ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1058
ਸਦਾ ਕਾਰਜੁ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਸੁਹੇਲਾ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕਾਰਜੁ ਕੇਹਾ ਹੇ ॥੭॥
sadaa kaaraj sach naam suhelaa bin sabadai kaaraj kehaa he |7|ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿನ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬರ ಕಾರ್ಯಗಳು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ. ಶಾಬಾದ್ ಇಲ್ಲದೆ, ಯಾರಾದರೂ ಏನು ಮಾಡಬಹುದು? ||7||
ਖਿਨ ਮਹਿ ਹਸੈ ਖਿਨ ਮਹਿ ਰੋਵੈ ॥
khin meh hasai khin meh rovai |ಒಂದು ಕ್ಷಣ, ಅವನು ನಗುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣ, ಅವನು ಅಳುತ್ತಾನೆ.
ਦੂਜੀ ਦੁਰਮਤਿ ਕਾਰਜੁ ਨ ਹੋਵੈ ॥
doojee duramat kaaraj na hovai |ದ್ವಂದ್ವತೆ ಮತ್ತು ದುಷ್ಟ-ಮನಸ್ಸಿನ ಕಾರಣ, ಅವನ ವ್ಯವಹಾರಗಳು ಬಗೆಹರಿಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਸੰਜੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿ ਪਾਏ ਕਿਰਤੁ ਨ ਚਲੈ ਚਲਾਹਾ ਹੇ ॥੮॥
sanjog vijog karatai likh paae kirat na chalai chalaahaa he |8|ಯೂನಿಯನ್ ಮತ್ತು ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಂದ ಪೂರ್ವನಿರ್ದೇಶಿತವಾಗಿದೆ. ಈಗಾಗಲೇ ಮಾಡಿರುವ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||8||
ਜੀਵਨ ਮੁਕਤਿ ਗੁਰਸਬਦੁ ਕਮਾਏ ॥
jeevan mukat gurasabad kamaae |ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಜೀವಿಸುವವನು ಜೀವನ್ ಮುಕ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ - ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಾಗಲೇ ವಿಮೋಚನೆ ಹೊಂದುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਸਿਉ ਸਦ ਹੀ ਰਹੈ ਸਮਾਏ ॥
har siau sad hee rahai samaae |ಅವನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਨ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੯॥
gur kirapaa te milai vaddiaaee haumai rog na taahaa he |9|ಗುರುವಿನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ಒಬ್ಬನು ಅದ್ಭುತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಅಹಂಕಾರದ ಕಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಬಾಧಿತನಾಗಿಲ್ಲ. ||9||
ਰਸ ਕਸ ਖਾਏ ਪਿੰਡੁ ਵਧਾਏ ॥
ras kas khaae pindd vadhaae |ಟೇಸ್ಟಿ ಖಾದ್ಯಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾ, ಅವನು ತನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಕೊಬ್ಬಿಸುತ್ತಾನೆ
ਭੇਖ ਕਰੈ ਗੁਰਸਬਦੁ ਨ ਕਮਾਏ ॥
bhekh karai gurasabad na kamaae |ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಲುವಂಗಿಯನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಬದುಕುವುದಿಲ್ಲ.
ਅੰਤਰਿ ਰੋਗੁ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ਬਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਸਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧੦॥
antar rog mahaa dukh bhaaree bisattaa maeh samaahaa he |10|ಅವನ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯಸ್ನೊಂದಿಗೆ ಆಳವಾದ ರೋಗವು ದೊಡ್ಡ ರೋಗವಾಗಿದೆ; ಅವನು ಭಯಾನಕ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಗೊಬ್ಬರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾನೆ. ||10||
ਬੇਦ ਪੜਹਿ ਪੜਿ ਬਾਦੁ ਵਖਾਣਹਿ ॥
bed parreh parr baad vakhaaneh |ಅವರು ವೇದಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ;
ਘਟ ਮਹਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਤਿਸੁ ਸਬਦਿ ਨ ਪਛਾਣਹਿ ॥
ghatt meh braham tis sabad na pachhaaneh |ದೇವರು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನು ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਤਤੁ ਬਿਲੋਵੈ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੧॥
guramukh hovai su tat bilovai rasanaa har ras taahaa he |11|ಗುರುಮುಖನಾಗುವವನು ವಾಸ್ತವದ ಸಾರವನ್ನು ಮಂಥನ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ; ಅವನ ನಾಲಿಗೆಯು ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯವಾದ ಸಾರವನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತದೆ. ||11||
ਘਰਿ ਵਥੁ ਛੋਡਹਿ ਬਾਹਰਿ ਧਾਵਹਿ ॥
ghar vath chhoddeh baahar dhaaveh |ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿರುವ ವಸ್ತುವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುವವರು ಹೊರಗೆ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੇ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ॥
manamukh andhe saad na paaveh |ಕುರುಡು, ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ದೇವರ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਅਨ ਰਸ ਰਾਤੀ ਰਸਨਾ ਫੀਕੀ ਬੋਲੇ ਹਰਿ ਰਸੁ ਮੂਲਿ ਨ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੨॥
an ras raatee rasanaa feekee bole har ras mool na taahaa he |12|ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಅಭಿರುಚಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದ ಅವರ ನಾಲಿಗೆಯು ರುಚಿಯಿಲ್ಲದ, ನಿಷ್ಕಪಟವಾದ ಪದಗಳನ್ನು ಮಾತನಾಡುತ್ತದೆ. ಅವರು ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯವಾದ ಸಾರವನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಸವಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ||12||
ਮਨਮੁਖ ਦੇਹੀ ਭਰਮੁ ਭਤਾਰੋ ॥
manamukh dehee bharam bhataaro |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ತನ್ನ ಸಂಗಾತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ.
