Nanak, pinapatay ang kanyang kaakuhan, siya ay nasisiyahan; ang bulalakaw ay bumaril sa kalangitan. ||1||
Ang mga Gurmukh ay nananatiling gising at mulat; ang kanilang egotistic na pagmamataas ay naaalis.
Gabi at araw, madaling araw para sa kanila; nagsanib sila sa Tunay na Panginoon.
Ang mga Gurmukh ay pinagsama sa Tunay na Panginoon; sila ay nakalulugod sa Kanyang Isip. Ang mga Gurmukh ay buo, ligtas at maayos, gising at gising.
Pinagpapala sila ng Guru ng Ambrosial Nectar ng Tunay na Pangalan; sila ay buong pagmamahal na umaayon sa Paa ng Panginoon.
Ang Banal na Liwanag ay nahayag, at sa Liwanag na iyon, nakakamit nila ang pagsasakatuparan; ang mga kusang-loob na manmukh ay gumagala sa pagdududa at kalituhan.
O Nanak, kapag sumikat ang bukang-liwayway, ang kanilang mga isip ay nasisiyahan; pinapalipas nila ang kanilang buhay-gabi na gising at mulat. ||2||
Ang paglimot sa mga kamalian at kapintasan, kabutihan at merito ay pumapasok sa tahanan ng isang tao.
Ang Isang Panginoon ay tumatagos sa lahat ng dako; wala ng iba.
Siya ay sumasaklaw sa lahat; wala ng iba. Ang isip ay naniwala, mula sa isip.
Ang Isa na nagtatag ng tubig, ang lupa, ang tatlong mundo, bawat isa at bawat puso - na ang Diyos ay kilala ng Gurmukh.
Ang Walang-hanggan, Makapangyarihan-sa-lahat na Panginoon ay ang Lumikha, ang Dahilan ng mga sanhi; binubura ang tatlong yugtong Maya, tayo ay sumanib sa Kanya.
O Nanak, kung gayon, ang mga demerits ay natutunaw ng mga merito; ganyan ang mga Aral ng Guru. ||3||
Ang aking pagdating at pag-alis sa reinkarnasyon ay natapos na; wala na ang pagdududa at pag-aalinlangan.
Sa pagsakop sa aking kaakuhan, nakilala ko ang Tunay na Panginoon, at ngayon ay isinusuot ko ang damit ng Katotohanan.
Inalis sa akin ng Guru ang egotismo; ang aking kalungkutan at paghihirap ay napawi.
Ang aking kapangyarihan ay sumanib sa Liwanag; Naiintindihan at naiintindihan ko ang sarili ko.
Sa mundong ito ng tahanan ng aking mga magulang, ako ay nasisiyahan sa Shabad; sa tahanan ng aking mga biyenan, sa daigdig sa kabila, ako ay magiging kalugud-lugod sa aking Asawa na Panginoon.
O Nanak, pinag-isa ako ng Tunay na Guru sa Kanyang Unyon; ang aking pag-asa sa mga tao ay natapos na. ||4||3||
Tukhaari, Unang Mehl:
Nalinlang ng pag-aalinlangan, naligaw at nalilito, ang nobya ng kaluluwa sa kalaunan ay nagsisi at nagsisi.
Ang pag-abandona sa kanyang Asawa na Panginoon, natutulog siya, at hindi pinahahalagahan ang Kanyang Kahalagahan.
Iniwan ang kanyang Asawa na Panginoon, natutulog siya, at ninakawan ng kanyang mga kamalian at kapintasan. Napakasakit ng gabi para sa nobya na ito.
Sinisira siya ng sekswal na pagnanasa, galit at egotismo. Nasusunog siya sa egotismo.
Kapag ang soul-swan ay lumipad, sa pamamagitan ng Utos ng Panginoon, ang kanyang alabok ay nahahalo sa alabok.
O Nanak, kung wala ang Tunay na Pangalan, siya ay nalilito at nalinlang, kaya't siya ay nagsisi at nagsisi. ||1||
Pakinggan, O aking Minamahal na Asawa Panginoon, sa aking isang panalangin.
Naninirahan ka sa tahanan ng sarili sa kaloob-looban, habang ako'y gumulong-gulong na parang bolang alikabok.
Kung wala ang aking Asawa Panginoon, walang nagkakagusto sa akin; ano ang maaari kong sabihin o gawin ngayon?
Ang Ambrosial Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay ang pinakamatamis na nektar ng mga nektar. Sa pamamagitan ng Salita ng Shabad ng Guru, gamit ang aking dila, umiinom ako sa nektar na ito.
Kung wala ang Pangalan, walang sinuman ang may anumang kaibigan o kasama; milyon-milyong dumarating at umalis sa reincarnation.
Nanak: ang tubo ay kinikita at ang kaluluwa ay bumalik sa bahay. Totoo, totoo ang Iyong Mga Aral. ||2||
O Kaibigan, Ikaw ay naglakbay nang napakalayo mula sa Iyong sariling bayan; Ipinapadala ko sa Iyo ang aking mensahe ng pag-ibig.
Pinahahalagahan at inaalala ko ang Kaibigang iyon; ang mga mata nitong kaluluwa-nobya ay puno ng luha.
Ang mga mata ng kaluluwa-nobya ay puno ng luha; Ako ay nananahan sa Iyong Maluwalhating Kabutihan. Paano ko makikilala ang aking Mahal na Panginoong Diyos?
Hindi ko alam ang taksil na landas, ang daan patungo sa Iyo. Paano kita mahahanap at tatawid, O aking Asawa Panginoon?
Sa pamamagitan ng Shabad, ang Salita ng Tunay na Guru, ang hiwalay na kaluluwa-nobya ay nakikipagkita sa Panginoon; Inilalagay ko ang aking katawan at isipan sa Iyo.
O Nanak, ang puno ng ambrosial ay nagdadala ng pinakamasarap na bunga; meeting with my Beloved, I taste the sweet essence. ||3||
Tinawag ka ng Panginoon sa Mansyon ng Kanyang Presensya - huwag mag-antala!