ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 787
ਸੂਹੈ ਵੇਸਿ ਪਿਰੁ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਮਨਮੁਖਿ ਦਝਿ ਮੁਈ ਗਾਵਾਰਿ ॥
सूहै वेसि पिरु किनै न पाइओ मनमुखि दझि मुई गावारि ॥तिचा लाल पोशाख धारण करून, तिचा पती कोणालाच मिळाला नाही; स्वार्थी मनमुख जाळून मरतो.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸੂਹਾ ਵੇਸੁ ਗਇਆ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਮਾਰਿ ॥
सतिगुरि मिलिऐ सूहा वेसु गइआ हउमै विचहु मारि ॥खऱ्या गुरूला भेटून ती तिचा लाल पोशाख टाकून देते आणि आतून अहंकार नाहीशी करते.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਲਾਲੁ ਹੋਆ ਰਸਨਾ ਰਤੀ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
मनु तनु रता लालु होआ रसना रती गुण सारि ॥तिचे मन आणि शरीर त्याच्या प्रेमाच्या खोल लाल रंगाने रंगलेले आहे आणि तिची जीभ त्याची स्तुती आणि उत्कृष्टतेचे गाणे गात आहे.
ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਭੈ ਭਾਇ ਕਰੇ ਸੀਗਾਰੁ ॥
सदा सोहागणि सबदु मनि भै भाइ करे सीगारु ॥शब्दाचा शब्द तिच्या मनात ठेवून ती कायमची त्याची आत्मा-वधू बनते; ती देवाचे भय आणि देवाचे प्रेम हे तिचे दागिने आणि सजावट बनवते.
ਨਾਨਕ ਕਰਮੀ ਮਹਲੁ ਪਾਇਆ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੧॥
नानक करमी महलु पाइआ पिरु राखिआ उर धारि ॥१॥हे नानक, त्याच्या दयाळू कृपेने, तिला परमेश्वराच्या उपस्थितीचा वाडा प्राप्त होतो, आणि तिला तिच्या हृदयात धारण करते. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥तिसरी मेहल:
ਮੁੰਧੇ ਸੂਹਾ ਪਰਹਰਹੁ ਲਾਲੁ ਕਰਹੁ ਸੀਗਾਰੁ ॥
मुंधे सूहा परहरहु लालु करहु सीगारु ॥हे वधू, तुझा लाल पोशाख सोडून दे आणि स्वतःला त्याच्या प्रेमाच्या किरमिजी रंगाने सजव.
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਵੀਸਰੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
आवण जाणा वीसरै गुरसबदी वीचारु ॥गुरूंच्या वचनाचे चिंतन करून तुमचे येणे-जाणे विसरले जातील.
ਮੁੰਧ ਸੁਹਾਵੀ ਸੋਹਣੀ ਜਿਸੁ ਘਰਿ ਸਹਜਿ ਭਤਾਰੁ ॥
मुंध सुहावी सोहणी जिसु घरि सहजि भतारु ॥आत्मा-वधू सुशोभित आणि सुंदर आहे; स्वर्गीय प्रभु, तिचा पती, तिच्या घरी राहतो.
ਨਾਨਕ ਸਾ ਧਨ ਰਾਵੀਐ ਰਾਵੇ ਰਾਵਣਹਾਰੁ ॥੨॥
नानक सा धन रावीऐ रावे रावणहारु ॥२॥हे नानक, वधू त्याला आनंदित करते आणि त्याचा आनंद घेते; आणि तो, रविशर, तिचा आनंद घेतो आणि आनंद घेतो. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी:
ਮੋਹੁ ਕੂੜੁ ਕੁਟੰਬੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਗਧੁ ਰਤਾ ॥
मोहु कूड़ु कुटंबु है मनमुखु मुगधु रता ॥मूर्ख, स्वार्थी मनमुख कुटुंबाच्या खोट्या आसक्तीत मग्न असतो.
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਮੁਏ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਲਿਤਾ ॥
हउमै मेरा करि मुए किछु साथि न लिता ॥अहंकार आणि स्वाभिमान आचरणात आणून, तो मरतो आणि निघून जातो, सोबत काहीही न घेता.
ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੁਝਈ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿਤਾ ॥
सिर उपरि जमकालु न सुझई दूजै भरमिता ॥मृत्यूचा दूत त्याच्या डोक्यावर घिरट्या घालत आहे हे त्याला समजत नाही; तो द्वैताने भ्रमित झाला आहे.
