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಾರೆ.
ਵਿਚਿ ਸਚੇ ਕੂੜੁ ਨ ਗਡਈ ਮਨਿ ਵੇਖਹੁ ਕੋ ਨਿਰਜਾਸਿ ॥
vich sache koorr na gaddee man vekhahu ko nirajaas |ಅಸತ್ಯವು ಸತ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯುವುದಿಲ್ಲ; ಓ ಜನರೇ, ಇದನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಿ ಮತ್ತು ನೋಡಿ.
ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜਿਆਰੀ ਜਾਇ ਰਲੇ ਸਚਿਆਰ ਸਿਖ ਬੈਠੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ॥੨੬॥
koorriaar koorriaaree jaae rale sachiaar sikh baitthe satigur paas |26|ಸುಳ್ಳು ಹೋಗಿ ಸುಳ್ಳಿನೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಸತ್ಯವಂತ ಸಿಖ್ಖರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||26||