श्री गुरु ग्रंथ साहिब

पान - 851

ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁਲੇ ਜਨਮਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥

मनमुख अगिआनी अंधुले जनमि मरहि फिरि आवै जाए ॥

अज्ञानी स्वार्थी मनमुख आंधळे आहेत. ते जन्माला येतात, फक्त पुन्हा मरण्यासाठी, आणि येत राहतात.

ਕਾਰਜ ਸਿਧਿ ਨ ਹੋਵਨੀ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਏ ॥

कारज सिधि न होवनी अंति गइआ पछुताए ॥

त्यांच्या प्रकरणांचे निराकरण होत नाही आणि शेवटी, पश्चात्ताप आणि पश्चात्ताप करून ते निघून जातात.

ਜਿਸੁ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥

जिसु करमु होवै तिसु सतिगुरु मिलै सो हरि हरि नामु धिआए ॥

ज्याला भगवंताची कृपा लाभलेली असते, तो खरा गुरू भेटतो; तो एकटाच परमेश्वर, हर, हरच्या नामाचे ध्यान करतो.

ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਜਨ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਨਿੑ ਜਨ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਬਲਿ ਜਾਏ ॥੧॥

नामि रते जन सदा सुखु पाइनि जन नानक तिन बलि जाए ॥१॥

नामाने ओतप्रोत होऊन, परमेश्वराच्या नम्र सेवकांना चिरस्थायी शांती मिळते; सेवक नानक त्यांच्यासाठी यज्ञ आहे. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

तिसरी मेहल:

ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਜਗਿ ਮੋਹਣੀ ਜਿਨਿ ਮੋਹਿਆ ਸੰਸਾਰੁ ॥

आसा मनसा जगि मोहणी जिनि मोहिआ संसारु ॥

आशा आणि इच्छा जगाला मोहित करतात; ते संपूर्ण विश्वाला मोहित करतात.

ਸਭੁ ਕੋ ਜਮ ਕੇ ਚੀਰੇ ਵਿਚਿ ਹੈ ਜੇਤਾ ਸਭੁ ਆਕਾਰੁ ॥

सभु को जम के चीरे विचि है जेता सभु आकारु ॥

प्रत्येकजण, आणि जे काही निर्माण केले गेले आहे ते मृत्यूच्या वर्चस्वाखाली आहे.

ਹੁਕਮੀ ਹੀ ਜਮੁ ਲਗਦਾ ਸੋ ਉਬਰੈ ਜਿਸੁ ਬਖਸੈ ਕਰਤਾਰੁ ॥

हुकमी ही जमु लगदा सो उबरै जिसु बखसै करतारु ॥

परमेश्वराच्या आज्ञेने, मृत्यूने मनुष्याला पकडले; केवळ तोच तारला जातो, ज्याला निर्माता प्रभु क्षमा करतो.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਏਹੁ ਮਨੁ ਤਾਂ ਤਰੈ ਜਾ ਛੋਡੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

नानक गुरपरसादी एहु मनु तां तरै जा छोडै अहंकारु ॥

हे नानक, गुरूंच्या कृपेने, हा नश्वर पोहतो, जर त्याने अहंकार सोडला.

ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਮਾਰੇ ਨਿਰਾਸੁ ਹੋਇ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥੨॥

आसा मनसा मारे निरासु होइ गुरसबदी वीचारु ॥२॥

आशा आणि इच्छेवर विजय मिळवा आणि अलिप्त रहा; गुरूच्या शब्दाचे चिंतन करा. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

पौरी:

ਜਿਥੈ ਜਾਈਐ ਜਗਤ ਮਹਿ ਤਿਥੈ ਹਰਿ ਸਾਈ ॥

जिथै जाईऐ जगत महि तिथै हरि साई ॥

मी या जगात कुठेही गेलो तरी तिथे मला परमेश्वर दिसतो.

ਅਗੈ ਸਭੁ ਆਪੇ ਵਰਤਦਾ ਹਰਿ ਸਚਾ ਨਿਆਈ ॥

अगै सभु आपे वरतदा हरि सचा निआई ॥

परलोकातही भगवान, खरा न्यायाधीश, सर्वत्र व्याप्त आणि व्याप्त आहे.

ਕੂੜਿਆਰਾ ਕੇ ਮੁਹ ਫਿਟਕੀਅਹਿ ਸਚੁ ਭਗਤਿ ਵਡਿਆਈ ॥

कूड़िआरा के मुह फिटकीअहि सचु भगति वडिआई ॥

खोट्याचे चेहरे शापित असतात, तर खऱ्या भक्तांना तेजोमय पराक्रमाचा आशीर्वाद मिळतो.

ਸਚੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚਾ ਨਿਆਉ ਹੈ ਸਿਰਿ ਨਿੰਦਕ ਛਾਈ ॥

सचु साहिबु सचा निआउ है सिरि निंदक छाई ॥

प्रभु आणि स्वामी सत्य आहे आणि त्याचा न्याय खरा आहे. निंदकांचे डोके राखेने झाकलेले आहे.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੫॥

जन नानक सचु अराधिआ गुरमुखि सुखु पाई ॥५॥

सेवक नानक खऱ्या परमेश्वराची आराधना करतात; गुरुमुख म्हणून त्याला शांती मिळते. ||5||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

सलोक मः ३ ॥

सालोक, तिसरी मेहल:

ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਈਐ ਜੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬਖਸ ਕਰੇਇ ॥

पूरै भागि सतिगुरु पाईऐ जे हरि प्रभु बखस करेइ ॥

परिपूर्ण प्रारब्धाने, जर प्रभु देवाने क्षमा केली तर खरा गुरू सापडतो.

ਓਪਾਵਾ ਸਿਰਿ ਓਪਾਉ ਹੈ ਨਾਉ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥

ओपावा सिरि ओपाउ है नाउ परापति होइ ॥

सर्व प्रयत्नांमध्ये, सर्वोत्तम प्रयत्न म्हणजे भगवंताच्या नामाची प्राप्ती.

ਅੰਦਰੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਂਤਿ ਹੈ ਹਿਰਦੈ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥

अंदरु सीतलु सांति है हिरदै सदा सुखु होइ ॥

हे हृदयात खोलवर थंड, सुखदायक शांतता आणि चिरंतन शांती आणते.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਖਾਣਾ ਪੈਨੑਣਾ ਨਾਨਕ ਨਾਇ ਵਡਿਆਈ ਹੋਇ ॥੧॥

अंम्रितु खाणा पैनणा नानक नाइ वडिआई होइ ॥१॥

मग, कोणी अमृत खातो आणि धारण करतो; हे नानक, नामाद्वारे, तेजस्वी महानता प्राप्त होते. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

मः ३ ॥

तिसरी मेहल:

ਏ ਮਨ ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਸੁਣਿ ਪਾਇਹਿ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥

ए मन गुर की सिख सुणि पाइहि गुणी निधानु ॥

हे मन, गुरूंचे उपदेश ऐकून तुला सद्गुणांचा खजिना प्राप्त होईल.

ਸੁਖਦਾਤਾ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਉਮੈ ਜਾਇ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥

सुखदाता तेरै मनि वसै हउमै जाइ अभिमानु ॥

शांती देणारा तुझ्या मनात वास करील; तुम्ही अहंकार आणि अभिमानापासून मुक्त व्हाल.

ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਪਾਈਐ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥੨॥

नानक नदरी पाईऐ अंम्रितु गुणी निधानु ॥२॥

हे नानक, त्याच्या कृपेने, सद्गुणाच्या खजिन्यातील अमृताने वरदान मिळते. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

पउड़ी ॥

पौरी:

ਜਿਤਨੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਸਾਹ ਰਾਜੇ ਖਾਨ ਉਮਰਾਵ ਸਿਕਦਾਰ ਹਹਿ ਤਿਤਨੇ ਸਭਿ ਹਰਿ ਕੇ ਕੀਏ ॥

जितने पातिसाह साह राजे खान उमराव सिकदार हहि तितने सभि हरि के कीए ॥

राजे, सम्राट, राज्यकर्ते, अधिपती, श्रेष्ठ आणि सरदार हे सर्व परमेश्वराने निर्माण केले आहेत.

ਜੋ ਕਿਛੁ ਹਰਿ ਕਰਾਵੈ ਸੁ ਓਇ ਕਰਹਿ ਸਭਿ ਹਰਿ ਕੇ ਅਰਥੀਏ ॥

जो किछु हरि करावै सु ओइ करहि सभि हरि के अरथीए ॥

परमेश्वर त्यांना जे काही करायला लावतो ते ते करतात; ते सर्व भिकारी आहेत, परमेश्वरावर अवलंबून आहेत.

ਸੋ ਐਸਾ ਹਰਿ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਵਲਿ ਹੈ ਤਿਨਿ ਸਭਿ ਵਰਨ ਚਾਰੇ ਖਾਣੀ ਸਭ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਗੋਲੇ ਕਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਅਗੈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣ ਕਉ ਦੀਏ ॥

सो ऐसा हरि सभना का प्रभु सतिगुर कै वलि है तिनि सभि वरन चारे खाणी सभ स्रिसटि गोले करि सतिगुर अगै कार कमावण कउ दीए ॥

असा देव सर्वांचा स्वामी आहे; तो खऱ्या गुरूच्या बाजूने असतो. सर्व जाती आणि सामाजिक वर्ग, सृष्टीचे चार स्त्रोत आणि संपूर्ण विश्व हे खरे गुरूंचे दास आहेत; देव त्यांना त्याच्यासाठी काम करायला लावतो.