ਫਿਰਿ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਜਮਕਾਲਿ ਵਸਿ ਕਿਤਾ ॥
फिरि वेला हथि न आवई जमकालि वसि किता ॥ही संधी पुन्हा त्याच्या हाती येणार नाही; मृत्यूचा दूत त्याला पकडेल.
ਜੇਹਾ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਓਨੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਿਤਾ ॥੫॥
जेहा धुरि लिखि पाइओनु से करम कमिता ॥५॥तो त्याच्या पूर्वनियोजित नियतीनुसार कार्य करतो. ||5||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
सलोकु मः ३ ॥सालोक, तिसरी मेहल:
ਸਤੀਆ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜੋ ਮੜਿਆ ਲਗਿ ਜਲੰਨਿੑ ॥
सतीआ एहि न आखीअनि जो मड़िआ लगि जलंनि ॥पतीच्या प्रेतांसह स्वतःला जाळणाऱ्यांना 'सती' म्हणू नका.
ਨਾਨਕ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿੑ ਜਿ ਬਿਰਹੇ ਚੋਟ ਮਰੰਨਿੑ ॥੧॥
नानक सतीआ जाणीअनि जि बिरहे चोट मरंनि ॥१॥हे नानक, त्यांनाच 'सती' म्हणून ओळखले जाते, जे वियोगाच्या धक्क्याने मरतात. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥तिसरी मेहल:
ਭੀ ਸੋ ਸਤੀਆ ਜਾਣੀਅਨਿ ਸੀਲ ਸੰਤੋਖਿ ਰਹੰਨਿੑ ॥
भी सो सतीआ जाणीअनि सील संतोखि रहंनि ॥त्यांना 'सती' म्हणूनही ओळखले जाते, जे नम्रता आणि समाधानी असतात.
ਸੇਵਨਿ ਸਾਈ ਆਪਣਾ ਨਿਤ ਉਠਿ ਸੰਮੑਾਲੰਨਿੑ ॥੨॥
सेवनि साई आपणा नित उठि संमालंनि ॥२॥ते त्यांच्या प्रभूची सेवा करतात आणि त्याचे चिंतन करण्यासाठी पहाटे उठतात. ||2||
ਮਃ ੩ ॥
मः ३ ॥तिसरी मेहल:
ਕੰਤਾ ਨਾਲਿ ਮਹੇਲੀਆ ਸੇਤੀ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
कंता नालि महेलीआ सेती अगि जलाहि ॥विधवा आपल्या पतीच्या मृतदेहासह स्वतःला आगीत जाळून घेतात.
ਜੇ ਜਾਣਹਿ ਪਿਰੁ ਆਪਣਾ ਤਾ ਤਨਿ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
जे जाणहि पिरु आपणा ता तनि दुख सहाहि ॥जर त्यांना त्यांच्या पतींना खरोखर माहित असेल तर त्यांना भयंकर शारीरिक वेदना होतात.
ਨਾਨਕ ਕੰਤ ਨ ਜਾਣਨੀ ਸੇ ਕਿਉ ਅਗਿ ਜਲਾਹਿ ॥
नानक कंत न जाणनी से किउ अगि जलाहि ॥हे नानक, जर ते आपल्या पतींना खरेच ओळखत नसतील तर त्यांनी स्वतःला अग्नीत का जाळावे?
ਭਾਵੈ ਜੀਵਉ ਕੈ ਮਰਉ ਦੂਰਹੁ ਹੀ ਭਜਿ ਜਾਹਿ ॥੩॥
भावै जीवउ कै मरउ दूरहु ही भजि जाहि ॥३॥त्यांचे पती जिवंत असो वा मृत, त्या बायका त्यांच्यापासून दूरच राहतात. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी:
ਤੁਧੁ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਨਾਲਿ ਉਪਾਇਆ ਲੇਖੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ॥
तुधु दुखु सुखु नालि उपाइआ लेखु करतै लिखिआ ॥सुखाबरोबरच दुःखही तू निर्माण केलेस; हे निर्मात्या, तू लिहिलेले लेखन आहे.
ਨਾਵੈ ਜੇਵਡ ਹੋਰ ਦਾਤਿ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰਿਖਿਆ ॥
नावै जेवड होर दाति नाही तिसु रूपु न रिखिआ ॥नामासारखे श्रेष्ठ दान दुसरे नाही; त्याला कोणतेही स्वरूप किंवा चिन्ह नाही.
