चार महान आशीर्वाद प्राप्त करण्यासाठी तो जगात आला.
तो शिव आणि शक्ती, ऊर्जा आणि पदार्थ यांच्या घरी वास्तव्यास आला.
पण तो एका परमेश्वराला विसरला आणि तो खेळ हरला. आंधळा मनुष्य नामाचा विसर पडतो. ||6||
त्याच्या बालिश खेळात मुल मरते.
ते रडतात आणि शोक करतात आणि म्हणतात की तो इतका खेळकर मुलगा होता.
त्याच्या मालकीच्या परमेश्वराने त्याला परत घेतले आहे. जे रडतात आणि शोक करतात ते चुकीचे आहेत. ||7||
जर तो तारुण्यात मेला तर ते काय करू शकतात?
ते ओरडतात, "तो माझा आहे, तो माझा आहे!"
ते मायेसाठी रडतात आणि नाश पावतात; या जगात त्यांचे जीवन शापित आहे. ||8||
त्यांचे काळे केस कालांतराने राखाडी होतात.
नामाशिवाय ते आपली संपत्ती गमावतात आणि नंतर निघून जातात.
ते दुष्ट मनाचे आणि आंधळे आहेत - ते पूर्णपणे उद्ध्वस्त झाले आहेत; ते लुटले गेले आहेत आणि वेदनांनी ओरडत आहेत. ||9||
जो स्वतःला समजतो तो रडत नाही.
जेव्हा तो खरा गुरु भेटतो तेव्हा त्याला समजते.
गुरूशिवाय जड, कठीण दरवाजे उघडत नाहीत. शब्दाची प्राप्ती केल्याने मुक्ती मिळते. ||10||
शरीर म्हातारे होते, आणि आकार बाहेर मारले जाते.
पण तो शेवटच्या क्षणीही त्याचा एकमेव मित्र असलेल्या परमेश्वराचे चिंतन करत नाही.
भगवंताच्या नामाचा विसर पडून तो तोंड काळे करून निघून जातो. खोट्यांचा परमेश्वराच्या दरबारात अपमान होतो. ||11||
नाम विसरून खोटे निघून जातात.
येता-जाता त्यांच्या डोक्यावर धूळ पडत असते.
आत्मा-वधूला तिच्या सासरच्या घरी, परलोकात घर मिळत नाही; आई-वडिलांच्या घरातील या जगात ती वेदना सहन करत आहे. ||12||
ती खाते, कपडे घालते आणि आनंदाने खेळते,
परंतु परमेश्वराची प्रेमळ भक्ती न करता ती व्यर्थ मरते.
जो चांगलं आणि वाईट भेद करत नाही, त्याला मृत्यूचा दूत मारतो; यातून कोणी कसे सुटू शकते? ||१३||
ज्याला कळते की त्याच्याजवळ काय आहे आणि त्याला काय सोडायचे आहे,
गुरूंच्या सहवासात त्याला स्वतःच्या घरातच शब्दाचे ज्ञान होते.
दुसऱ्याला वाईट म्हणू नका; या जीवनशैलीचे अनुसरण करा. जे खरे आहेत ते खऱ्या परमेश्वराने खरे ठरवले आहेत. ||14||
सत्याशिवाय परमेश्वराच्या दरबारात कोणीही यशस्वी होत नाही.
खऱ्या शब्दाद्वारे, व्यक्तीला मानाचा पोशाख घातला जातो.
तो ज्यांच्यावर प्रसन्न आहे त्यांना तो क्षमा करतो; ते त्यांचा अहंकार आणि अभिमान शांत करतात. ||15||
गुरूंच्या कृपेने जो भगवंताच्या आदेशाची जाणीव करतो,
युगानुयुगांची जीवनशैली कळते.
हे नानक, नामाचा जप करा आणि पलीकडे जा. खरा परमेश्वर तुम्हाला पार पाडेल. ||16||1||7||
मारू, पहिली मेहल:
परमेश्वरासारखा माझा दुसरा मित्र नाही.
त्याने मला शरीर आणि मन दिले आणि माझ्या अस्तित्वात चैतन्य ओतले.
तो सर्व प्राणीमात्रांचे पालनपोषण व काळजी घेतो; तो खोलवर, ज्ञानी, सर्वज्ञ परमेश्वर आहे. ||1||
गुरु हा पवित्र तलाव आहे आणि मी त्यांचा प्रिय हंस आहे.
समुद्रात खूप दागिने आणि माणिक आहेत.
परमेश्वराची स्तुती म्हणजे मोती, रत्ने आणि हिरे. त्याचे गुणगान गाताना माझे मन आणि शरीर त्याच्या प्रेमाने भिजले आहे. ||2||
परमेश्वर अगम्य, अगम्य, अथांग आणि अनासक्त आहे.
परमेश्वराची मर्यादा सापडत नाही; गुरु हा जगाचा स्वामी आहे.
खऱ्या गुरूंच्या शिकवणुकीद्वारे, परमेश्वर आपल्याला पलीकडे घेऊन जातो. जे त्याच्या प्रेमाने रंगले आहेत त्यांना तो त्याच्या संघात एकत्र करतो. ||3||
खऱ्या गुरूशिवाय कोणाची मुक्ती कशी होणार?
तो परमेश्वराचा मित्र आहे, अगदी सुरुवातीपासून, आणि सर्व युगात.
त्याच्या कृपेने, तो त्याच्या दरबारात मुक्ती देतो; तो त्यांना त्यांच्या पापांची क्षमा करतो. ||4||