ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 1065

ਹਰਿ ਚੇਤਹਿ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥

har cheteh tin balihaarai jaau |

ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವವರಿಗೆ ನಾನು ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਤਿਨ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਉ ॥

gur kai sabad tin mel milaau |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ನಾನು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯವಾಗುತ್ತೇನೆ.

ਤਿਨ ਕੀ ਧੂਰਿ ਲਾਈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਬਹਿ ਗੁਣ ਗਾਇਦਾ ॥੨॥

tin kee dhoor laaee mukh masatak satasangat beh gun gaaeidaa |2|

ನಾನು ಅವರ ಪಾದದ ಧೂಳನ್ನು ನನ್ನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಹಣೆಗೆ ಮುಟ್ಟುತ್ತೇನೆ; ಸಂತರ ಸೊಸೈಟಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ನಾನು ಅವರ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತೇನೆ. ||2||

ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ਜੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵਾ ॥

har ke gun gaavaa je har prabh bhaavaa |

ನಾನು ಕರ್ತನಾದ ದೇವರಿಗೆ ಮೆಚ್ಚುವಂತೆ ನಾನು ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತೇನೆ.

ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਵਾ ॥

antar har naam sabad suhaavaa |

ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ನನ್ನ ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ, ನಾನು ಶಬ್ದದ ಪದದಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.

ਗੁਰਬਾਣੀ ਚਹੁ ਕੁੰਡੀ ਸੁਣੀਐ ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਦਾ ॥੩॥

gurabaanee chahu kunddee suneeai saachai naam samaaeidaa |3|

ಗುರುಗಳ ಬಾನಿಯ ಮಾತು ಪ್ರಪಂಚದ ನಾಲ್ಕು ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಬರುತ್ತದೆ; ಅದರ ಮೂಲಕ, ನಾವು ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ||3||

ਸੋ ਜਨੁ ਸਾਚਾ ਜਿ ਅੰਤਰੁ ਭਾਲੇ ॥

so jan saachaa ji antar bhaale |

ತನ್ನೊಳಗೆ ಹುಡುಕುವ ಆ ವಿನಯವಂತ,

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੇ ॥

gur kai sabad har nadar nihaale |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಭಗವಂತನನ್ನು ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೋಡುತ್ತಾನೆ.

ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਪਾਏ ਗੁਰਸਬਦੀ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੪॥

giaan anjan paae gurasabadee nadaree nadar milaaeidaa |4|

ಗುರುವಿನ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅವನು ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಮುಲಾಮುವನ್ನು ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತಾನೆ; ಕೃಪೆಯುಳ್ಳ ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ||4||

ਵਡੈ ਭਾਗਿ ਇਹੁ ਸਰੀਰੁ ਪਾਇਆ ॥

vaddai bhaag ihu sareer paaeaa |

ಮಹಾ ಸೌಭಾಗ್ಯದಿಂದ ನಾನು ಈ ದೇಹವನ್ನು ಪಡೆದೆನು;

ਮਾਣਸ ਜਨਮਿ ਸਬਦਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥

maanas janam sabad chit laaeaa |

ಈ ಮಾನವ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ನಾನು ನನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಶಬ್ದದ ಪದದ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿದ್ದೇನೆ.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਸਭੁ ਅੰਧ ਅੰਧੇਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸਹਿ ਬੁਝਾਇਦਾ ॥੫॥

bin sabadai sabh andh andheraa guramukh kiseh bujhaaeidaa |5|

ಶಾಬಾದ್ ಇಲ್ಲದೆ, ಎಲ್ಲವೂ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಆವರಿಸಿದೆ; ಗುರುಮುಖನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ||5||

ਇਕਿ ਕਿਤੁ ਆਏ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ॥

eik kit aae janam gavaae |

ಕೆಲವರು ಕೇವಲ ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ - ಅವರು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಏಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ?

ਮਨਮੁਖ ਲਾਗੇ ਦੂਜੈ ਭਾਏ ॥

manamukh laage doojai bhaae |

ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ.

ਏਹ ਵੇਲਾ ਫਿਰਿ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ਪਗਿ ਖਿਸਿਐ ਪਛੁਤਾਇਦਾ ॥੬॥

eh velaa fir haath na aavai pag khisiaai pachhutaaeidaa |6|

ಈ ಅವಕಾಶ ಮತ್ತೆ ಅವರ ಕೈಗೆ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರ ಕಾಲು ಜಾರಿಬೀಳುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅವರು ವಿಷಾದಿಸಲು ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡುತ್ತಾರೆ. ||6||

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਸਰੀਰਾ ॥

gur kai sabad pavitru sareeraa |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ದೇಹವು ಪವಿತ್ರವಾಗುತ್ತದೆ.

ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਸੈ ਸਚੁ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰਾ ॥

tis vich vasai sach gunee gaheeraa |

ಸತ್ಯವಾದ ಭಗವಂತ, ಪುಣ್ಯದ ಸಾಗರ, ಅದರೊಳಗೆ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ.

