तो स्वतः चार वेदांमध्ये बुडत आहे; तो त्याच्या शिष्यांनाही बुडवतो. ||104||
कबीर, नश्वराने जे काही पाप केले आहे, ते लपवून ठेवण्याचा प्रयत्न करतो.
पण शेवटी, जेव्हा धर्माचे न्यायमूर्ती तपासतील तेव्हा ते सर्व उघड होतील. ||105||
कबीर, तू परमेश्वराचे ध्यान करणे सोडून दिले आहेस आणि तू एक मोठा परिवार वाढवला आहेस.
तुम्ही स्वतःला सांसारिक व्यवहारात गुंतवून ठेवता, पण तुमचा कोणीही भाऊ आणि नातेवाईक राहत नाही. ||106||
कबीर, जे परमेश्वराचे ध्यान सोडून देतात आणि रात्री उठून मृतांच्या आत्म्यांना जागवतात,
सापांच्या रूपात पुनर्जन्म घेईल आणि त्यांचीच संतती खाईल. ||107||
कबीर, जी स्त्री परमेश्वराचे ध्यान सोडून देते आणि अहोईचे विधी व्रत पाळते,
जड ओझे वाहून गाढवाच्या रूपात पुनर्जन्म घेईल. ||108||
कबीर, अंतःकरणात भगवंताचे नामस्मरण आणि चिंतन करणे हे सर्वात चतुर ज्ञान आहे.
हे डुकरावर खेळण्यासारखे आहे; जर तुम्ही पडाल तर तुम्हाला विश्रांतीची जागा मिळणार नाही. ||109||
कबीर, धन्य ते मुख, जे भगवंताचे नाम उच्चारते.
ते शरीर आणि संपूर्ण गाव शुद्ध करते. ||110||
कबीर, ते कुटुंब चांगले आहे, ज्यामध्ये परमेश्वराचा दास जन्माला येतो.
परंतु ज्या कुटुंबात प्रभूचा दास जन्माला येत नाही ते कुळ तणासारखे निरुपयोगी आहे. ||111||
कबीर, काहींकडे बरेच घोडे, हत्ती आणि गाड्या आहेत आणि हजारो बॅनर फडकवत आहेत.
परंतु या सुखसोयींपेक्षा भीक मागणे श्रेष्ठ आहे, जर मनुष्याने आपले दिवस परमेश्वराच्या स्मरणात घालवले. ||112||
कबीर, ढोल खांद्यावर घेऊन मी जगभर फिरलो आहे.
कोणीही दुसऱ्याचे नाही; मी ते बारकाईने पाहिले आणि अभ्यासले. ||113||
मोती रस्त्यावर विखुरले आहेत; आंधळा माणूस येतो.
विश्वाच्या प्रभूच्या प्रकाशाशिवाय, जग त्यांच्याजवळून जाते. ||114||
हे कबीर, माझा मुलगा कमल याच्या जन्मापासून माझे कुटुंब बुडाले आहे.
घरातील संपत्ती आणण्यासाठी त्याने परमेश्वराचे ध्यान करणे सोडले आहे. ||115||
कबीर, पवित्र माणसाला भेटायला जा; इतर कोणालाही सोबत घेऊ नका.
मागे वळू नका - पुढे चालू ठेवा. जे असेल ते असेल. ||116||
कबीर, त्या साखळीने स्वतःला बांधू नकोस, जी साऱ्या जगाला बांधते.
पिठात जसं मीठ हरवलं, तसं तुझं सोन्याचं शरीरही हरवलं. ||117||
कबीर, आत्मा-हंस उडून जात आहे, आणि शरीर पुरले जात आहे, आणि तरीही तो हातवारे करतो.
तरीही, नश्वर त्याच्या डोळ्यातील क्रूर रूप सोडत नाही. ||118||
कबीर: माझ्या डोळ्यांनी, मी तुला पाहतो, प्रभु; माझ्या कानांनी, मी तुझे नाव ऐकतो.
माझ्या जिभेने मी तुझे नाम जपतो; मी तुझ्या कमळाचे चरण माझ्या हृदयात धारण करतो. ||119||
कबीर, खऱ्या गुरूंच्या कृपेने मी स्वर्ग आणि नरकापासून मुक्त झालो आहे.
सुरुवातीपासून शेवटपर्यंत मी प्रभूच्या कमळ चरणांच्या आनंदात राहतो. ||120||
कबीर, भगवंताच्या कमळ चरणांच्या आनंदाचे वर्णन कसे करावे?
मी त्याचा उदात्त महिमा वर्णन करू शकत नाही; त्याचे कौतुक केले पाहिजे. ||१२१||
कबीर, मी जे पाहिले ते मी कसे वर्णन करू? माझ्या बोलण्यावर कोणी विश्वास ठेवणार नाही.
परमेश्वर जसा आहे तसाच आहे. मी आनंदात राहतो, त्याची स्तुती गातो. ||१२२||