गुरु किंवा अध्यात्मिक गुरूशिवाय कोणीही स्वीकारले जात नाही.
त्यांना रस्ता दाखवला जाऊ शकतो, पण काही मोजकेच तिथे जातात.
सत्कर्माच्या कर्माशिवाय स्वर्ग प्राप्त होत नाही.
योगाचा मार्ग योगींच्या मठात दाखवला जातो.
ते मार्ग दाखवण्यासाठी कानातल्या अंगठ्या घालतात.
कानातले अंगठ्या घालून ते जगभर फिरतात.
निर्माता परमेश्वर सर्वत्र आहे.
जितके प्राणी आहेत तितके प्रवासी आहेत.
जेव्हा एखाद्याचे मृत्यूचे वॉरंट जारी केले जाते तेव्हा विलंब होत नाही.
जो येथे परमेश्वराला जाणतो तो तेथेही त्याचा साक्षात्कार करतो.
इतर, मग ते हिंदू असो वा मुस्लिम, ते फक्त बडबड करत असतात.
परमेश्वराच्या दरबारात प्रत्येकाचा लेखाजोखा वाचला जातो;
चांगल्या कर्मांच्या कर्माशिवाय, कोणीही ओलांडत नाही.
जो खऱ्या परमेश्वराचे खरे नाम बोलतो,
हे नानक, यापुढे हिशोब मागितला जाणार नाही. ||2||
पौरी:
शरीराच्या किल्ल्याला परमेश्वराचा वाडा म्हणतात.
त्यामध्ये माणिक व रत्ने आढळतात; गुरुमुख परमेश्वराचे नामस्मरण करतो.
शरीर, परमेश्वराचा वाडा, अतिशय सुंदर आहे, जेव्हा भगवंताचे नाम, हर, हर, खोलवर रोवले जाते.
स्वार्थी मनमुख स्वतःचा नाश करतात; मायेच्या आसक्तीने ते सतत उकळतात.
एकच परमेश्वर सर्वांचा स्वामी आहे. तो केवळ परिपूर्ण नियतीनेच सापडतो. ||11||
सालोक, पहिली मेहल:
दुःखात सत्य नाही, आरामात सत्य नाही. पाण्यातून प्राण्यांप्रमाणे भटकण्यात काही तथ्य नाही.
मुंडण करण्यात सत्य नाही; धर्मग्रंथांचा अभ्यास करणे किंवा परदेशात भटकणे यात सत्य नाही.
झाडे, झाडे किंवा दगड, स्वतःचे विच्छेदन करण्यात किंवा दुःखाने दुःख यात सत्य नाही.
हत्तींना साखळदंडात बांधण्यात सत्य नाही; गायी चरण्यात काही तथ्य नाही.
तो एकटाच देतो, ज्याच्या हातात आध्यात्मिक परिपूर्णता आहे; ज्याला ते दिले जाते तोच तो स्वीकारतो.
हे नानक, केवळ त्यालाच तेजस्वी महानता लाभली आहे, ज्याचे हृदय शब्दाच्या वचनाने भरलेले आहे.
देव म्हणतो, सर्व ह्रदये माझी आहेत आणि मी सर्व हृदयात आहे. गोंधळलेल्याला हे कोण समजावणार?
ज्याला मी मार्ग दाखविला त्या अस्तित्वाला कोण गोंधळात टाकू शकेल?
आणि ज्याला मी सुरुवातीपासून गोंधळात टाकले आहे, त्याला कोण मार्ग दाखवू शकेल? ||1||
पहिली मेहल:
तो एकटाच गृहस्थ आहे, जो आपल्या आवडींना आवर घालतो
आणि ध्यान, तपस्या आणि आत्म-शिस्तीची याचना करते.
देहदान करून तो दान देतो;
असा गृहस्थ गंगेच्या पाण्यासारखा पवित्र असतो.
ईशर म्हणतात, परमेश्वर हा सत्याचा अवतार आहे.
वास्तविकतेच्या सर्वोच्च साराला कोणताही आकार किंवा स्वरूप नाही. ||2||
पहिली मेहल:
तो एकटाच एक अलिप्त संन्यासी आहे, जो आपला स्वाभिमान जाळून टाकतो.
तो त्याचे अन्न म्हणून दुःख मागतो.
हृदयाच्या शहरात तो दान मागतो.
असा संन्यासी देवाच्या नगरीला जातो.
गोरख म्हणतात, देव हा सत्याचा अवतार आहे;
वास्तविकतेच्या सर्वोच्च साराला कोणताही आकार किंवा स्वरूप नाही. ||3||
पहिली मेहल:
तो एकटा उदासी आहे, मुंडण केलेला संन्यासी, जो संन्यास स्वीकारतो.
वरच्या आणि खालच्या दोन्ही प्रदेशात तो पवित्र परमेश्वर वास करताना पाहतो.
तो सूर्य आणि चंद्र ऊर्जा संतुलित करतो.
अशा उदासीची देह-भिंत कोसळत नाही.
गोपीचंद म्हणतात, देव सत्याचा अवतार आहे;
वास्तविकतेच्या सर्वोच्च साराला कोणताही आकार किंवा स्वरूप नाही. ||4||
पहिली मेहल:
तो एकटाच पाखंडी आहे, जो आपल्या शरीराची घाण साफ करतो.
त्याच्या शरीरातील अग्नी आतून देवाला प्रकाशित करतो.
ओल्या स्वप्नांमध्ये तो आपली ऊर्जा वाया घालवत नाही.