ਸਚੋ ਸਚੁ ਵੇਖੈ ਸਭ ਥਾਈ ਸਚੁ ਸੁਣਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਦਾ ॥੭॥

sacho sach vekhai sabh thaaee sach sun man vasaaeidaa |7|

ಯಾರು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಸತ್ಯದ ಸತ್ಯವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾರೆ, ಸತ್ಯವನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ. ||7||

ਹਉਮੈ ਗਣਤ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥

haumai ganat gur sabad nivaare |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಗಳು ನಿವಾರಣೆಯಾಗುತ್ತವೆ.

ਹਰਿ ਜੀਉ ਹਿਰਦੈ ਰਖਹੁ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥

har jeeo hiradai rakhahu ur dhaare |

ಆತ್ಮೀಯ ಭಗವಂತನನ್ನು ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿರಿಸಿ ಮತ್ತು ಆತನನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿ.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੇ ਮਿਲਿ ਸਾਚੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੮॥

gur kai sabad sadaa saalaahe mil saache sukh paaeidaa |8|

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ಭಗವಂತನನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಸ್ತುತಿಸುವವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||8||

ਸੋ ਚੇਤੇ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਚੇਤਾਏ ॥

so chete jis aap chetaae |

ಅವನು ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಯಾರನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಭಗವಂತ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥

gur kai sabad vasai man aae |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾರೆ.

ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਆਪੇ ਬੂਝੈ ਆਪੈ ਆਪੁ ਸਮਾਇਦਾ ॥੯॥

aape vekhai aape boojhai aapai aap samaaeidaa |9|

ಅವನು ಸ್ವತಃ ನೋಡುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಅವನೇ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತನ್ನೊಳಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ||9||

ਜਿਨਿ ਮਨ ਵਿਚਿ ਵਥੁ ਪਾਈ ਸੋਈ ਜਾਣੈ ॥

jin man vich vath paaee soee jaanai |

ವಸ್ತುವನ್ನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಯಾರು ಇರಿಸಿದ್ದಾರೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿದೆ.

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦੇ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥

gur kai sabade aap pachhaanai |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਬਾਣੀ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਦਾ ॥੧੦॥

aap pachhaanai soee jan niramal baanee sabad sunaaeidaa |10|

ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಆ ವಿನಯವಂತನು ನಿರ್ಮಲ. ಅವರು ಗುರುವಿನ ಬಾನಿ ಮತ್ತು ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ. ||10||

ਏਹ ਕਾਇਆ ਪਵਿਤੁ ਹੈ ਸਰੀਰੁ ॥

eh kaaeaa pavit hai sareer |

ಈ ದೇಹವು ಪವಿತ್ರವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ;

ਗੁਰਸਬਦੀ ਚੇਤੈ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥

gurasabadee chetai gunee gaheer |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅದು ಪುಣ್ಯದ ಸಾಗರವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತದೆ.

ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਇਦਾ ॥੧੧॥

anadin gun gaavai rang raataa gun keh gunee samaaeidaa |11|

ಹಗಲಿರುಳು ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಪಠಿಸುವವನು ಮತ್ತು ಅವನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗುತ್ತಾನೆ, ಅವನ ಮಹಿಮೆಯ ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನು ಜಪಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮಹಿಮೆಯ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾನೆ. ||11||

ਏਹੁ ਸਰੀਰੁ ਸਭ ਮੂਲੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ॥

ehu sareer sabh mool hai maaeaa |

ಈ ದೇಹವು ಎಲ್ಲಾ ಮಾಯೆಯ ಮೂಲವಾಗಿದೆ;

ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥

doojai bhaae bharam bhulaaeaa |

ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಅದು ಅನುಮಾನದಿಂದ ಭ್ರಮೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ਹਰਿ ਨ ਚੇਤੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਚੇਤੇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੨॥

har na chetai sadaa dukh paae bin har chete dukh paaeidaa |12|

ಅದು ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತ ನೋವಿನಲ್ಲಿ ನರಳುತ್ತದೆ. ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸದೆ ನೋವಿನಿಂದ ನರಳುತ್ತದೆ. ||12||

ਜਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ॥

ji satigur seve so paravaan |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವನು ಅನುಮೋದಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಗೌರವಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ.

ਕਾਇਆ ਹੰਸੁ ਨਿਰਮਲੁ ਦਰਿ ਸਚੈ ਜਾਣੁ ॥

kaaeaa hans niramal dar sachai jaan |

ಅವನ ದೇಹ ಮತ್ತು ಆತ್ಮ-ಹಂಸವು ನಿರ್ಮಲ ಮತ್ತು ಶುದ್ಧ; ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ, ಅವನು ನಿಜವೆಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ.

ਹਰਿ ਸੇਵੇ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ਸੋਹੈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇਦਾ ॥੧੩॥

har seve har man vasaae sohai har gun gaaeidaa |13|

ಅವನು ಭಗವಂತನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಉದಾತ್ತನಾಗಿದ್ದಾನೆ, ಭಗವಂತನ ಗ್ಲೋರಿಯಸ್ ಸ್ತೋತ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾನೆ. ||13||