ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 1418
ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਬੇਨਤੀ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇ ॥੪੧॥
नानक की प्रभ बेनती हरि भावै बखसि मिलाइ ॥४१॥नानक ही प्रार्थना करतात: हे देवा, कृपया मला क्षमा कर आणि मला तुझ्याशी जोड. ||41||
ਮਨ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਨ ਸੁਝਈ ਨਾ ਸੁਝੈ ਦਰਬਾਰੁ ॥
मन आवण जाणु न सुझई ना सुझै दरबारु ॥नश्वर जीवाला पुनर्जन्माचे येणे आणि जाणे समजत नाही; त्याला परमेश्वराचे दरबार दिसत नाही.
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਲੇਟਿਆ ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥
माइआ मोहि पलेटिआ अंतरि अगिआनु गुबारु ॥तो भावनिक आसक्ती आणि मायेत गुरफटलेला असतो आणि त्याच्या आत अज्ञानाचा अंधार असतो.
ਤਬ ਨਰੁ ਸੁਤਾ ਜਾਗਿਆ ਸਿਰਿ ਡੰਡੁ ਲਗਾ ਬਹੁ ਭਾਰੁ ॥
तब नरु सुता जागिआ सिरि डंडु लगा बहु भारु ॥झोपलेला माणूस तेव्हाच जागे होतो जेव्हा त्याच्या डोक्यावर जड क्लबने मारला जातो.
ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਕਰਾਂ ਉਪਰਿ ਹਰਿ ਚੇਤਿਆ ਸੇ ਪਾਇਨਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
गुरमुखां करां उपरि हरि चेतिआ से पाइनि मोख दुआरु ॥गुरुमुख परमेश्वरावर वास करतात; त्यांना मोक्षाचे दार सापडते.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਓਹਿ ਉਧਰੇ ਸਭ ਕੁਟੰਬ ਤਰੇ ਪਰਵਾਰ ॥੪੨॥
नानक आपि ओहि उधरे सभ कुटंब तरे परवार ॥४२॥हे नानक, ते स्वतःच तारले जातात, आणि त्यांचे सर्व नातेवाईक देखील ओलांडून जातात. ||42||
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋ ਮੁਆ ਜਾਪੈ ॥
सबदि मरै सो मुआ जापै ॥जो शब्द शब्दात मरण पावतो तो खऱ्या अर्थाने मृत समजला जातो.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਰਸਿ ਧ੍ਰਾਪੈ ॥
गुरपरसादी हरि रसि ध्रापै ॥गुरूंच्या कृपेने मनुष्य परमेश्वराच्या उदात्त तत्वाने तृप्त होतो.
ਹਰਿ ਦਰਗਹਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪੈ ॥
हरि दरगहि गुर सबदि सिञापै ॥गुरूंच्या वचनाने तो परमेश्वराच्या दरबारात ओळखला जातो.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਮੁਆ ਹੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
बिनु सबदै मुआ है सभु कोइ ॥शब्दाशिवाय, प्रत्येकजण मृत आहे.
ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਆ ਅਪੁਨਾ ਜਨਮੁ ਖੋਇ ॥
मनमुखु मुआ अपुना जनमु खोइ ॥स्वार्थी मनमुख मरतो; त्याचे आयुष्य वाया गेले आहे.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
हरि नामु न चेतहि अंति दुखु रोइ ॥जे भगवंताचे नामस्मरण करत नाहीत ते शेवटी दुःखाने रडतील.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥੪੩॥
नानक करता करे सु होइ ॥४३॥हे नानक, निर्माता परमेश्वर जे काही करतो ते घडते. ||43||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਢੇ ਕਦੇ ਨਾਹੀ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਸੁਰਤਿ ਗਿਆਨੁ ॥
गुरमुखि बुढे कदे नाही जिना अंतरि सुरति गिआनु ॥गुरुमुख कधी म्हातारे होत नाहीत; त्यांच्यामध्ये अंतर्ज्ञानी समज आणि आध्यात्मिक शहाणपण आहे.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜ ਧਿਆਨੁ ॥
सदा सदा हरि गुण रवहि अंतरि सहज धिआनु ॥ते सदैव परमेश्वराची स्तुती करतात; खोलवर, ते अंतर्ज्ञानाने परमेश्वराचे चिंतन करतात.
