ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 607

ਗਲਿ ਜੇਵੜੀ ਆਪੇ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਉ ਪ੍ਰਭੁ ਖਿੰਚੈ ਤਿਉ ਜਾਹਾ ॥

gal jevarree aape paaeidaa piaaraa jiau prabh khinchai tiau jaahaa |

ಪ್ರಿಯರೇ ಅವರ ಕುತ್ತಿಗೆಗೆ ಸರಪಣಿಗಳನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಾರೆ; ದೇವರು ಅವರನ್ನು ಎಳೆದಂತೆ, ಅವರು ಹೋಗಬೇಕು.

ਜੋ ਗਰਬੈ ਸੋ ਪਚਸੀ ਪਿਆਰੇ ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਭਗਤਿ ਸਮਾਹਾ ॥੪॥੬॥

jo garabai so pachasee piaare jap naanak bhagat samaahaa |4|6|

ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವನು ನಾಶವಾಗುತ್ತಾನೆ, ಓ ಪ್ರಿಯ; ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾ, ನಾನಕ್ ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗುತ್ತಾನೆ. ||4||6||

ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੪ ਦੁਤੁਕੇ ॥

soratth mahalaa 4 dutuke |

ಸೊರತ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್, ಧೋ-ತುಕೇ:

ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਵਿਛੁੜੇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਮਨਮੁਖਿ ਕਰਮ ਕਰੈ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥

anik janam vichhurre dukh paaeaa manamukh karam karai ahankaaree |

ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟ, ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖನು ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಾನೆ, ಅಹಂಕಾರದ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗುತ್ತಾನೆ.

ਸਾਧੂ ਪਰਸਤ ਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਗੋਬਿਦ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੧॥

saadhoo parasat hee prabh paaeaa gobid saran tumaaree |1|

ಪವಿತ್ರ ಸಂತನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ನಾನು ದೇವರನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡೆ; ಓ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರಭು, ನಾನು ನಿನ್ನ ಅಭಯಾರಣ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ. ||1||

ਗੋਬਿਦ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਅਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥

gobid preet lagee at piaaree |

ದೇವರ ಪ್ರೀತಿ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಪ್ರಿಯವಾಗಿದೆ.

ਜਬ ਸਤਸੰਗ ਭਏ ਸਾਧੂ ਜਨ ਹਿਰਦੈ ਮਿਲਿਆ ਸਾਂਤਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥

jab satasang bhe saadhoo jan hiradai miliaa saant muraaree | rahaau |

ನಾನು ಸತ್ ಸಂಗತಕ್ಕೆ ಸೇರಿದಾಗ, ಪವಿತ್ರ ಜನರ ಕಂಪನಿ, ಶಾಂತಿಯ ಸಾಕಾರ ಭಗವಂತ ನನ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಬಂದನು. ||ವಿರಾಮ||

ਤੂ ਹਿਰਦੈ ਗੁਪਤੁ ਵਸਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਤੇਰਾ ਭਾਉ ਨ ਬੁਝਹਿ ਗਵਾਰੀ ॥

too hiradai gupat vaseh din raatee teraa bhaau na bujheh gavaaree |

ನೀನು ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ನೆಲೆಸಿರುವೆ, ಕರ್ತನೇ; ಆದರೆ ಬಡ ಮೂರ್ಖರು ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਗਟਿਆ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਵੀਚਾਰੀ ॥੨॥

satigur purakh miliaa prabh pragattiaa gun gaavai gun veechaaree |2|

ಸರ್ವಶಕ್ತ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ, ದೇವರು ನನಗೆ ಬಹಿರಂಗವಾಯಿತು; ನಾನು ಅವರ ಗ್ಲೋರಿಯಸ್ ಸ್ತೋತ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಹಿಮೆಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತೇನೆ. ||2||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਭਇਆ ਸਾਤਿ ਆਈ ਦੁਰਮਤਿ ਬੁਧਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥

guramukh pragaas bheaa saat aaee duramat budh nivaaree |

ಗುರುಮುಖನಾಗಿ ನಾನು ಪ್ರಬುದ್ಧನಾಗಿದ್ದೇನೆ; ಶಾಂತಿ ಬಂದಿದೆ, ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ದುಷ್ಟ ಮನಸ್ಸು ತೊಲಗಿದೆ.

