Gamit ang aking mga paa, lumalakad ako sa Landas ng aking Panginoon at Mater. Sa aking dila, inaawit ko ang Maluwalhating Papuri ng Panginoon. ||2||
Sa aking mga mata, nakikita ko ang Panginoon, ang Sagisag ng Ganap na Kaligayahan; ang Santo ay tumalikod sa mundo.
Natagpuan ko ang Walang-katumbas na Pangalan ng Mahal na Panginoon; hindi ako iiwan o pupunta kahit saan. ||3||
Anong papuri, anong kaluwalhatian at anong mga birtud ang dapat kong bigkasin, upang mapalugdan ang Panginoon?
Ang mapagpakumbabang nilalang, kung kanino ang Maawaing Panginoon ay mabait - O lingkod Nanak, siya ay alipin ng mga alipin ng Diyos. ||4||8||
Saarang, Fifth Mehl:
Sino ang masasabi ko, at kanino ako makakausap, tungkol sa kalagayang ito ng kapayapaan at kaligayahan?
Ako ay nasa lubos na kagalakan at kagalakan, nakatingin sa Mapalad na Pangitain ng Darshan ng Diyos. Ang aking isip ay umaawit ng Kanyang Mga Awit ng Kagalakan at Kanyang Kaluwalhatian. ||1||I-pause||
Ako ay namangha, nakatingin sa Kamangha-manghang Panginoon. Ang Maawaing Panginoon ay sumasaklaw sa lahat ng dako.
Umiinom ako sa Napakahalagang Nectar ng Naam, ang Pangalan ng Panginoon. Tulad ng pipi, ngumiti lang ako - hindi ko masabi ang lasa nito. ||1||
Habang ang hininga ay nakagapos, walang sinuman ang makakaunawa sa pagpasok at paglabas nito.
Gayon din ang taong iyon, na ang puso ay naliwanagan ng Panginoon - ang kanyang kuwento ay hindi masasabi. ||2||
Sa dami ng iba pang pagsisikap na maiisip mo - nakita ko at pinag-aralan ko silang lahat.
Ang Aking Minamahal, Walang Pag-iingat na Panginoon ay nagpahayag ng Kanyang sarili sa loob ng tahanan ng aking sariling puso; kaya't napagtanto ko ang Panginoong Hindi Maaabot. ||3||
Ang Ganap, Walang anyo, Walang Hanggang Hindi Nagbabago, Di-masusukat na Panginoon ay hindi masusukat.
Sabi ni Nanak, sinumang magtitiis sa hindi matitiis - ang estadong ito ay sa kanya lamang. ||4||9||
Saarang, Fifth Mehl:
Ang tiwaling tao ay nagpapalipas ng kanyang mga araw at gabi na walang silbi.
Hindi siya nag-vibrate at nagmumuni-muni sa Panginoon ng Sansinukob; siya ay lasing sa egotistic na talino. Nawawalan siya ng buhay sa sugal. ||1||I-pause||
Ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay hindi mabibili, ngunit hindi niya ito mahal. Mahilig lang siyang manira ng iba.
Paghahabi ng damo, itinayo niya ang kanyang bahay sa dayami. Sa pintuan, nag-aapoy siya. ||1||
Siya ay nagdadala ng kargada ng asupre sa kanyang ulo, at itinaboy ang Ambrosial Nectar sa kanyang isipan.
Suot ang kanyang magandang damit, ang mortal ay nahuhulog sa hukay ng karbon; paulit-ulit, pilit niyang tinatanggal ito. ||2||
Nakatayo sa sanga, kumakain at kumakain at nakangiti, pinutol niya ang puno.
Siya ay bumagsak sa ulo at nabasag sa mga piraso at piraso. ||3||
Siya ay naghihiganti laban sa Panginoon na walang paghihiganti. Ang tanga ay hindi hanggang sa gawain.
Sabi ni Nanak, ang Saving Grace ng mga Banal ay ang Walang anyo, Kataas-taasang Panginoong Diyos. ||4||10||
Saarang, Fifth Mehl:
Ang lahat ng iba ay nalinlang ng pagdududa; hindi nila naiintindihan.
Ang taong iyon, na sa loob ng kanyang puso ay nananatili ang Isang Purong Salita, ay napagtanto ang kakanyahan ng Vedas. ||1||I-pause||
Lumalakad siya sa mga paraan ng mundo, sinusubukang pasayahin ang mga tao.
Ngunit hangga't hindi naliliwanagan ang kanyang puso, siya ay naipit sa madilim na kadiliman. ||1||
Ang lupa ay maaaring ihanda sa lahat ng paraan, ngunit walang umusbong nang hindi itinatanim.
Kaya lang, kung wala ang Pangalan ng Panginoon, walang mapapalaya, ni maaalis ang egotistikong pagmamataas. ||2||
Ang mortal ay maaaring mag-churn ng tubig hanggang sa siya ay masakit, ngunit paano magagawa ang mantikilya?
Kung walang nakakatugon sa Guru, walang makakalaya, at ang Panginoon ng Uniberso ay hindi natutugunan. ||3||