मी जिकडे पाहतो तिकडे मला तो व्यापलेला दिसतो. ||3||
माझ्या आत संशय आहे आणि माया बाहेर आहे; तो बाणासारखा माझ्या डोळ्यांवर आदळतो.
परमेश्वराच्या दासांचा दास नानक प्रार्थना करतो: अशा नश्वराला भयंकर त्रास होतो. ||4||2||
रामकली, पहिली मेहल:
हे दार कुठे आहे, जिथे तू राहतोस, हे परमेश्वरा? त्या दरवाजाला काय म्हणतात? सर्व दारांमध्ये, तो दरवाजा कोणाला सापडेल?
त्या दाराच्या निमीत्ताने, जगापासून अलिप्त होऊन मी उदासपणे फिरतो; जर कोणी येऊन मला त्या दरवाजाबद्दल सांगेल तर. ||1||
मी जग-सागर कसा ओलांडू?
मी जिवंत असताना, मी मेलेले असू शकत नाही. ||1||विराम||
वेदना हे दार आहे आणि क्रोध हा पहारेकरी आहे. आशा आणि चिंता हे दोन शटर आहेत.
माया म्हणजे खंदकातील पाणी; या खंदकाच्या मध्यभागी त्याने आपले घर बांधले आहे. आद्य भगवान सत्याच्या आसनावर विराजमान आहेत. ||2||
परमेश्वरा, तुझी अनेक नावे आहेत, त्यांची मर्यादा मला माहीत नाही. तुझ्या बरोबरीचा दुसरा कोणी नाही.
मोठ्याने बोलू नका - आपल्या मनात रहा. परमेश्वर स्वतः जाणतो आणि तो स्वतः कृती करतो. ||3||
जोपर्यंत आशा आहे, चिंता आहे; मग कोणी एका परमेश्वराबद्दल कसे बोलू शकेल?
आशेच्या मध्यभागी, आशेने अस्पर्श राहा; मग हे नानक, तुला एकच परमेश्वर भेटेल. ||4||
अशा रीतीने तुम्ही विश्वसागर पार कराल.
जिवंत असतानाही मृत राहण्याचा हा मार्ग आहे. ||1||दुसरा विराम ||3||
रामकली, पहिली मेहल:
शब्द आणि शिकवणीची जाणीव हे माझे शिंग आहे; लोक त्याच्या कंपनांचा आवाज ऐकतात.
इज्जत ही माझी भिक्षेची भांडी आहे आणि भगवंताचे नाम हेच मला मिळणारे दान आहे. ||1||
हे बाबा, गोरख हा विश्वाचा स्वामी आहे; तो सदैव जागृत आणि जागृत असतो.
तो एकटाच गोरख आहे, जो पृथ्वीला सांभाळतो; त्याने ते एका झटक्यात तयार केले. ||1||विराम||
पाणी आणि हवा एकत्र बांधून, त्याने शरीरात जीवनाचा श्वास टाकला आणि सूर्य आणि चंद्राचे दिवे बनवले.
मरण्यासाठी आणि जगण्यासाठी त्याने आपल्याला पृथ्वी दिली, परंतु आपण हे उपकार विसरलो आहोत. ||2||
असे अनेक सिद्ध, साधक, योगी, भटके यात्रेकरू, अध्यात्मिक गुरु आणि चांगले लोक आहेत.
मी त्यांना भेटलो तर मी परमेश्वराची स्तुती करतो आणि मग माझे मन त्याची सेवा करते. ||3||
कागद आणि मीठ, तुपाने संरक्षित, पाण्याने अस्पर्शित राहतात, कारण कमळ पाण्यात अप्रभावित राहतात.
जे अशा भक्तांना भेटतात, हे सेवक नानक - त्यांना मृत्यू काय करू शकतो? ||4||4||
रामकली, पहिली मेहल:
मच्छिंद्र, नानक काय म्हणतात ते ऐक.
जो पाच वासनांना वश करतो तो डगमगत नाही.
जो अशा प्रकारे योगाभ्यास करतो,
स्वतःला वाचवतो, आणि त्याच्या सर्व पिढ्यांना वाचवतो. ||1||
तो एकटाच संन्यासी आहे, जो अशी समज प्राप्त करतो.
रात्रंदिवस तो गहन समाधीत लीन असतो. ||1||विराम||
तो परमेश्वराची प्रेमळ भक्ती करण्याची याचना करतो, आणि भगवंताच्या भीतीने जगतो.
तो समाधानी आहे, समाधानाच्या अमूल्य देणगीने.
ध्यानाचे अवतार बनून तो खरा योगिक मुद्रा प्राप्त करतो.
तो आपले चैतन्य खऱ्या नामाच्या खोल समाधित केंद्रित करतो. ||2||
नानक अमृत बाणीचा जप करतात.
हे मच्छिंद्र, ऐका, हे खरे संन्याशाचे प्रतीक आहे.
जो आशेच्या मध्यभागी, आशेने अस्पर्श राहतो,
खऱ्या अर्थाने निर्माणकर्ता परमेश्वर सापडेल. ||3||
नानक प्रार्थना करतात, मी देवाचे रहस्यमय रहस्य सामायिक करतो.
गुरू आणि त्यांचा शिष्य एकमेकांशी जोडले जातात!
जो हे अन्न खातो, हे शिकवणीचे औषध,