त्यानंतरही त्याचे कणखर मन तृप्त झाले नाही.
कबीर म्हणतात, असा माझा स्वामी स्वामी आहे.
त्याच्या विनम्र सेवकाचा आत्मा चौथ्या अवस्थेत वास करतो. ||4||1||4||
गोंड:
तो मानव नाही आणि तो देवही नाही.
याला ब्रह्मचारी किंवा शिवाचा उपासक म्हणत नाही.
तो योगी नाही आणि संन्यासी नाही.
ती आई किंवा कोणाचा मुलगा नाही. ||1||
मग ते काय, जे या देहाच्या मंदिरात वास करते?
त्याची मर्यादा कोणीही शोधू शकत नाही. ||1||विराम||
तो गृहस्थ नाही आणि संसाराचा त्याग करणारा नाही.
तो राजा नाही आणि तो भिकारीही नाही.
त्याला शरीर नाही, रक्ताचा थेंब नाही.
तो ब्राह्मण नाही आणि तो खशात्रिय नाही. ||2||
याला कठोर स्वयंशिस्तीचा माणूस किंवा शेख असे म्हटले जात नाही.
तो जगत नाही आणि मरतानाही दिसत नाही.
जर कोणी त्याच्या मृत्यूवर रडत असेल,
ती व्यक्ती आपला सन्मान गमावते. ||3||
गुरूंच्या कृपेने मला मार्ग सापडला आहे.
जन्म आणि मृत्यू दोन्ही मिटले आहेत.
कबीर म्हणतात, हे भगवंताच्याच सारापासून बनलेले आहे.
ती कागदावरील शाईसारखी असते जी पुसता येत नाही. ||4||2||5||
गोंड:
धागे तुटले आहेत आणि स्टार्च संपला आहे.
समोरच्या दारावर बेअर रीड्स चमकतात.
बिचारे ब्रशचे तुकडे विखुरलेले आहेत.
मुंडण केलेल्या या डोक्यात मृत्यूने प्रवेश केला आहे. ||1||
मुंडण केलेल्या या भक्ताने आपली सर्व संपत्ती उधळली आहे.
हे सर्व येणे-जाणे त्याला चिडवायचे. ||1||विराम||
त्याने त्याच्या विणकामाच्या उपकरणांची सर्व चर्चा सोडून दिली आहे.
त्याचे मन भगवंताच्या नामाशी एकरूप झालेले असते.
त्याच्या मुली आणि मुलांकडे खायला काही नाही,
तर मुंडके रात्रंदिवस पोटभर खातात. ||2||
एक किंवा दोन घरात आहेत आणि आणखी एक किंवा दोन वाटेत आहेत.
आम्ही जमिनीवर झोपतो, तर ते बेडवर झोपतात.
ते त्यांचे उघडे डोके घासतात, आणि त्यांच्या कंबरेमध्ये प्रार्थना-पुस्तके ठेवतात.
कोरडे धान्य मिळते, तर भाकरी मिळते. ||3||
तो मुंडण केलेल्या या सेवकांपैकी एक होईल.
ते बुडणाऱ्याला आधार आहेत.
हे आंधळे आणि दिशाहीन लोई, ऐका:
कबीरने मुंडण केलेल्या या सेवकांचा आश्रय घेतला आहे. ||4||3||6||
गोंड:
तिचा नवरा मेल्यावर ती स्त्री रडत नाही.
दुसरा कोणीतरी तिचा रक्षक बनतो.
जेव्हा हा संरक्षक मरतो,
तो या जगात उपभोगलेल्या लैंगिक सुखांसाठी यापुढे नरकाच्या जगात जातो. ||1||
जगाला एकच वधू माया आवडते.
ती सर्व प्राणीमात्रांची आणि प्राण्यांची पत्नी आहे. ||1||विराम||
गळ्यात हार घालून ही नववधू सुंदर दिसते.
ती संतासाठी विष आहे, परंतु जग तिच्यावर आनंदित आहे.
स्वतःला सजवून ती वेश्येसारखी बसते.
संतांच्या शापाने ती दुरवस्थेसारखी फिरते. ||2||
ती संतांच्या मागे धावत धावते.
गुरूंच्या कृपेने लाभलेल्यांकडून तिला मारहाण होण्याची भीती वाटते.
ती अविश्वासू निंदकांचे शरीर, जीवनाचा श्वास आहे.
ती मला रक्ताच्या तहानलेल्या डायनसारखी दिसते. ||3||
मला तिची गुपिते चांगलीच माहीत आहेत
त्यांच्या कृपेने, दैवी गुरु मला भेटले.
कबीर म्हणतो, आता मी तिला हाकलून दिले आहे.
ती जगाच्या स्कर्टला चिकटून राहते. ||4||4||7||