ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 127

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਇਹੁ ਗੁਫਾ ਵੀਚਾਰੇ ॥

gur kai sabad ihu gufaa veechaare |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಈ ಗುಹೆಯನ್ನು ಹುಡುಕಿ.

ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਅੰਤਰਿ ਵਸੈ ਮੁਰਾਰੇ ॥

naam niranjan antar vasai muraare |

ನಿರ್ಮಲ ನಾಮ, ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು, ಆತ್ಮದಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ನೆಲೆಸಿದೆ.

ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਏ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੪॥

har gun gaavai sabad suhaae mil preetam sukh paavaniaa |4|

ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡಿ, ಮತ್ತು ಶಬ್ದದಿಂದ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿ. ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದರಿಂದ ನೀವು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವಿರಿ. ||4||

ਜਮੁ ਜਾਗਾਤੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਕਰੁ ਲਾਏ ॥

jam jaagaatee doojai bhaae kar laae |

ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ದ್ವಂದ್ವತೆಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವವರ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ತೆರಿಗೆಯನ್ನು ವಿಧಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਨਾਵਹੁ ਭੂਲੇ ਦੇਇ ਸਜਾਏ ॥

naavahu bhoole dee sajaae |

ಹೆಸರು ಮರೆತವರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆ ವಿಧಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਘੜੀ ਮੁਹਤ ਕਾ ਲੇਖਾ ਲੇਵੈ ਰਤੀਅਹੁ ਮਾਸਾ ਤੋਲ ਕਢਾਵਣਿਆ ॥੫॥

gharree muhat kaa lekhaa levai rateeahu maasaa tol kadtaavaniaa |5|

ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಖಾತೆಗೆ ಅವರನ್ನು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿ ಧಾನ್ಯ, ಪ್ರತಿ ಕಣ, ತೂಕ ಮತ್ತು ಎಣಿಕೆ ಇದೆ. ||5||

ਪੇਈਅੜੈ ਪਿਰੁ ਚੇਤੇ ਨਾਹੀ ॥

peeearrai pir chete naahee |

ಇಹಲೋಕದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸದವನು ದ್ವಂದ್ವದಿಂದ ವಂಚನೆಗೊಳಗಾಗುತ್ತಾನೆ;

ਦੂਜੈ ਮੁਠੀ ਰੋਵੈ ਧਾਹੀ ॥

doojai mutthee rovai dhaahee |

ಅವಳು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಕಟುವಾಗಿ ಅಳುತ್ತಾಳೆ.

ਖਰੀ ਕੁਆਲਿਓ ਕੁਰੂਪਿ ਕੁਲਖਣੀ ਸੁਪਨੈ ਪਿਰੁ ਨਹੀ ਪਾਵਣਿਆ ॥੬॥

kharee kuaalio kuroop kulakhanee supanai pir nahee paavaniaa |6|

ಅವಳು ದುಷ್ಟ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದವಳು; ಅವಳು ಕೊಳಕು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟವಳು. ಅವಳ ಕನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಅವಳು ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||6||

ਪੇਈਅੜੈ ਪਿਰੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥

peeearrai pir man vasaaeaa |

ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುವವಳು

ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਹਦੂਰਿ ਦਿਖਾਇਆ ॥

poorai gur hadoor dikhaaeaa |

ಅವನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವು ಅವಳಿಗೆ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਕਾਮਣਿ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਕੰਠਿ ਲਾਇ ਸਬਦੇ ਪਿਰੁ ਰਾਵੈ ਸੇਜ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੭॥

kaaman pir raakhiaa kantth laae sabade pir raavai sej suhaavaniaa |7|

ಆ ಆತ್ಮ-ವಧು ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ತನ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಶಾಬಾದ್ ಪದದ ಮೂಲಕ, ಅವಳು ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಅವನ ಸುಂದರವಾದ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಆನಂದಿಸುತ್ತಾಳೆ. ||7||

ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਸਦਿ ਬੁਲਾਏ ॥

aape devai sad bulaae |

ಭಗವಂತನೇ ಕರೆಯನ್ನು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಅವನು ನಮ್ಮನ್ನು ತನ್ನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಗೆ ಕರೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਆਪਣਾ ਨਾਉ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

aapanaa naau man vasaae |

ಆತನು ತನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨੮॥੨੯॥

naanak naam milai vaddiaaee anadin sadaa gun gaavaniaa |8|28|29|

ಓ ನಾನಕ್, ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು ನಾಮದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವವನು, ಅವನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಾನೆ. ||8||28||29||

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

maajh mahalaa 3 |

ಮಾಜ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:

ਊਤਮ ਜਨਮੁ ਸੁਥਾਨਿ ਹੈ ਵਾਸਾ ॥

aootam janam suthaan hai vaasaa |

ಭವ್ಯವಾದದ್ದು ಅವರ ಜನ್ಮ, ಮತ್ತು ಅವರು ವಾಸಿಸುವ ಸ್ಥಳ.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਘਰ ਮਾਹਿ ਉਦਾਸਾ ॥

satigur seveh ghar maeh udaasaa |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಲಿಪ್ತರಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ.

ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਹਹਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਹਰਿ ਰਸਿ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵਣਿਆ ॥੧॥

har rang raheh sadaa rang raate har ras man tripataavaniaa |1|

ಅವರು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬದ್ಧರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಆತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾರೆ, ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಭಗವಂತನ ಸಾರದಿಂದ ತೃಪ್ತವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ||1||

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਪੜਿ ਬੁਝਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥

hau vaaree jeeo vaaree parr bujh man vasaavaniaa |

ಭಗವಂತನನ್ನು ಓದುವವರಿಗೆ, ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುವವರಿಗೆ ನಾನು ತ್ಯಾಗ, ನನ್ನ ಆತ್ಮವು ತ್ಯಾಗ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੜਹਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਹਿ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

guramukh parreh har naam salaaheh dar sachai sobhaa paavaniaa |1| rahaau |

ಗುರುಮುಖರು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಓದಿ ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರನ್ನು ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗೌರವಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ||1||ವಿರಾಮ||

ਅਲਖ ਅਭੇਉ ਹਰਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥

alakh abheo har rahiaa samaae |

ಕಾಣದ ಮತ್ತು ಗ್ರಹಿಸಲಾಗದ ಭಗವಂತ ಎಲ್ಲೆಡೆ ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿದೆ.

ਉਪਾਇ ਨ ਕਿਤੀ ਪਾਇਆ ਜਾਏ ॥

aupaae na kitee paaeaa jaae |

ಯಾವ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದಲೂ ಅವನನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੨॥

kirapaa kare taa satigur bhettai nadaree mel milaavaniaa |2|

ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯನ್ನು ನೀಡಿದರೆ, ನಾವು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತೇವೆ. ಅವರ ದಯೆಯಿಂದ, ನಾವು ಅವರ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದ್ದೇವೆ. ||2||

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪੜੈ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ॥

doojai bhaae parrai nahee boojhai |

ದ್ವಂದ್ವಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವಾಗ ಓದುವವನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਲੂਝੈ ॥

tribidh maaeaa kaaran loojhai |

ಅವನು ಮೂರು ಹಂತದ ಮಾಯೆಗಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਬੰਧਨ ਤੂਟਹਿ ਗੁਰਸਬਦੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਮੁਕਤਿ ਕਰਾਵਣਿਆ ॥੩॥

tribidh bandhan tootteh gurasabadee gurasabadee mukat karaavaniaa |3|

ಮೂರು ಹಂತದ ಮಾಯೆಯ ಬಂಧಗಳು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದಿಂದ ಮುರಿದುಹೋಗಿವೆ. ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ||3||

ਇਹੁ ਮਨੁ ਚੰਚਲੁ ਵਸਿ ਨ ਆਵੈ ॥

eihu man chanchal vas na aavai |

ಈ ಅಸ್ಥಿರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਦੁਬਿਧਾ ਲਾਗੈ ਦਹ ਦਿਸਿ ਧਾਵੈ ॥

dubidhaa laagai dah dis dhaavai |

ದ್ವಂದ್ವಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡು ಹತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸುತ್ತದೆ.

ਬਿਖੁ ਕਾ ਕੀੜਾ ਬਿਖੁ ਮਹਿ ਰਾਤਾ ਬਿਖੁ ਹੀ ਮਾਹਿ ਪਚਾਵਣਿਆ ॥੪॥

bikh kaa keerraa bikh meh raataa bikh hee maeh pachaavaniaa |4|

ಇದು ವಿಷಕಾರಿ ಹುಳು, ವಿಷದಿಂದ ಮುಳುಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ವಿಷದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೊಳೆಯುತ್ತದೆ. ||4||

ਹਉ ਹਉ ਕਰੇ ਤੈ ਆਪੁ ਜਣਾਏ ॥

hau hau kare tai aap janaae |

ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಸ್ವಾರ್ಥವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವ ಅವರು ಇತರರನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ಮೂಲಕ ಇತರರನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਰੈ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਏ ॥

bahu karam karai kichh thaae na paae |

ಅವರು ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಯಾವುದೇ ಸ್ವೀಕಾರವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ.

ਤੁਝ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕਿਛੂ ਨ ਹੋਵੈ ਬਖਸੇ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੫॥

tujh te baahar kichhoo na hovai bakhase sabad suhaavaniaa |5|

ನೀವು ಇಲ್ಲದೆ, ಕರ್ತನೇ, ಏನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮ ಶಬ್ದದ ಪದದಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರನ್ನು ನೀವು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತೀರಿ. ||5||

ਉਪਜੈ ਪਚੈ ਹਰਿ ਬੂਝੈ ਨਾਹੀ ॥

aupajai pachai har boojhai naahee |

ಅವರು ಹುಟ್ಟುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸಾಯುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಭಗವಂತನನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.

ਅਨਦਿਨੁ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਫਿਰਾਹੀ ॥

anadin doojai bhaae firaahee |

ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ.

ਮਨਮੁਖ ਜਨਮੁ ਗਇਆ ਹੈ ਬਿਰਥਾ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਵਣਿਆ ॥੬॥

manamukh janam geaa hai birathaa ant geaa pachhutaavaniaa |6|

ಸ್ವ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖರ ಜೀವನವು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿದೆ; ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ಸಾಯುತ್ತಾರೆ, ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡುತ್ತಾರೆ. ||6||

ਪਿਰੁ ਪਰਦੇਸਿ ਸਿਗਾਰੁ ਬਣਾਏ ॥

pir parades sigaar banaae |

ಪತಿ ದೂರವಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಮತ್ತು ಹೆಂಡತಿ ಬಟ್ಟೆ ಧರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੁ ਐਸੇ ਕਰਮ ਕਮਾਏ ॥

manamukh andh aaise karam kamaae |

ಕುರುಡರು, ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಇದನ್ನೇ.

ਹਲਤਿ ਨ ਸੋਭਾ ਪਲਤਿ ਨ ਢੋਈ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੭॥

halat na sobhaa palat na dtoee birathaa janam gavaavaniaa |7|

ಅವರು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಗೌರವಿಸಲ್ಪಡುವುದಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಅವರು ಮುಂದೆ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ||7||