Iwanan ang paninirang-puri at inggit sa iba.
Ang pagbabasa at pag-aaral, nasusunog sila, at hindi nakatagpo ng katahimikan.
Ang pagsali sa Sat Sangat, ang Tunay na Kongregasyon, purihin ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon. Ang Panginoon, ang Kataas-taasang Kaluluwa, ay magiging iyong katulong at kasama. ||7||
Iwanan ang sekswal na pagnanasa, galit at kasamaan.
Iwanan ang iyong paglahok sa egotistic na mga gawain at mga salungatan.
Kung hahanapin mo ang Sanctuary ng Tunay na Guru, ikaw ay maliligtas. Sa ganitong paraan tatawid kayo sa nakakatakot na mundo-karagatan, O Mga Kapatid ng Tadhana. ||8||
Sa kabilang buhay, kailangan mong tumawid sa nagniningas na ilog ng makamandag na apoy.
Walang ibang naroroon; ang iyong kaluluwa ay mag-iisa.
Ang karagatan ng apoy ay naglalabas ng mga alon ng nagniningas na apoy; ang mga kusang-loob na manmukh ay nahuhulog dito, at doon iniihaw. ||9||
Ang pagpapalaya ay nagmula sa Guru; Ibinibigay Niya ang pagpapalang ito sa pamamagitan ng Kasiyahan ng Kanyang Kalooban.
Siya lamang ang nakakaalam ng daan, kung sino ang nakakakuha nito.
Kaya't tanungin ang isa na nakakuha nito, O Mga Kapatid ng Tadhana. Paglingkuran ang Tunay na Guru, at makahanap ng kapayapaan. ||10||
Kung wala ang Guru, siya ay namatay na nakatali sa kasalanan at katiwalian.
Ang Mensahero ng Kamatayan ay dinurog ang kanyang ulo at pinahiya siya.
Ang taong mapanirang-puri ay hindi nakalaya sa kanyang mga gapos; siya ay nalunod, naninirang-puri sa iba. ||11||
Kaya sabihin ang Katotohanan, at kilalanin ang Panginoon sa kaibuturan.
Hindi siya malayo; tumingin, at makita Siya.
Walang hadlang na hahadlang sa iyong daan; maging Gurmukh, at tumawid sa kabilang panig. Ito ang paraan upang tumawid sa nakakatakot na mundo-karagatan. ||12||
Ang Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay nananatili sa kaibuturan ng katawan.
Ang Panginoong Lumikha ay walang hanggan at hindi nasisira.
Ang kaluluwa ay hindi namamatay, at hindi ito maaaring patayin; Lumilikha at nagbabantay ang Diyos sa lahat. Sa pamamagitan ng Salita ng Shabad, ang Kanyang Kalooban ay nahayag. ||13||
Siya ay malinis, at walang kadiliman.
Ang Tunay na Panginoon Mismo ay nakaupo sa Kanyang trono.
Ang mga walang pananampalatayang mapang-uyam ay iginapos at binusalan, at pinilit na gumala sa reincarnation. Sila ay namamatay, at muling isilang, at patuloy na dumarating at umaalis. ||14||
Ang mga tagapaglingkod ng Guru ay ang mga Minamahal ng Tunay na Guru.
Sa pagninilay sa Shabad, sila ay nakaupo sa Kanyang trono.
Napagtanto nila ang kakanyahan ng katotohanan, at alam ang estado ng kanilang panloob na pagkatao. Ito ang tunay na maluwalhating kadakilaan ng mga sumasali sa Sat Sangat. ||15||
Siya mismo ang nagliligtas sa Kanyang abang lingkod, at nagliligtas din sa kanyang mga ninuno.
Ang kanyang mga kasama ay pinalaya; Dinadala niya ang mga ito sa kabila.
Si Nanak ang lingkod at alipin ng Gurmukh na iyon na mapagmahal na nakatuon ang kanyang kamalayan sa Panginoon. ||16||6||
Maaroo, Unang Mehl:
Sa maraming panahon, kadiliman lamang ang namayani;
ang walang hanggan, walang katapusang Panginoon ay nasisipsip sa primal void.
Naupo siyang mag-isa at hindi naapektuhan sa ganap na kadiliman; hindi umiral ang mundo ng tunggalian. ||1||
Tatlumpu't anim na edad ang lumipas ng ganito.
Ginagawa Niya ang lahat na mangyari sa pamamagitan ng Kasiyahan ng Kanyang Kalooban.
Walang makikitang karibal sa Kaniya. Siya mismo ay walang katapusan at walang katapusan. ||2||
Nakatago ang Diyos sa buong apat na kapanahunan - unawaing mabuti ito.
Siya ay sumasaklaw sa bawat puso, at nakapaloob sa loob ng tiyan.
Ang Nag-iisang Panginoon ay nananaig sa buong panahon. Gaano kabihira ang mga nagmumuni-muni sa Guru, at naiintindihan ito. ||3||
Mula sa pagsasama ng tamud at itlog, nabuo ang katawan.
Mula sa pagsasama ng hangin, tubig at apoy, ang buhay na nilalang ay ginawa.
Siya mismo ay tumutugtog nang may kagalakan sa mansyon ng katawan; all the rest ay attachment lang sa kalawakan ni Maya. ||4||
Sa loob ng sinapupunan ng ina, nakabaligtad, ang mortal ay nagninilay sa Diyos.
Ang Inner-knower, ang Naghahanap ng mga puso, ang nakakaalam ng lahat.
Sa bawat paghinga, pinag-isipan niya ang Tunay na Pangalan, sa kaibuturan ng kanyang sarili, sa loob ng sinapupunan. ||5||