माझ्या मनाची वेदना माझ्याच मनालाच माहीत आहे; दुसऱ्याचे दुःख कोण जाणू शकेल? ||1||
परमेश्वर, गुरु, मोहक, यांनी माझ्या मनाला मोहित केले आहे.
मी स्तब्ध आणि चकित झालो आहे, माझ्या गुरूकडे पाहत आहे; मी आश्चर्य आणि आनंदाच्या क्षेत्रात प्रवेश केला आहे. ||1||विराम||
मी आजूबाजूला फिरतो, सर्व भूमी आणि परदेशांचा शोध घेतो; माझ्या मनात, माझ्या देवाचे दर्शन घेण्याची मला खूप इच्छा आहे.
मी माझे मन आणि शरीर त्या गुरूंना अर्पण करतो, ज्यांनी मला माझ्या भगवान देवाचा मार्ग, मार्ग दाखवला आहे. ||2||
जर कोणी मला देवाची बातमी आणेल; तो माझ्या मनाला, मनाला आणि शरीराला खूप गोड वाटतो.
मी माझे डोके कापून त्या व्यक्तीच्या पायाखाली ठेवीन जो मला माझ्या प्रभु देवाशी भेटण्यास आणि एकात्म होण्यास घेऊन जातो. ||3||
माझ्या मित्रांनो, आपण जाऊ आणि आपल्या देवाला समजून घेऊ. सद्गुणांच्या जादूने, आपण आपल्या प्रभु देवाची प्राप्ती करूया.
त्याला त्याच्या भक्तांचा प्रियकर म्हणतात; जे देवाचे अभयारण्य शोधतात त्यांच्या पावलावर पाऊल ठेवूया. ||4||
जर वधूने स्वतःला करुणा आणि क्षमाशीलतेने सजवले तर देव प्रसन्न होतो आणि तिचे मन गुरूच्या बुद्धीच्या दिव्याने प्रकाशित होते.
आनंदाने आणि आनंदाने, माझा देव तिचा आनंद घेतो; मी माझ्या आत्म्याचा प्रत्येक भाग त्याला अर्पण करतो. ||5||
मी परमेश्वराच्या नामाचा, हर, हर, माझा हार केला आहे; भक्तीने रंगलेले माझे मन हे मुकुटमणी वैभवाचा अलंकार आहे.
मी परमेश्वर, हर, हर वर विश्वास ठेवला आहे. मी त्याचा त्याग करू शकत नाही - माझे मन त्याच्याबद्दल खूप प्रेमाने भरलेले आहे. ||6||
जर देव एक गोष्ट सांगतो, आणि आत्मा-वधूने दुसरे काहीतरी केले, तर तिची सर्व सजावट निरुपयोगी आणि खोटी आहे.
ती तिच्या पतीला भेटण्यासाठी स्वत: ला सजवू शकते, परंतु तरीही, केवळ सद्गुणी वधूच देवाला भेटते आणि दुसऱ्याच्या तोंडावर थुंकते. ||7||
हे विश्वाच्या अगम्य स्वामी, मी तुझी कन्या आहे; मी स्वतः काय करू शकतो? मी तुझ्या सामर्थ्याखाली आहे.
प्रभु, नम्र लोकांवर दयाळू व्हा आणि त्यांचे रक्षण कर. नानकांनी परमेश्वराच्या आणि गुरूंच्या अभयारण्यात प्रवेश केला आहे. ||8||5||8||
बिलावल, चौथा मेहल:
माझे मन आणि शरीर माझ्या अगम्य परमेश्वर आणि सद्गुरूंच्या प्रेमाने भरलेले आहे. प्रत्येक क्षणी, मी अपार श्रद्धा आणि भक्तीने भरलेला आहे.
गुरूंकडे टक लावून पाहिल्यावर माझ्या मनाची श्रद्धा पूर्ण होते, गाण्यातील पक्ष्याप्रमाणे, पावसाचा थेंब तोंडात येईपर्यंत रडत असतो. ||1||
माझ्या सहकाऱ्यांनो, माझ्याबरोबर सामील व्हा, माझ्याबरोबर सामील व्हा आणि मला प्रभूचे उपदेश शिकवा.
खऱ्या गुरूंनी दयाळूपणे मला भगवंताशी जोडले आहे. माझे डोके कापून, त्याचे तुकडे करून, मी त्याला अर्पण करतो. ||1||विराम||
माझ्या डोक्यावरील प्रत्येक केस, माझे मन आणि शरीर, वियोगाच्या वेदना सहन करतात; माझ्या देवाला पाहिल्याशिवाय मला झोप येत नाही.
डॉक्टर आणि उपचार करणारे माझ्याकडे पाहतात आणि गोंधळून जातात. माझ्या हृदयात, मनाने आणि शरीरात मला दैवी प्रेमाची वेदना जाणवते. ||2||
माझ्या प्रियकराशिवाय मी क्षणभरही जगू शकत नाही, अफूशिवाय जगू शकत नाही अशा अफूच्या व्यसनीप्रमाणे.
ज्यांना देवाची तहान असते, ते दुसऱ्यावर प्रेम करत नाहीत. परमेश्वराशिवाय दुसरा कोणीच नाही. ||3||
जर कोणी येऊन मला देवाशी जोडले असेल तर; मी त्याला समर्पित, समर्पित, यज्ञ आहे.
अगणित अवतारांकरिता परमेश्वरापासून विभक्त झाल्यानंतर, मी पुन्हा त्याच्याशी एकरूप झालो आहे, खऱ्या, खऱ्या, खऱ्या गुरूंच्या आश्रमात प्रवेश करत आहे. ||4||