Nanak, wat sy ego doodmaak, hy is tevrede; die meteoor het oor die lug geskiet. ||1||
Die Gurmukhs bly wakker en bewus; hulle egotistiese trots word uitgeroei.
Nag en dag, dit is dagbreek vir hulle; hulle smelt saam in die Ware Here.
Die Gurmukhs is saamgevoeg in die Ware Here; hulle is aangenaam vir Sy Gemoed. Die Gurmukhs is ongeskonde, veilig en gesond, wakker en wakker.
Die Guru seën hulle met die Ambrosiale Nektar van die Ware Naam; hulle is liefdevol ingestel op die Here se Voete.
Die Goddelike Lig word geopenbaar, en in daardie Lig bereik hulle besef; die eiesinnige manmukhs dwaal in twyfel en verwarring.
O Nanak, wanneer die dagbreek breek, is hulle verstand versadig; hulle gaan hul lewensnag wakker en bewus deur. ||2||
Die vergeet van foute en nadele, deug en verdienste kom 'n mens se huis binne.
Die Een Here dring oral deur; daar is glad nie 'n ander nie.
Hy is Alomvattend; daar is geen ander nie. Die verstand kom tot geloof, vanuit die verstand.
Die Een wat die water, die land, die drie wêrelde, elke hart gevestig het – daardie God word deur die Gurmukh geken.
Die Oneindige, Almagtige Here is die Skepper, die Oorsaak van oorsake; deur die drie-fase Maya uit te wis, smelt ons in Hom saam.
O Nanak, dan word tekortkominge deur verdienste opgelos; dit is die Guru se leringe. ||3||
My kom en gaan in reïnkarnasie het geëindig; twyfel en huiwering is weg.
Deur my ego te oorwin, het ek die Ware Here ontmoet, en nou dra ek die kleed van Waarheid.
Die Guru het my van egoïsme ontslae geraak; my hartseer en lyding word verdryf.
My mag versmelt in die Lig; Ek besef en verstaan my eie self.
In hierdie wêreld van my ouerhuis is ek tevrede met die Shabad; by my skoonfamilie se huis, in die wêreld daarbuite, sal ek my Man, Here, behaag.
O Nanak, die Ware Guru het my verenig in Sy Unie; my afhanklikheid van mense het geëindig. ||4||3||
Tukhaari, Eerste Mehl:
Mislei deur twyfel, mislei en verward, het die sielebruid later spyt en berou.
As sy haar Man verlaat Here, slaap sy, en waardeer nie Sy Waarde nie.
As sy haar Man verlaat, Here, slaap sy en word geplunder deur haar foute en nadele. Die nag is so seer vir hierdie bruid.
Seksuele begeerte, woede en egotisme vernietig haar. Sy brand in egoïsme.
Wanneer die sielswaan wegvlieg, op bevel van die Here, meng haar stof met stof.
O Nanak, sonder die Ware Naam is sy verward en mislei, en daarom is sy spyt en berou sy. ||1||
Luister asseblief, o my Geliefde Man Here, na my een gebed.
Jy woon in die huis van die self diep binne, terwyl ek soos 'n stofbal rondrol.
Sonder my Man Here hou niemand glad van my nie; wat kan ek nou sê of doen?
Die Ambrosiale Naam, die Naam van die Here, is die soetste nektar van nektars. Deur die Woord van die Guru se Shabad, met my tong, drink ek hierdie nektar in.
Sonder die Naam het niemand enige vriend of metgesel nie; miljoene kom en gaan in reïnkarnasie.
Nanak: die wins word verdien en die siel keer terug huis toe. Waar, waar is U leringe. ||2||
O Vriend, U het so ver gereis van U vaderland; Ek stuur my boodskap van liefde aan U.
Ek koester en onthou daardie Vriend; die oë van hierdie sielebruid is vol trane.
Die oë van die sielebruid is vol trane; Ek vertoef by U Glorieryke Deugde. Hoe kan ek my Geliefde Here God ontmoet?
Ek ken nie die verraderlike pad, die pad na U toe nie. Hoe kan ek U vind en oorsteek, o my Man Heer?
Deur die Shabad, die Woord van die Ware Guru, ontmoet die afgesonderde sielsbruid die Here; Ek plaas my liggaam en gees voor U.
O Nanak, die ambrosiale boom dra die heerlikste vrugte; ontmoeting met my Geliefde, proe ek die soet essensie. ||3||
Die Here het jou geroep na die Woonhuis van Sy Teenwoordigheid – moenie uitstel nie!