ਨਾਮੁ ਅਖੁਟੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ॥
नामु अखुटु निधानु है गुरमुखि मनि वसिआ ॥नाम, परमेश्वराचे नाव, एक अतुलनीय खजिना आहे; ते गुरुमुखाच्या मनात राहते.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮੁ ਦੇਵਸੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖੁ ਨ ਲਿਖਿਆ ॥
करि किरपा नामु देवसी फिरि लेखु न लिखिआ ॥त्याच्या कृपेने, तो आपल्याला नामाचा आशीर्वाद देतो, आणि नंतर, दुःख आणि सुखाचे लिखाण नाही.
ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਪਿਆ ॥੬॥
सेवक भाइ से जन मिले जिन हरि जपु जपिआ ॥६॥जे नम्र सेवक प्रेमाने सेवा करतात ते भगवंताला भेटतात, भगवंताचा नामजप करतात. ||6||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥
सलोकु मः २ ॥सालोक, दुसरी मेहल:
ਜਿਨੀ ਚਲਣੁ ਜਾਣਿਆ ਸੇ ਕਿਉ ਕਰਹਿ ਵਿਥਾਰ ॥
जिनी चलणु जाणिआ से किउ करहि विथार ॥त्यांना जावे लागेल हे माहीत आहे, मग ते असे दिखाऊ प्रदर्शन का करतात?
ਚਲਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਕਾਜ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੧॥
चलण सार न जाणनी काज सवारणहार ॥१॥ज्यांना जावे लागेल हे माहीत नाही, त्यांनी आपले व्यवहार सुरू ठेवले. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥दुसरी मेहल:
ਰਾਤਿ ਕਾਰਣਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਲਕੇ ਚਲਣੁ ਹੋਇ ॥
राति कारणि धनु संचीऐ भलके चलणु होइ ॥तो त्याच्या आयुष्याच्या रात्री संपत्ती जमा करतो, परंतु सकाळी त्याला निघून जावे लागेल.
ਨਾਨਕ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
नानक नालि न चलई फिरि पछुतावा होइ ॥२॥हे नानक, हे त्याच्याबरोबर जाणार नाही आणि म्हणून त्याला पश्चात्ताप झाला. ||2||
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥दुसरी मेहल:
ਬਧਾ ਚਟੀ ਜੋ ਭਰੇ ਨਾ ਗੁਣੁ ਨਾ ਉਪਕਾਰੁ ॥
बधा चटी जो भरे ना गुणु ना उपकारु ॥दबावाखाली दंड भरणे, गुणवत्ता किंवा चांगुलपणा आणत नाही.
ਸੇਤੀ ਖੁਸੀ ਸਵਾਰੀਐ ਨਾਨਕ ਕਾਰਜੁ ਸਾਰੁ ॥੩॥
सेती खुसी सवारीऐ नानक कारजु सारु ॥३॥हे नानक, स्वतःच्या इच्छेने केलेले एक चांगले कार्य आहे. ||3||
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥दुसरी मेहल:
ਮਨਹਠਿ ਤਰਫ ਨ ਜਿਪਈ ਜੇ ਬਹੁਤਾ ਘਾਲੇ ॥
मनहठि तरफ न जिपई जे बहुता घाले ॥कितीही प्रयत्न केले तरी दुराग्रही मनाने परमेश्वराला जिंकता येणार नाही.
ਤਰਫ ਜਿਣੈ ਸਤ ਭਾਉ ਦੇ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੇ ॥੪॥
तरफ जिणै सत भाउ दे जन नानक सबदु वीचारे ॥४॥हे सेवक नानक, त्याला तुमचे खरे प्रेम अर्पण करून आणि शब्दाच्या वचनाचे चिंतन करून, प्रभु तुमच्या बाजूने जिंकला गेला आहे. ||4||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी:
ਕਰਤੈ ਕਾਰਣੁ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਸੋ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥
करतै कारणु जिनि कीआ सो जाणै सोई ॥निर्मात्याने जग निर्माण केले; तो एकटाच समजतो.
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈਅਨੁ ਆਪੇ ਫੁਨਿ ਗੋਈ ॥
आपे स्रिसटि उपाईअनु आपे फुनि गोई ॥त्याने स्वतःच विश्व निर्माण केले आहे आणि तोच नंतर त्याचा नाश करील.