ਆਤਮ ਬ੍ਰਹਮੁ ਚੀਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਤਸੰਗਤਿ ਪੁਰਖ ਤੁਮਾਰੀ ॥੩॥

aatam braham cheen sukh paaeaa satasangat purakh tumaaree |3|

ದೇವರೊಂದಿಗಿನ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಆತ್ಮದ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ, ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಸತ್ ಸಂಗತದಲ್ಲಿ, ನಿಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ, ಓ ಕರ್ತನೇ. ||3||

ਪੁਰਖੈ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਜਿਨ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਭਈ ਤੁਮਾਰੀ ॥

purakhai purakh miliaa gur paaeaa jin kau kirapaa bhee tumaaree |

ನಿಮ್ಮ ಕರುಣೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರು, ಸರ್ವಶಕ್ತ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಗುರುವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਨਾਨਕ ਅਤੁਲੁ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗਤੁ ਰਹੈ ਬਨਵਾਰੀ ॥੪॥੭॥

naanak atul sahaj sukh paaeaa anadin jaagat rahai banavaaree |4|7|

ನಾನಕ್ ಅವರು ಅಳೆಯಲಾಗದ, ಆಕಾಶ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ; ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವನು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಅರಣ್ಯದ ಯಜಮಾನನಾದ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ||4||7||

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥

soratth mahalaa 4 |

ಸೊರತ್, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:

ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅੰਤਰੁ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥

har siau preet antar man bedhiaa har bin rahan na jaaee |

ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಒಳಗಿನ ಆಳವು ಭಗವಂತನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಚುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ; ನಾನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬದುಕಲಾರೆ.

ਜਿਉ ਮਛੁਲੀ ਬਿਨੁ ਨੀਰੈ ਬਿਨਸੈ ਤਿਉ ਨਾਮੈ ਬਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧॥

jiau machhulee bin neerai binasai tiau naamai bin mar jaaee |1|

ನೀರಿಲ್ಲದೆ ಮೀನು ಸಾಯುವಂತೆ ನಾನು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ ಸಾಯುತ್ತೇನೆ. ||1||

ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਜਲੁ ਦੇਵਹੁ ਹਰਿ ਨਾਈ ॥

mere prabh kirapaa jal devahu har naaee |

ಓ ನನ್ನ ದೇವರೇ, ದಯವಿಟ್ಟು ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿನ ನೀರಿನಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ.

ਹਉ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਗਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਨਾਮੇ ਹੀ ਸਾਂਤਿ ਪਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥

hau antar naam mangaa din raatee naame hee saant paaee | rahaau |

ನಾನು ನಿನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ, ನನ್ನೊಳಗೆ ಆಳವಾಗಿ, ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ; ಹೆಸರಿನ ಮೂಲಕ, ನಾನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ||ವಿರಾಮ||

ਜਿਉ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਜਲ ਬਿਨੁ ਬਿਲਲਾਵੈ ਬਿਨੁ ਜਲ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥

jiau chaatrik jal bin bilalaavai bin jal piaas na jaaee |

ಹಾಡುಹಕ್ಕಿ ನೀರಿಲ್ಲದೆ ಕೂಗುತ್ತದೆ - ನೀರಿಲ್ಲದೆ ಬಾಯಾರಿಕೆ ನೀಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਲੁ ਪਾਵੈ ਸੁਖ ਸਹਜੇ ਹਰਿਆ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ॥੨॥

guramukh jal paavai sukh sahaje hariaa bhaae subhaaee |2|

ಗುರುಮುಖನು ಸ್ವರ್ಗೀಯ ಆನಂದದ ನೀರನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಪುನರ್ಯೌವನಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ, ಭಗವಂತನ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪ್ರೀತಿಯ ಮೂಲಕ ಅರಳುತ್ತಾನೆ. ||2||

ਮਨਮੁਖ ਭੂਖੇ ਦਹ ਦਿਸ ਡੋਲਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥

manamukh bhookhe dah dis ddoleh bin naavai dukh paaee |

ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಹಸಿದಿದ್ದಾರೆ, ಹತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ; ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਆਵੈ ਦਰਗਹਿ ਮਿਲੈ ਸਜਾਈ ॥੩॥

janam marai fir jonee aavai darageh milai sajaaee |3|

ಅವರು ಹುಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ, ಸಾಯಲು ಮಾತ್ರ, ಮತ್ತು ಮತ್ತೆ ಪುನರ್ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾರೆ; ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಶಿಕ್ಷಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ. ||3||

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹ ਹਰਿ ਰਸੁ ਅੰਤਰਿ ਪਾਈ ॥

kripaa kareh taa har gun gaavah har ras antar paaee |

ಆದರೆ ಭಗವಂತ ತನ್ನ ಕರುಣೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದರೆ, ಒಬ್ಬನು ಅವನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡಲು ಬರುತ್ತಾನೆ; ತನ್ನದೇ ಆದ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ, ಅವನು ಭಗವಂತನ ಅಮೃತದ ಭವ್ಯವಾದ ಸಾರವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.