धन्य, धन्य ते प्रभूचे नम्र सेवक, जे प्रभू देवाला ओळखतात.
मी जाऊन त्या नम्र सेवकांना परमेश्वराच्या रहस्यांबद्दल विचारतो.
मी त्यांचे पाय धुतो आणि मालिश करतो; परमेश्वराच्या विनम्र सेवकांबरोबर सामील होऊन, मी परमेश्वराचे उदात्त सार प्यातो. ||2||
खऱ्या गुरूने, दाताने, भगवंताचे नाम, माझ्या आत बसवले आहे.
परम सौभाग्याने मला गुरूंच्या दर्शनाची धन्यता प्राप्त झाली आहे.
खरे सार अमृत आहे; परिपूर्ण गुरूंच्या अमृत वचनांनी हे अमृत प्राप्त होते. ||3||
हे परमेश्वरा, मला सत्संगतीकडे, खऱ्या मंडळीकडे आणि खऱ्या माणसांकडे ने.
सत्संगतीत सामील होऊन मी परमेश्वराच्या नामाचे ध्यान करतो.
हे नानक, मी प्रभूचे उपदेश ऐकतो आणि जपतो; गुरूंच्या उपदेशाने मी भगवंताच्या नामाने पूर्ण झालो आहे. ||4||6||
माझ, चौथी मेहल:
या, प्रिय भगिनींनो - चला एकत्र येऊ या.
जो मला माझ्या प्रियकराची गोष्ट सांगतो त्याला मी त्याग करतो.
सत्संगात, खऱ्या मंडळीत सामील होऊन, मला परमेश्वर, माझा सर्वात चांगला मित्र सापडला आहे. मी खऱ्या गुरूला अर्पण करतो. ||1||
मी जिकडे पाहतो तिकडे मला माझा स्वामी दिसतो.
हे परमेश्वरा, अंतर्यामी जाणणारा, हृदयाचा शोध घेणारा, तू प्रत्येक हृदयात व्यापलेला आहेस.
परिपूर्ण गुरूंनी मला दाखवून दिले आहे की परमेश्वर सदैव माझ्या पाठीशी आहे. मी सदैव खऱ्या गुरूला अर्पण करतो. ||2||
एकच श्वास आहे; सर्व एकाच मातीचे बनलेले आहेत; सर्वांमधला प्रकाश सारखाच आहे.
एकच प्रकाश सर्व अनेक आणि विविध जीवांमध्ये व्यापतो. हा प्रकाश त्यांच्यात मिसळतो, परंतु तो पातळ किंवा अस्पष्ट नाही.
गुरूंच्या कृपेने मी एकाचे दर्शन घेतले आहे. मी खऱ्या गुरूला अर्पण करतो. ||3||
सेवक नानक शब्दाची अमृत बाणी बोलतात.
गुरुशिखांच्या मनाला ते प्रिय आणि आनंददायी आहे.
गुरू, परिपूर्ण खरे गुरु, शिकवणी शेअर करतात. गुरू, खरा गुरू सर्वांसाठी उदार आहे. ||4||7||
चौथ्या मेहेलचे सात चौ-पाध्ये. ||
माझ, पाचवी मेहल, चौ-पाध्ये, पहिले घर:
माझे मन गुरूंच्या दर्शनासाठी आसुसलेले आहे.
तहानलेल्या गाण्या-पक्ष्यासारखा तो ओरडतो.
माझी तहान शमली नाही, आणि प्रिय संतांच्या दर्शनाशिवाय मला शांती मिळत नाही. ||1||
परमप्रिय संत गुरूंच्या धन्य दर्शनाला मी त्याग आहे, माझा आत्मा त्याग आहे. ||1||विराम||
तुमचा चेहरा खूप सुंदर आहे आणि तुमच्या शब्दांचा आवाज अंतर्ज्ञानी बुद्धी देतो.
या वर्षा पक्ष्याला पाण्याची एक झलकही बघायला खूप वेळ झाला आहे.
धन्य ती भूमी जिथे तू राहतोस, हे माझे मित्र आणि अंतरंग दैवी गुरु. ||2||
मी एक बलिदान आहे, मी सदैव बलिदान आहे, माझे मित्र आणि अंतरंग दैवी गुरु. ||1||विराम||
जेव्हा मी फक्त एका क्षणासाठी तुझ्याबरोबर राहू शकलो नाही, तेव्हा माझ्यासाठी कलियुगाचा काळोख उजाडला.
हे माझ्या प्रिय प्रभू, मी तुला कधी भेटू?