ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 325
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥गौरी, कबीर जी:
ਅੰਧਕਾਰ ਸੁਖਿ ਕਬਹਿ ਨ ਸੋਈ ਹੈ ॥
अंधकार सुखि कबहि न सोई है ॥अंधारात कोणीही शांत झोपू शकत नाही.
ਰਾਜਾ ਰੰਕੁ ਦੋਊ ਮਿਲਿ ਰੋਈ ਹੈ ॥੧॥
राजा रंकु दोऊ मिलि रोई है ॥१॥राजा आणि गरीब दोघेही रडतात आणि रडतात. ||1||
ਜਉ ਪੈ ਰਸਨਾ ਰਾਮੁ ਨ ਕਹਿਬੋ ॥
जउ पै रसना रामु न कहिबो ॥जोपर्यंत जिभेने परमेश्वराचे नामस्मरण होत नाही,
ਉਪਜਤ ਬਿਨਸਤ ਰੋਵਤ ਰਹਿਬੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
उपजत बिनसत रोवत रहिबो ॥१॥ रहाउ ॥ती व्यक्ती पुनर्जन्मात येत आणि जात राहते, वेदनांनी ओरडत असते. ||1||विराम||
ਜਸ ਦੇਖੀਐ ਤਰਵਰ ਕੀ ਛਾਇਆ ॥
जस देखीऐ तरवर की छाइआ ॥ते झाडाच्या सावलीसारखे आहे;
ਪ੍ਰਾਨ ਗਏ ਕਹੁ ਕਾ ਕੀ ਮਾਇਆ ॥੨॥
प्रान गए कहु का की माइआ ॥२॥जेव्हा नश्वरातून जीवनाचा श्वास निघून जातो तेव्हा मला सांग, त्याच्या संपत्तीचे काय होते? ||2||
ਜਸ ਜੰਤੀ ਮਹਿ ਜੀਉ ਸਮਾਨਾ ॥
जस जंती महि जीउ समाना ॥हे वाद्यात असलेल्या संगीतासारखे आहे;
ਮੂਏ ਮਰਮੁ ਕੋ ਕਾ ਕਰ ਜਾਨਾ ॥੩॥
मूए मरमु को का कर जाना ॥३॥मृताचे रहस्य कोणाला कसे कळेल? ||3||
ਹੰਸਾ ਸਰਵਰੁ ਕਾਲੁ ਸਰੀਰ ॥
हंसा सरवरु कालु सरीर ॥सरोवरावरील हंसाप्रमाणे मृत्यू शरीरावर घिरट्या घालत असतो.
ਰਾਮ ਰਸਾਇਨ ਪੀਉ ਰੇ ਕਬੀਰ ॥੪॥੮॥
राम रसाइन पीउ रे कबीर ॥४॥८॥कबीर, परमेश्वराचे गोड अमृत प्या. ||4||8||
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥गौरी, कबीर जी:
ਜੋਤਿ ਕੀ ਜਾਤਿ ਜਾਤਿ ਕੀ ਜੋਤੀ ॥
जोति की जाति जाति की जोती ॥सृष्टीचा जन्म प्रकाशापासून झाला आहे आणि प्रकाश सृष्टीत आहे.
ਤਿਤੁ ਲਾਗੇ ਕੰਚੂਆ ਫਲ ਮੋਤੀ ॥੧॥
तितु लागे कंचूआ फल मोती ॥१॥त्याला दोन फळे येतात: खोटा काच आणि खरा मोती. ||1||
ਕਵਨੁ ਸੁ ਘਰੁ ਜੋ ਨਿਰਭਉ ਕਹੀਐ ॥
कवनु सु घरु जो निरभउ कहीऐ ॥भयमुक्त असे म्हणतात ते घर कुठे आहे?
ਭਉ ਭਜਿ ਜਾਇ ਅਭੈ ਹੋਇ ਰਹੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
भउ भजि जाइ अभै होइ रहीऐ ॥१॥ रहाउ ॥तिथे भीती नाहीशी होते आणि माणूस निर्भयपणे जगतो. ||1||विराम||
ਤਟਿ ਤੀਰਥਿ ਨਹੀ ਮਨੁ ਪਤੀਆਇ ॥
तटि तीरथि नही मनु पतीआइ ॥पवित्र नद्यांच्या काठावर, मन शांत होत नाही.
ਚਾਰ ਅਚਾਰ ਰਹੇ ਉਰਝਾਇ ॥੨॥
चार अचार रहे उरझाइ ॥२॥लोक चांगल्या आणि वाईट कर्मांमध्ये अडकतात. ||2||
ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਦੁਇ ਏਕ ਸਮਾਨ ॥
पाप पुंन दुइ एक समान ॥पाप आणि पुण्य दोन्ही एकच आहेत.
