जे परमेश्वराचे स्मरण करतात त्यांना मी अर्पण करतो.
गुरूंच्या वचनाने मी परमेश्वराशी एकरूप होतो.
मी त्यांच्या पायाची धूळ माझ्या चेहऱ्याला आणि कपाळाला स्पर्श करतो; संतांच्या समाजात बसून मी त्यांची स्तुती गातो. ||2||
मी परमेश्वराची स्तुती गातो, कारण मी परमेश्वर देवाला प्रसन्न करतो.
माझ्या अंतरंगात असलेल्या भगवंताच्या नामाने, मी शब्द शब्दाने शोभतो.
गुरूंची बाणी जगाच्या चारही कोपऱ्यांत ऐकू येते; त्याद्वारे आपण खऱ्या नामात विलीन होतो. ||3||
तो नम्र प्राणी, जो स्वतःमध्ये शोधतो,
गुरूंच्या वचनाने परमेश्वराला डोळ्यांनी पाहतो.
गुरूच्या शब्दाद्वारे तो त्याच्या डोळ्यांना आध्यात्मिक बुद्धीचे मलम लावतो; दयाळू परमेश्वर त्याच्या कृपेने त्याला स्वतःशी जोडतो. ||4||
मोठ्या सौभाग्याने मला हे शरीर मिळाले;
या मानवी जीवनात, मी माझी जाणीव शब्दाच्या वचनावर केंद्रित केली आहे.
शब्दाशिवाय, सर्व काही अंधारात व्यापलेले आहे; फक्त गुरुमुखालाच कळते. ||5||
काही फक्त आपले आयुष्य वाया घालवतात - ते जगात का आले आहेत?
स्वेच्छेने युक्त मनमुख द्वैताच्या प्रेमात जडलेले असतात.
ही संधी पुन्हा त्यांच्या हाती येणार नाही. त्यांचा पाय घसरतो आणि त्यांना पश्चात्ताप होतो आणि पश्चात्ताप होतो. ||6||
गुरूंच्या वचनाने देह पावन होतो.
सद्गुणांचा सागर खरा परमेश्वर त्यात वास करतो.
जो सर्वत्र सत्याचा परमार्थ पाहतो, सत्य ऐकतो आणि ते आपल्या मनात धारण करतो. ||7||
गुरुच्या वचनाने अहंकार आणि मानसिक गणिते दूर होतात.
प्रिय प्रभूला जवळ ठेवा आणि त्याला आपल्या हृदयात बसवा.
जो सदैव भगवंताची स्तुती करतो, गुरूच्या शब्दाने, तो खऱ्या परमेश्वराला भेटतो आणि त्याला शांती मिळते. ||8||
तो एकटाच परमेश्वराचे स्मरण करतो, ज्याला परमेश्वर स्मरण करण्याची प्रेरणा देतो.
गुरूंच्या वचनाने तो मनात वास करतो.
तो स्वतः पाहतो, आणि तो स्वतःच समजतो; तो सर्व स्वतःमध्ये विलीन करतो. ||9||
त्याच्या मनात वस्तू कोणी ठेवली आहे हे त्यालाच माहीत आहे.
गुरूंच्या वचनातून तो स्वतःला समजून घेतो.
तो नम्र प्राणी जो स्वतःला समजतो तो निष्कलंक असतो. तो गुरूंची बाणी, आणि शब्दाची घोषणा करतो. ||10||
हे शरीर पवित्र आणि शुद्ध आहे;
गुरूच्या शब्दाच्या माध्यमातून ते सद्गुणसागर परमेश्वराचे चिंतन करते.
जो रात्रंदिवस भगवंताची स्तुती जपतो आणि त्याच्या प्रीतीत मग्न राहतो, तो तेजस्वी परमेश्वरामध्ये लीन होऊन त्याच्या तेजस्वी गुणांचा जप करतो. ||11||
हे शरीर सर्व मायेचे उगमस्थान आहे;
द्वैताच्या प्रेमात, तो संशयाने भ्रमित होतो.
हे परमेश्वराचे स्मरण करत नाही आणि अनंत वेदना सहन करते. परमेश्वराचे स्मरण केल्याशिवाय दुःख भोगावे लागते. ||12||
जो खऱ्या गुरूंची सेवा करतो तो मान्य आणि आदरणीय असतो.
त्याचे शरीर आणि आत्मा-हंस निष्कलंक आणि शुद्ध आहेत; परमेश्वराच्या दरबारात, तो खरा असल्याचे ओळखले जाते.
तो परमेश्वराची सेवा करतो, आणि परमेश्वराला आपल्या मनात धारण करतो; तो महान आहे, परमेश्वराची स्तुती गातो. ||१३||
चांगल्या प्रारब्धाशिवाय कोणीही खऱ्या गुरूंची सेवा करू शकत नाही.
स्वार्थी मनमुख भ्रमित होऊन रडत-रडत मरतात.
ज्यांना गुरूंच्या कृपेने धन्यता लाभते - प्रिय भगवान त्यांना स्वतःशी जोडतात. ||14||
शरीराच्या किल्ल्यामध्ये, पक्क्या बांधलेल्या बाजारपेठा आहेत.
गुरुमुख वस्तू खरेदी करतो, आणि त्याची काळजी घेतो.
रात्रंदिवस भगवंताच्या नामाचे चिंतन केल्याने तो उदात्त, उच्च दर्जाची प्राप्ती करतो. ||15||
खरा परमेश्वर स्वतः शांती देणारा आहे.
परिपूर्ण गुरूंच्या शब्दानेच त्याची प्रचिती येते.
नानक नामाची, परमेश्वराच्या खऱ्या नामाची स्तुती करतात; परिपूर्ण नशिबातून, तो सापडतो. ||16||7||21||