Inaalay ni Nanak ang panalanging ito: O Panginoong Diyos, patawarin mo sana ako, at ipagkaisa mo ako sa Iyong Sarili. ||41||
Ang mortal na nilalang ay hindi nauunawaan ang mga pagdating at pag-alis ng reinkarnasyon; hindi niya nakikita ang Hukuman ng Panginoon.
Siya ay nakabalot sa emosyonal na attachment at Maya, at sa loob ng kanyang pagkatao ay ang kadiliman ng kamangmangan.
Ang natutulog na tao ay nagigising, kapag siya ay natamaan sa ulo ng isang mabigat na pamalo.
Ang mga Gurmukh ay nananahan sa Panginoon; natagpuan nila ang pintuan ng kaligtasan.
O Nanak, sila mismo ay naligtas, at lahat ng kanilang mga kamag-anak ay dinadala rin. ||42||
Ang sinumang namatay sa Salita ng Shabad, ay kilala na tunay na patay.
Sa Biyaya ng Guru, ang mortal ay nasisiyahan sa dakilang diwa ng Panginoon.
Sa pamamagitan ng Salita ng Shabad ng Guru, siya ay kinikilala sa Hukuman ng Panginoon.
Kung wala ang Shabad, lahat ay patay.
Ang kusang-loob na manmukh ay namamatay; sayang ang buhay niya.
Ang mga hindi naaalala ang Pangalan ng Panginoon, ay iiyak sa sakit sa huli.
O Nanak, anuman ang gawin ng Panginoong Lumikha, ay mangyayari. ||43||
Ang mga Gurmukh ay hindi tumatanda; nasa loob nila ang intuitive na pag-unawa at espirituwal na karunungan.
Sila ay umaawit ng mga Papuri sa Panginoon, magpakailan man; sa kaloob-looban nila, intuitively nilang nagninilay-nilay sa Panginoon.
Sila ay naninirahan magpakailanman sa maligayang kaalaman sa Panginoon; tinitingnan nila ang sakit at kasiyahan bilang isa at pareho.
Nakikita nila ang Isang Panginoon sa lahat, at napagtanto nila ang Panginoon, ang Kataas-taasang Kaluluwa ng lahat. ||44||
Ang mga kusang-loob na manmukh ay parang mga batang hangal; hindi nila iniingatan ang Panginoon sa kanilang mga pag-iisip.
Ginagawa nila ang lahat ng kanilang mga gawa sa egotismo, at dapat silang tumugon sa Matuwid na Hukom ng Dharma.
Ang mga Gurmukh ay mabuti at malinis na dalisay; sila ay pinalamutian at dinadakila ng Salita ng Shabad ng Guru.
Wala kahit katiting na dumi ang dumidikit sa kanila; lumalakad sila nang naaayon sa Kalooban ng Tunay na Guru.
Ang dumi ng mga manmukh ay hindi nahuhugasan, kahit na maghugas sila ng daan-daang beses.
O Nanak, ang mga Gurmukh ay kaisa ng Panginoon; nagsanib sila sa pagiging Guru. ||45||
Paano magagawa ng isang tao ang masasamang bagay, at nabubuhay pa rin sa kanyang sarili?
Sa sarili niyang galit, sinusunog lang niya ang sarili niya.
Ang kusang-loob na manmukh ay nababaliw sa kanyang sarili sa mga alalahanin at matigas na pakikibaka.
Ngunit ang mga naging Gurmukh ay naiintindihan ang lahat.
O Nanak, ang Gurmukh ay nakikipagpunyagi sa kanyang sariling isip. ||46||
Ang mga hindi naglilingkod sa Tunay na Guru, ang Primal Being, at hindi nagmumuni-muni sa Salita ng Shabad
- huwag silang tawaging tao; mga hayop lang sila at mga hangal na hayop.
Wala silang espirituwal na karunungan o pagmumuni-muni sa loob ng kanilang pagkatao; hindi sila umiibig sa Panginoon.
Ang kusang-loob na mga manmukh ay namamatay sa kasamaan at katiwalian; sila ay namamatay at muling isilang, muli at muli.
Sila lamang ang nabubuhay, na sumasama sa mga buhay; itago ang Panginoon, ang Panginoon ng Buhay, sa loob ng iyong puso.
O Nanak, maganda ang hitsura ng mga Gurmukh sa Korte ng Tunay na Panginoon. ||47||
Itinayo ng Panginoon ang Harimandir, ang Templo ng Panginoon; ang Panginoon ay nananahan sa loob nito.
Kasunod ng mga Turo ng Guru, natagpuan ko ang Panginoon; nasunog na ang emotional attachment ko kay Maya.
Hindi mabilang na mga bagay ang nasa Harimandir, ang Templo ng Panginoon; pagnilayan ang Naam, at ang siyam na kayamanan ay magiging iyo.
Mapalad ang maligayang nobya ng kaluluwa, O Nanak, na, bilang Gurmukh, ay naghahanap at nakahanap ng Panginoon.
Sa pamamagitan ng malaking kapalaran, hinahanap ng isa ang templo ng kuta ng katawan, at natagpuan ang Panginoon sa loob ng puso. ||48||
Naliligaw sa sampung direksyon ang kusang-loob na mga manmukh, pinangunahan ng matinding pagnanasa, kasakiman at katiwalian.