ਨਿਜ ਘਰਿ ਪਾਰਸੁ ਤਜਹੁ ਗੁਨ ਆਨ ॥੩॥
निज घरि पारसु तजहु गुन आन ॥३॥आपल्या स्वतःच्या घरात, तत्वज्ञानी दगड आहे; इतर कोणत्याही सद्गुणासाठी तुमचा शोध सोडून द्या. ||3||
ਕਬੀਰ ਨਿਰਗੁਣ ਨਾਮ ਨ ਰੋਸੁ ॥
कबीर निरगुण नाम न रोसु ॥कबीर: हे निष्काम नश्वर, परमेश्वराचे नाम गमावू नकोस.
ਇਸੁ ਪਰਚਾਇ ਪਰਚਿ ਰਹੁ ਏਸੁ ॥੪॥੯॥
इसु परचाइ परचि रहु एसु ॥४॥९॥या सहभागात आपले हे मन गुंतवून ठेवा. ||4||9||
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥गौरी, कबीर जी:
ਜੋ ਜਨ ਪਰਮਿਤਿ ਪਰਮਨੁ ਜਾਨਾ ॥
जो जन परमिति परमनु जाना ॥तो परमेश्वराला जाणण्याचा दावा करतो, जो विचारांच्या पलीकडे आहे;
ਬਾਤਨ ਹੀ ਬੈਕੁੰਠ ਸਮਾਨਾ ॥੧॥
बातन ही बैकुंठ समाना ॥१॥केवळ शब्दांनी, तो स्वर्गात जाण्याची योजना आखतो. ||1||
ਨਾ ਜਾਨਾ ਬੈਕੁੰਠ ਕਹਾ ਹੀ ॥
ना जाना बैकुंठ कहा ही ॥स्वर्ग कुठे आहे मला माहीत नाही.
ਜਾਨੁ ਜਾਨੁ ਸਭਿ ਕਹਹਿ ਤਹਾ ਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जानु जानु सभि कहहि तहा ही ॥१॥ रहाउ ॥प्रत्येकजण असा दावा करतो की तो तिथे जाण्याचा विचार करतो. ||1||विराम||
ਕਹਨ ਕਹਾਵਨ ਨਹ ਪਤੀਅਈ ਹੈ ॥
कहन कहावन नह पतीअई है ॥नुसत्या बोलण्याने मन शांत होत नाही.
ਤਉ ਮਨੁ ਮਾਨੈ ਜਾ ਤੇ ਹਉਮੈ ਜਈ ਹੈ ॥੨॥
तउ मनु मानै जा ते हउमै जई है ॥२॥जेव्हा अहंकारावर विजय प्राप्त होतो तेव्हाच मन शांत होते. ||2||
ਜਬ ਲਗੁ ਮਨਿ ਬੈਕੁੰਠ ਕੀ ਆਸ ॥
जब लगु मनि बैकुंठ की आस ॥जोपर्यंत मन स्वर्गाच्या इच्छेने भरलेले आहे,
ਤਬ ਲਗੁ ਹੋਇ ਨਹੀ ਚਰਨ ਨਿਵਾਸੁ ॥੩॥
तब लगु होइ नही चरन निवासु ॥३॥तो प्रभूच्या चरणी राहत नाही. ||3||
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਇਹ ਕਹੀਐ ਕਾਹਿ ॥
कहु कबीर इह कहीऐ काहि ॥कबीर म्हणतात, हे मी कोणाला सांगू?
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਬੈਕੁੰਠੈ ਆਹਿ ॥੪॥੧੦॥
साधसंगति बैकुंठै आहि ॥४॥१०॥साध संगत, पवित्र संगत, स्वर्ग आहे. ||4||10||
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥गौरी, कबीर जी:
ਉਪਜੈ ਨਿਪਜੈ ਨਿਪਜਿ ਸਮਾਈ ॥
उपजै निपजै निपजि समाई ॥आपण जन्म घेतो, वाढतो, आणि मोठे झाल्यावर आपण निघून जातो.
ਨੈਨਹ ਦੇਖਤ ਇਹੁ ਜਗੁ ਜਾਈ ॥੧॥
नैनह देखत इहु जगु जाई ॥१॥आपल्या डोळ्यासमोर हे जग नाहीसे होत आहे. ||1||
ਲਾਜ ਨ ਮਰਹੁ ਕਹਹੁ ਘਰੁ ਮੇਰਾ ॥
लाज न मरहु कहहु घरु मेरा ॥हे जग माझे आहे, असे सांगून तू लाजेने कसे मरणार नाही?