ਦੁਰਮਤਿ ਮਰੈ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੋ ॥
duramat marai nit hoe khuaaro |ಅವನು ಕೆಟ್ಟ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಸಾಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನರಳುತ್ತಾನೆ.
ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਮਨੁ ਦੂਜੈ ਲਾਇਆ ਸੁਪਨੈ ਸੁਖੁ ਨ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੩॥
kaam krodh man doojai laaeaa supanai sukh na taahaa he |13|ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಲೈಂಗಿಕ ಬಯಕೆ, ಕೋಪ ಮತ್ತು ದ್ವಂದ್ವತೆಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಕನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ||13||
ਕੰਚਨ ਦੇਹੀ ਸਬਦੁ ਭਤਾਰੋ ॥
kanchan dehee sabad bhataaro |ದೇಹವು ಚಿನ್ನದಂತಾಗುತ್ತದೆ, ಶಬ್ದದ ಪದವು ಅದರ ಸಂಗಾತಿಯಾಗಿದೆ.
ਅਨਦਿਨੁ ਭੋਗ ਭੋਗੇ ਹਰਿ ਸਿਉ ਪਿਆਰੋ ॥
anadin bhog bhoge har siau piaaro |ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಆನಂದವನ್ನು ಆನಂದಿಸಿ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿರಿ.
ਮਹਲਾ ਅੰਦਰਿ ਗੈਰ ਮਹਲੁ ਪਾਏ ਭਾਣਾ ਬੁਝਿ ਸਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧੪॥
mahalaa andar gair mahal paae bhaanaa bujh samaahaa he |14|ಆತ್ಮ ಭವನದೊಳಗೆ ಆಳವಾಗಿ, ಈ ಮಹಲನ್ನು ಮೀರಿದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾನೆ. ಆತನ ಇಚ್ಛೆಯನ್ನು ಅರಿತು ಆತನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನವಾಗುತ್ತೇವೆ. ||14||
ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਦੇਵਣਹਾਰਾ ॥
aape devai devanahaaraa |ಮಹಾನ್ ಕೊಡುವವನು ತಾನೇ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ.
ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਨਹੀ ਕਿਸੈ ਕਾ ਚਾਰਾ ॥
tis aagai nahee kisai kaa chaaraa |ಆತನ ವಿರುದ್ಧ ನಿಲ್ಲುವ ಶಕ್ತಿ ಯಾರಿಗೂ ಇಲ್ಲ.
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ਤਿਸ ਦਾ ਸਬਦੁ ਅਥਾਹਾ ਹੇ ॥੧੫॥
aape bakhase sabad milaae tis daa sabad athaahaa he |15|ಅವನೇ ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ನಮ್ಮನ್ನು ಶಬಾದ್ನೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವರ ಶಬ್ದದ ಪದವು ಅಗ್ರಾಹ್ಯವಾಗಿದೆ. ||15||
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਕੇਰਾ ॥
jeeo pindd sabh hai tis keraa |ದೇಹ ಮತ್ತು ಆತ್ಮ, ಎಲ್ಲವೂ ಅವನದೇ.
