तुम्ही तुमच्या आशा आणि इच्छा कशा दबल्या आहेत?
तुमच्या न्यूक्लियसमध्ये तुम्हाला प्रकाश कसा सापडला?
दात नसताना तुम्ही लोह कसे खाऊ शकता?
नानक, तुमचे खरे मत आम्हांला द्या." ||19||
खऱ्या गुरूंच्या घरी जन्म घेऊन माझी पुनर्जन्माची भटकंती संपली.
माझे मन अप्रचलित ध्वनी प्रवाहाशी संलग्न आणि संलग्न आहे.
शब्दाच्या द्वारे, माझ्या आशा आणि इच्छा जाळून टाकल्या आहेत.
गुरुमुख या नात्याने, मला माझ्या आत्म्याच्या केंद्रकात खोलवर प्रकाश सापडला.
तीन गुणांचे निर्मूलन करून लोह खातो.
हे नानक, मुक्तिदाता मुक्ती देतो. ||20||
"तुम्ही आम्हाला सुरुवातीबद्दल काय सांगाल? तेव्हा निरपेक्ष कोणत्या घरात राहत होता?
अध्यात्मिक शहाणपणाचे कानातले काय आहेत? प्रत्येक हृदयात कोण वास करतो?
मृत्यूचा हल्ला कसा टाळता येईल? निर्भयतेच्या घरात प्रवेश कसा होईल?
अंतःप्रेरणा आणि समाधानाची मुद्रा कशी ओळखता येईल आणि शत्रूंवर मात कशी करता येईल?"
गुरूंच्या वचनाने अहंकार आणि भ्रष्टतेवर विजय मिळवला जातो आणि मग माणूस स्वतःच्या घरी वास करतो.
ज्याने सृष्टी निर्माण केली त्याचा शब्द जाणतो - नानक त्याचा दास आहे. ||२१||
"आम्ही कुठून आलो? कुठे जात आहोत? कुठे गढून जाऊ?
या शब्दाचा अर्थ जो प्रकट करतो तो गुरु, ज्याला अजिबात लोभ नाही.
अव्यक्त वास्तवाचे सार कसे शोधता येईल? गुरुमुख कसा बनतो आणि परमेश्वरावर प्रेम कसे ठेवता येते?
तो स्वतः चैतन्य आहे, तो स्वतःच निर्माता आहे; नानक, तुमची बुद्धी आमच्याबरोबर सामायिक करा."
त्याच्या आज्ञेने आपण येतो आणि त्याच्या आज्ञेने जातो; त्याच्या आज्ञेने, आपण ग्रहणात विलीन होतो.
परिपूर्ण गुरुद्वारे, सत्य जगा; शब्दाच्या द्वारे, प्रतिष्ठेची स्थिती प्राप्त होते. ||२२||
आपण केवळ सुरुवातीबद्दल आश्चर्याची भावना व्यक्त करू शकतो. निरपेक्ष तो अविरतपणे स्वतःमध्ये खोलवर राहतो.
गुरूंच्या अध्यात्मिक बुद्धीची कर्णकले बनण्याच्या इच्छेपासून मुक्ततेचा विचार करा. खरा परमेश्वर, सर्वांचा आत्मा, प्रत्येक हृदयात वास करतो.
गुरूंच्या वचनाद्वारे, व्यक्ती निरपेक्षतेमध्ये विलीन होतो, आणि अंतर्ज्ञानाने निष्कलंक सार प्राप्त करतो.
हे नानक, जो शीख मार्ग शोधतो आणि शोधतो तो इतर कोणाचीही सेवा करत नाही.
त्याची आज्ञा अद्भुत आणि आश्चर्यकारक आहे; तो एकटाच त्याची आज्ञा ओळखतो आणि त्याच्या जीवांची खरी जीवनपद्धती जाणतो.
जो आपला स्वाभिमान नाहीसा करतो तो वासनामुक्त होतो; तो एकटाच योगी आहे, जो खऱ्या परमेश्वराला खोलवर धारण करतो. ||२३||
त्याच्या निरपेक्ष अस्तित्वाच्या अवस्थेतून, त्याने पवित्र रूप धारण केले; निराकारातून, त्याने सर्वोच्च रूप धारण केले.
खऱ्या गुरूंना प्रसन्न केल्याने परम दर्जा प्राप्त होतो आणि माणूस खऱ्या शब्दात लीन होतो.
तो खऱ्या प्रभूला एकच म्हणून ओळखतो; तो आपला अहंकार आणि द्वैत दूर पाठवतो.
तो एकटाच योगी आहे, जो गुरूंच्या वचनाची जाणीव करतो; हृदयाचे कमळ आत उमलते.
जिवंतपणी मेला तर त्याला सर्व काही समजते; तो प्रभूला स्वतःमध्ये खोलवर ओळखतो, जो सर्वांवर दयाळू आणि दयाळू आहे.
हे नानक, त्याला तेजस्वी महानतेचा आशीर्वाद आहे; तो सर्व प्राण्यांमध्ये स्वतःला ओळखतो. ||24||
आपण सत्यातून बाहेर पडतो, आणि पुन्हा सत्यात विलीन होतो. शुद्ध अस्तित्व एकच सत्य परमेश्वरात विलीन होते.
खोटे येतात, त्यांना विश्रांतीची जागा मिळत नाही. द्वैत मध्ये, ते येतात आणि जातात.
हे येणे आणि पुनर्जन्मात जाणे हे गुरूच्या वचनाने संपते; प्रभु स्वतः विश्लेषण करतो आणि त्याला क्षमा देतो.
जो द्वैताच्या रोगाने ग्रस्त असतो, तो अमृताचे उगमस्थान असलेल्या नामाला विसरतो.