ਓਇ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਬਿਬੇਕ ਰਹਹਿ ਦੁਖਿ ਸੁਖਿ ਏਕ ਸਮਾਨਿ ॥
ओइ सदा अनंदि बिबेक रहहि दुखि सुखि एक समानि ॥ते सदैव परमेश्वराच्या आनंदमय ज्ञानात राहतात; ते दुःख आणि सुखाकडे एकसारखेच पाहतात.
ਤਿਨਾ ਨਦਰੀ ਇਕੋ ਆਇਆ ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਨੁ ॥੪੪॥
तिना नदरी इको आइआ सभु आतम रामु पछानु ॥४४॥ते सर्वांमध्ये एकच परमेश्वर पाहतात आणि सर्वांचा परम आत्मा असलेल्या परमेश्वराची त्यांना जाणीव होते. ||44||
ਮਨਮੁਖੁ ਬਾਲਕੁ ਬਿਰਧਿ ਸਮਾਨਿ ਹੈ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਸੁਰਤਿ ਨਾਹੀ ॥
मनमुखु बालकु बिरधि समानि है जिना अंतरि हरि सुरति नाही ॥स्वार्थी मनमुख हे मूर्ख मुलांसारखे असतात; ते परमेश्वराला त्यांच्या विचारात ठेवत नाहीत.
ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਸਭ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੈ ਜਾਂਹੀ ॥
विचि हउमै करम कमावदे सभ धरम राइ कै जांही ॥ते सर्व कृत्ये अहंकाराने करतात आणि त्यांनी धर्माच्या न्यायाधिशांना उत्तर दिले पाहिजे.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਛੇ ਨਿਰਮਲੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
गुरमुखि हछे निरमले गुर कै सबदि सुभाइ ॥गुरुमुख चांगले आणि शुद्ध असतात; ते गुरूंच्या शब्दाने सुशोभित आणि उच्च आहेत.
ਓਨਾ ਮੈਲੁ ਪਤੰਗੁ ਨ ਲਗਈ ਜਿ ਚਲਨਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
ओना मैलु पतंगु न लगई जि चलनि सतिगुर भाइ ॥घाणेरडेपणाही त्यांना चिकटत नाही; ते खऱ्या गुरूच्या इच्छेनुसार चालतात.
ਮਨਮੁਖ ਜੂਠਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਣ ਪਾਇ ॥
मनमुख जूठि न उतरै जे सउ धोवण पाइ ॥मनमुखांची घाण शेकडो वेळा धुतली तरी धुतली जात नाही.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਇ ॥੪੫॥
नानक गुरमुखि मेलिअनु गुर कै अंकि समाइ ॥४५॥हे नानक, गुरुमुख परमेश्वराशी एकरूप होतात; ते गुरूच्या अस्तित्वात विलीन होतात. ||45||
ਬੁਰਾ ਕਰੇ ਸੁ ਕੇਹਾ ਸਿਝੈ ॥
बुरा करे सु केहा सिझै ॥एखादी व्यक्ती वाईट गोष्टी कशी करू शकते आणि तरीही स्वत: बरोबर जगू शकते?
ਆਪਣੈ ਰੋਹਿ ਆਪੇ ਹੀ ਦਝੈ ॥
आपणै रोहि आपे ही दझै ॥स्वतःच्या रागाने तो स्वतःलाच जाळून घेतो.
ਮਨਮੁਖਿ ਕਮਲਾ ਰਗੜੈ ਲੁਝੈ ॥
मनमुखि कमला रगड़ै लुझै ॥स्वार्थी मनमुख चिंता आणि जिद्दीने वेडा होतो.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਤਿਸੁ ਸਭ ਕਿਛੁ ਸੁਝੈ ॥
गुरमुखि होइ तिसु सभ किछु सुझै ॥पण जे गुरुमुख होतात त्यांना सर्व काही समजते.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨ ਸਿਉ ਲੁਝੈ ॥੪੬॥
नानक गुरमुखि मन सिउ लुझै ॥४६॥हे नानक, गुरुमुख स्वतःच्या मनाशी संघर्ष करतो. ||46||
ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦਿ ਨ ਕੀਤੋ ਵੀਚਾਰੁ ॥
जिना सतिगुरु पुरखु न सेविओ सबदि न कीतो वीचारु ॥जे खरे गुरू, आदिमानवाची सेवा करत नाहीत आणि शब्दाच्या वचनावर चिंतन करत नाहीत
ਓਇ ਮਾਣਸ ਜੂਨਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਪਸੂ ਢੋਰ ਗਾਵਾਰ ॥
ओइ माणस जूनि न आखीअनि पसू ढोर गावार ॥- त्यांना माणूस म्हणू नका; ते फक्त प्राणी आणि मूर्ख प्राणी आहेत.