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਠਾਕੁਰੁ ਮੇਰਾ ॥
sachaa saahib tthaakur meraa |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ನನ್ನ ಏಕೈಕ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಮಾಸ್ಟರ್.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਾਪਿ ਸਮਾਹਾ ਹੇ ॥੧੬॥੫॥੧੪॥
naanak gurabaanee har paaeaa har jap jaap samaahaa he |16|5|14|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಗಳ ಬಾನಿಯ ಮಾತಿನ ಮೂಲಕ ನಾನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡೆ. ಭಗವಂತನ ಜಪವನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾ, ನಾನು ಅವನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ||16||5||14||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |ಮಾರೂ, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਦ ਬੇਦ ਬੀਚਾਰੁ ॥
guramukh naad bed beechaar |ಗುರುಮುಖ್ ವೇದಗಳ ಬದಲಿಗೆ ನಾಡಿನ ಧ್ವನಿ ಪ್ರವಾಹವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਆਪਾਰੁ ॥
guramukh giaan dhiaan aapaar |ಗುರುಮುಖ್ ಅನಂತ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਾ ਪਾਇਦਾ ॥੧॥
guramukh kaar kare prabh bhaavai guramukh pooraa paaeidaa |1|ಗುರುಮುಖನು ದೇವರ ಚಿತ್ತಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ; ಗುರುಮುಖ್ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੂਆ ਉਲਟਿ ਪਰਾਵੈ ॥
guramukh manooaa ulatt paraavai |ಗುರುಮುಖನ ಮನಸ್ಸು ಪ್ರಪಂಚದಿಂದ ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਾਣੀ ਨਾਦੁ ਵਜਾਵੈ ॥
guramukh baanee naad vajaavai |ಗುರುಮುಖನು ನಾಡನ್ನು ಕಂಪಿಸುತ್ತಾನೆ, ಗುರುಗಳ ಬಾನಿಯ ಧ್ವನಿ ಪ್ರವಾಹ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਇਦਾ ॥੨॥
guramukh sach rate bairaagee nij ghar vaasaa paaeidaa |2|ಗುರುಮುಖ್, ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ, ನಿರ್ಲಿಪ್ತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಆತ್ಮದ ಆಳದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਗੁਰ ਕੀ ਸਾਖੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਾਖੀ ॥
gur kee saakhee amrit bhaakhee |ನಾನು ಗುರುಗಳ ಅಮೃತ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ.
ਸਚੈ ਸਬਦੇ ਸਚੁ ਸੁਭਾਖੀ ॥
sachai sabade sach subhaakhee |ಶಬ್ದದ ನಿಜವಾದ ಪದದ ಮೂಲಕ ನಾನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತೇನೆ.
ਸਦਾ ਸਚਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਮਨੁ ਮੇਰਾ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇਦਾ ॥੩॥
sadaa sach rang raataa man meraa sache sach samaaeidaa |3|ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ. ನಾನು ಸತ್ಯದ ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದೇನೆ. ||3||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਤ ਸਰਿ ਨਾਵੈ ॥
guramukh man niramal sat sar naavai |ಸತ್ಯದ ಕೊಳದಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವ ಗುರುಮುಖನ ಮನಸ್ಸು ನಿರ್ಮಲ ಮತ್ತು ಶುದ್ಧವಾಗಿದೆ.
ਮੈਲੁ ਨ ਲਾਗੈ ਸਚਿ ਸਮਾਵੈ ॥
mail na laagai sach samaavai |ಯಾವುದೇ ಕೊಳಕು ಅವನಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਸਦ ਹੀ ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਇਦਾ ॥੪॥
sacho sach kamaavai sad hee sachee bhagat drirraaeidaa |4|ಅವರು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸತ್ಯವನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ; ಅವನೊಳಗೆ ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ||4||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਬੈਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਨੈਣੀ ॥
guramukh sach bainee guramukh sach nainee |ಗುರುಮುಖನ ಮಾತು ನಿಜ; ಗುರುಮುಖನ ಕಣ್ಣುಗಳು ನಿಜ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਕਰਣੀ ॥
guramukh sach kamaavai karanee |ಗುರುಮುಖ್ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಬದುಕುತ್ತಾರೆ.
ਸਦ ਹੀ ਸਚੁ ਕਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਅਵਰਾ ਸਚੁ ਕਹਾਇਦਾ ॥੫॥
sad hee sach kahai din raatee avaraa sach kahaaeidaa |5|ಅವರು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಸತ್ಯವನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸತ್ಯವನ್ನು ಮಾತನಾಡಲು ಇತರರನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಾರೆ. ||5||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੀ ਊਤਮ ਬਾਣੀ ॥
guramukh sachee aootam baanee |ಗುರುಮುಖನ ಮಾತು ನಿಜ ಮತ್ತು ಉದಾತ್ತವಾಗಿದೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਖਾਣੀ ॥
guramukh sacho sach vakhaanee |ಗುರುಮುಖನು ಸತ್ಯವನ್ನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾನೆ, ಸತ್ಯವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦ ਸੇਵਹਿ ਸਚੋ ਸਚਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਦਾ ॥੬॥
guramukh sad seveh sacho sachaa guramukh sabad sunaaeidaa |6|ಗುರುಮುಖ್ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಸತ್ಯದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಪೂರೈಸುತ್ತಾನೆ; ಗುರ್ಮುಖ್ ಶಬ್ದದ ಶಬ್ದವನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ. ||6||