ਅੰਤ ਕੀ ਬਾਰ ਨਹੀ ਕਛੁ ਤੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अंत की बार नही कछु तेरा ॥१॥ रहाउ ॥अगदी शेवटच्या क्षणी, काहीही आपले नाही. ||1||विराम||
ਅਨਿਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਕਾਇਆ ਪਾਲੀ ॥
अनिक जतन करि काइआ पाली ॥विविध पद्धती वापरून तुम्ही तुमच्या शरीराची कदर करता,
ਮਰਤੀ ਬਾਰ ਅਗਨਿ ਸੰਗਿ ਜਾਲੀ ॥੨॥
मरती बार अगनि संगि जाली ॥२॥पण मृत्यूच्या वेळी तो अग्नीत जाळला जातो. ||2||
ਚੋਆ ਚੰਦਨੁ ਮਰਦਨ ਅੰਗਾ ॥
चोआ चंदनु मरदन अंगा ॥तुम्ही अंगाला चंदनाचे तेल लावा,
ਸੋ ਤਨੁ ਜਲੈ ਕਾਠ ਕੈ ਸੰਗਾ ॥੩॥
सो तनु जलै काठ कै संगा ॥३॥पण ते शरीर सरपणाने जाळले जाते. ||3||
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਗੁਨੀਆ ॥
कहु कबीर सुनहु रे गुनीआ ॥कबीर म्हणतात, हे पुण्यवान लोक ऐका.
ਬਿਨਸੈਗੋ ਰੂਪੁ ਦੇਖੈ ਸਭ ਦੁਨੀਆ ॥੪॥੧੧॥
बिनसैगो रूपु देखै सभ दुनीआ ॥४॥११॥तुझे सौंदर्य नाहीसे होईल, जसे संपूर्ण जग पाहत आहे. ||4||11||
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥गौरी, कबीर जी:
ਅਵਰ ਮੂਏ ਕਿਆ ਸੋਗੁ ਕਰੀਜੈ ॥
अवर मूए किआ सोगु करीजै ॥दुसरी व्यक्ती मरण पावल्यावर तुम्ही का रडता आणि शोक करता?
ਤਉ ਕੀਜੈ ਜਉ ਆਪਨ ਜੀਜੈ ॥੧॥
तउ कीजै जउ आपन जीजै ॥१॥जर तुम्ही स्वतः जगायचे असाल तरच असे करा. ||1||
ਮੈ ਨ ਮਰਉ ਮਰਿਬੋ ਸੰਸਾਰਾ ॥
मै न मरउ मरिबो संसारा ॥बाकीचे जग जसे मरते तसे मी मरणार नाही,
ਅਬ ਮੋਹਿ ਮਿਲਿਓ ਹੈ ਜੀਆਵਨਹਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अब मोहि मिलिओ है जीआवनहारा ॥१॥ रहाउ ॥सध्या मला जीवन देणारा परमेश्वर भेटला आहे. ||1||विराम||
ਇਆ ਦੇਹੀ ਪਰਮਲ ਮਹਕੰਦਾ ॥
इआ देही परमल महकंदा ॥लोक त्यांच्या शरीराला सुगंधी तेलाने अभिषेक करतात,
ਤਾ ਸੁਖ ਬਿਸਰੇ ਪਰਮਾਨੰਦਾ ॥੨॥
ता सुख बिसरे परमानंदा ॥२॥आणि त्या आनंदात ते परम आनंद विसरतात. ||2||
ਕੂਅਟਾ ਏਕੁ ਪੰਚ ਪਨਿਹਾਰੀ ॥
कूअटा एकु पंच पनिहारी ॥एक विहीर आणि पाच जलवाहक आहेत.
ਟੂਟੀ ਲਾਜੁ ਭਰੈ ਮਤਿ ਹਾਰੀ ॥੩॥
टूटी लाजु भरै मति हारी ॥३॥दोरी तुटली तरी मुर्ख पाणी काढण्याचा प्रयत्न करत राहतात. ||3||
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਇਕ ਬੁਧਿ ਬੀਚਾਰੀ ॥
कहु कबीर इक बुधि बीचारी ॥कबीर म्हणतात, चिंतनाने मला ही एक समज प्राप्त झाली आहे.
ਨਾ ਓਹੁ ਕੂਅਟਾ ਨਾ ਪਨਿਹਾਰੀ ॥੪॥੧੨॥
ना ओहु कूअटा ना पनिहारी ॥४॥१२॥विहीर नाही, जलवाहक नाही. ||4||12||
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
गउड़ी कबीर जी ॥गौरी, कबीर जी:
ਅਸਥਾਵਰ ਜੰਗਮ ਕੀਟ ਪਤੰਗਾ ॥
असथावर जंगम कीट पतंगा ॥मोबाइल आणि गतिहीन प्राणी, कीटक आणि पतंग
ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਕੀਏ ਬਹੁ ਰੰਗਾ ॥੧॥
अनिक जनम कीए बहु रंगा ॥१॥- असंख्य आयुष्यात, मी त्या अनेक रूपांमधून गेलो आहे. ||1||