ਓਨਾ ਅੰਤਰਿ ਗਿਆਨੁ ਨ ਧਿਆਨੁ ਹੈ ਹਰਿ ਸਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਪਿਆਰੁ ॥
ओना अंतरि गिआनु न धिआनु है हरि सउ प्रीति न पिआरु ॥त्यांच्यामध्ये कोणतेही आध्यात्मिक ज्ञान किंवा ध्यान नाही; ते परमेश्वरावर प्रेम करत नाहीत.
ਮਨਮੁਖ ਮੁਏ ਵਿਕਾਰ ਮਹਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
मनमुख मुए विकार महि मरि जंमहि वारो वार ॥स्वार्थी मनमुख दुष्ट आणि भ्रष्ट मरतात; ते मरतात आणि पुन्हा पुन्हा जन्म घेतात.
ਜੀਵਦਿਆ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸੁ ਜੀਵਦੇ ਹਰਿ ਜਗਜੀਵਨ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
जीवदिआ नो मिलै सु जीवदे हरि जगजीवन उर धारि ॥ते एकटेच जगतात, जे सजीवांशी जोडतात; जीवनाचा स्वामी परमेश्वराला तुमच्या हृदयात बसवा.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਣੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੪੭॥
नानक गुरमुखि सोहणे तितु सचै दरबारि ॥४७॥हे नानक, गुरुमुख त्या खऱ्या परमेश्वराच्या दरबारात सुंदर दिसतात. ||47||
ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਹਰਿ ਸਾਜਿਆ ਹਰਿ ਵਸੈ ਜਿਸੁ ਨਾਲਿ ॥
हरि मंदरु हरि साजिआ हरि वसै जिसु नालि ॥परमेश्वराने हरीमंदिर, परमेश्वराचे मंदिर बांधले; परमेश्वर त्यात वास करतो.
ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਰਜਾਲਿ ॥
गुरमती हरि पाइआ माइआ मोह परजालि ॥गुरूंच्या शिकवणीनुसार मला परमेश्वर सापडला आहे; माझी मायेशी असलेली भावनिक ओढ नष्ट झाली आहे.
ਹਰਿ ਮੰਦਰਿ ਵਸਤੁ ਅਨੇਕ ਹੈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥
हरि मंदरि वसतु अनेक है नव निधि नामु समालि ॥हरिमंदिरात, परमेश्वराच्या मंदिरात असंख्य गोष्टी आहेत; नामाचे चिंतन करा, आणि नऊ खजिना तुमचे होतील.
ਧਨੁ ਭਗਵੰਤੀ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਧਾ ਹਰਿ ਭਾਲਿ ॥
धनु भगवंती नानका जिना गुरमुखि लधा हरि भालि ॥धन्य ती सुखी वधू, हे नानक, जी गुरुमुख म्हणून परमेश्वराला शोधते आणि शोधते.
ਵਡਭਾਗੀ ਗੜ ਮੰਦਰੁ ਖੋਜਿਆ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਪਾਇਆ ਨਾਲਿ ॥੪੮॥
वडभागी गड़ मंदरु खोजिआ हरि हिरदै पाइआ नालि ॥४८॥परम सौभाग्याने, मनुष्य देह-दुर्गाचे मंदिर शोधतो, आणि अंतःकरणात परमेश्वराला शोधतो. ||48||
ਮਨਮੁਖ ਦਹ ਦਿਸਿ ਫਿਰਿ ਰਹੇ ਅਤਿ ਤਿਸਨਾ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰ ॥
मनमुख दह दिसि फिरि रहे अति तिसना लोभ विकार ॥तीव्र इच्छा, लोभ आणि भ्रष्टाचार यांच्या नेतृत्वाखाली स्वार्थी मनमुख दहा दिशांना हरवलेले भटकतात.