Pauree:
Purihin ang Dakilang Tunay na Guru; sa loob Niya ay ang pinakadakilang kadakilaan.
Kapag pinangunahan tayo ng Panginoon na makilala ang Guru, pagkatapos ay pupunta tayo upang makita sila.
Kapag ito ay nakalulugod sa Kanya, sila ay naninirahan sa ating isipan.
Sa pamamagitan ng Kanyang Utos, kapag ipinatong Niya ang Kanyang kamay sa ating mga noo, ang kasamaan ay umaalis sa loob.
Kapag ang Panginoon ay lubusang nalulugod, ang siyam na kayamanan ay makukuha. ||18||
Salok, Unang Mehl:
Una, nililinis ang kanyang sarili, ang Brahmin ay dumating at umupo sa kanyang dalisay na kulungan.
Ang mga dalisay na pagkain, na hindi nahawakan ng iba, ay inilagay sa harap niya.
Palibhasa'y nilinis, kinuha niya ang kanyang pagkain, at sinimulang basahin ang kanyang mga sagradong talata.
Ngunit pagkatapos ay itinapon ito sa isang maruming lugar - kaninong kasalanan ito?
Ang mais ay sagrado, ang tubig ay sagrado; ang apoy at asin ay sagrado rin;
Kapag ang ikalimang bagay, ang ghee, ay idinagdag, pagkatapos ang pagkain ay nagiging dalisay at banal.
Pagdating sa makasalanang katawan ng tao, ang pagkain ay nagiging napakarumi na naduduraan.
Ang bibig na iyon na hindi umaawit ng Naam, at walang Pangalan ay kumakain ng masasarap na pagkain
- O Nanak, alamin mo ito: ang ganyang bibig ay duraan. ||1||
Unang Mehl:
Mula sa babae, ipinanganak ang lalaki; sa loob ng babae, ang lalaki ay ipinaglihi; sa babaeng engaged at may asawa na siya.
Ang babae ay nagiging kaibigan niya; sa pamamagitan ng babae, darating ang mga susunod na henerasyon.
Kapag namatay ang kanyang babae, humanap siya ng ibang babae; sa babae siya ay nakatali.
Kaya bakit siya tinatawag na masama? Mula sa kanya, ipinanganak ang mga hari.
Mula sa babae, ipinanganak ang babae; kung walang babae, walang sinuman.
O Nanak, tanging ang Tunay na Panginoon ang walang babae.
Ang bibig na iyon na patuloy na nagpupuri sa Panginoon ay pinagpala at maganda.
O Nanak, ang mga mukha na iyon ay magliliwanag sa Korte ng Tunay na Panginoon. ||2||
Pauree:
Lahat ay tumatawag sa Iyo na kanilang sarili, Panginoon; ang hindi nagmamay-ari sa Iyo, ay pinupulot at itinatapon.
Ang bawat isa ay tumatanggap ng mga gantimpala ng kanyang sariling mga aksyon; ang kanyang account ay naaayon sa pagsasaayos.
Dahil hindi naman nakatakdang manatili sa mundong ito ang isang tao, bakit niya sisirain ang sarili sa pagmamataas?
Huwag tawaging masama ang sinuman; basahin ang mga salitang ito, at unawain.
Huwag makipagtalo sa mga tanga. ||19||
Salok, Unang Mehl:
O Nanak, nagsasalita ng mga salitang walang kabuluhan, ang katawan at isip ay nagiging walang laman.
Siya ay tinatawag na pinaka-insipid ng insipid; ang pinaka insipid sa insipid ay ang kanyang reputasyon.
Ang taong walang laman ay itinatapon sa Hukuman ng Panginoon, at ang mukha ng taong walang laman ay niluluraan.
Ang mahina ay tinatawag na tanga; pinapalo siya ng sapatos bilang parusa. ||1||
Unang Mehl:
Ang mga huwad sa loob, at marangal sa labas, ay karaniwan sa mundong ito.
Kahit na maliligo sila sa animnapu't walong sagradong dambana ng peregrinasyon, hindi pa rin nawawala ang kanilang dumi.
Ang mga may sutla sa loob at basahan sa labas, ay ang mabuti sa mundong ito.
Niyakap nila ang pag-ibig para sa Panginoon, at nagmumuni-muni na pinagmamasdan Siya.
Sa Pag-ibig ng Panginoon, sila ay tumatawa, at sa Pag-ibig ng Panginoon, sila ay umiiyak, at tumahimik din.
Wala silang pakialam sa iba, maliban sa kanilang Tunay na Asawa na Panginoon.
Nakaupo, naghihintay sa Pintuan ng Panginoon, sila ay namamalimos ng pagkain, at kapag Siya ay nagbigay sa kanila, sila ay kumakain.
Mayroon lamang Isang Hukuman ng Panginoon, at mayroon lamang Siyang panulat; doon, ikaw at ako ay magkikita.
Sa Hukuman ng Panginoon, ang mga account ay sinusuri; O Nanak, ang mga makasalanan ay dinudurog, tulad ng mga buto ng langis sa press. ||2||