बिलावल, पहिली मेहल:
मनुष्य मनाच्या इच्छेनुसार वागतो.
हे मन सद्गुण आणि दुर्गुणांचे पोषण करते.
मायेच्या दारूच्या नशेत, समाधान कधीच मिळत नाही.
समाधान आणि मुक्ती त्यालाच मिळते, ज्याचे मन खरे परमेश्वराला आवडते. ||1||
त्याचे शरीर, संपत्ती, पत्नी आणि त्याच्या सर्व संपत्तीकडे पाहून त्याला अभिमान वाटतो.
परंतु भगवंताच्या नामाशिवाय त्याच्यासोबत काहीही चालणार नाही. ||1||विराम||
तो आपल्या मनात अभिरुची, आनंद आणि आनंद घेतो.
पण त्याची संपत्ती इतर लोकांकडे जाईल आणि त्याचे शरीर राख होईल.
संपूर्ण विस्तार, धुळीप्रमाणे, धुळीत मिसळेल.
वचनाशिवाय त्याची घाण दूर होत नाही. ||2||
विविध गाणी, सूर आणि ताल खोटे आहेत.
तीन गुणांनी फसलेले लोक येतात आणि जातात, परमेश्वरापासून दूर जातात.
द्वैतामध्ये, त्यांच्या दुष्ट मनाचे दुःख त्यांना सोडत नाही.
परंतु गुरुमुखाची मुक्ती औषधोपचार करून, आणि भगवंताचे गुणगान गाण्याने होते. ||3||
तो स्वच्छ कमर-कपडा घालू शकतो, त्याच्या कपाळावर विधी चिन्ह लावू शकतो आणि त्याच्या गळ्यात माळ घालू शकतो;
पण जर त्याच्यात राग असेल तर तो नाटकातल्या अभिनेत्याप्रमाणे फक्त त्याचा भाग वाचत असतो.
भगवंताचे नाम विसरून तो मायेच्या मदिरामध्ये मद्यपान करतो.
गुरूंची भक्ती केल्याशिवाय शांती मिळत नाही. ||4||
माणूस म्हणजे डुक्कर, कुत्रा, गाढव, मांजर,
एक पशू, एक घाणेरडा, नीच नीच, एक बहिष्कृत,
जर त्याने गुरूपासून तोंड फिरवले. तो पुनर्जन्मात भटकेल.
बंधनात बांधलेला, तो येतो आणि जातो. ||5||
गुरूंची सेवा केल्याने खजिना सापडतो.
अंतःकरणातील नामाने मनुष्य सदैव समृद्ध होतो.
आणि खऱ्या परमेश्वराच्या दरबारात, तुम्हाला हिशेब मागितला जाणार नाही.
जो परमेश्वराच्या आदेशाचे पालन करतो, त्याला परमेश्वराच्या दारात मान्यता मिळते. ||6||
खऱ्या गुरूंना भेटल्याने परमेश्वराची ओळख होते.
त्याच्या आज्ञेचा हुकूम समजून, त्याच्या इच्छेनुसार कार्य करतो.
त्याच्या आज्ञेला समजून घेऊन तो खऱ्या परमेश्वराच्या दरबारात वास करतो.
शब्दाने जन्म आणि मृत्यू संपतात. ||7||
सर्व काही भगवंताचे आहे हे जाणून तो अलिप्त राहतो.
तो आपले शरीर आणि मन ज्याचा मालक आहे त्याला समर्पित करतो.
तो येत नाही आणि तो जात नाही.
हे नानक, सत्यात लीन होऊन तो खऱ्या परमेश्वरात विलीन होतो. ||8||2||
बिलावल, तिसरी मेहल, अष्टपदेया, दहावे घर:
एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:
जग कावळ्यासारखे आहे; आपल्या चोचीने, ते आध्यात्मिक शहाणपणाला croaks.
पण आतमध्ये लोभ, खोटेपणा आणि गर्व आहे.
देवाच्या नावाशिवाय, मूर्ख, तुझे पातळ बाह्य आवरण झिजेल. ||1||
खऱ्या गुरूंची सेवा केल्याने नाम तुमच्या सचेतन मनात वास करेल.
गुरूंची भेट झाली की भगवंताचे नाम मनात येते. नामाशिवाय इतर प्रीती खोटी आहेत. ||1||विराम||
तेव्हा ते काम करा, जे गुरु तुम्हाला करायला सांगतात.
शब्दाचे चिंतन करून तुम्ही स्वर्गीय आनंदाच्या घरी याल.
खऱ्या नामाने तुला पराक्रमाची प्राप्ती होईल. ||2||
जो स्वतःला समजत नाही, पण तरीही इतरांना शिकवण्याचा प्रयत्न करतो,
मानसिकदृष्ट्या आंधळा आहे, आणि अंधत्वाने वागतो.
परमेश्वराच्या सान्निध्यात त्याला घर आणि विश्रांतीची जागा कशी मिळेल? ||3||
प्रिय परमेश्वराची सेवा करा, आंतरिक जाणकार, अंतःकरणाचा शोध घेणारा;
प्रत्येक हृदयात खोलवर, त्याचा प्रकाश चमकत आहे.
त्याच्यापासून कोणी काहीही कसे लपवू शकेल? ||4||