Mula sa himpapawid ang simula. Ito ang edad ng Mga Aral ng Tunay na Guru.
Ang Shabad ay ang Guru, kung saan buong pagmamahal kong itinuon ang aking kamalayan; Ako ang chaylaa, ang disipulo.
Sa pagsasalita ng Unspoken Speech, nananatili akong hindi nakadikit.
Nanak, sa buong panahon, ang Panginoon ng Mundo ang aking Guru.
Pinag-iisipan ko ang sermon ng Shabad, ang Salita ng Nag-iisang Diyos.
Pinapatay ng Gurmukh ang apoy ng egotismo. ||44||
"Sa mga ngipin ng waks, paano ngumunguya ng bakal?
Ano ang pagkain na iyon, na nag-aalis ng pagmamataas?
Paano mabubuhay ang isang tao sa palasyo, ang tahanan ng niyebe, na nakasuot ng mga damit na apoy?
Nasaan ang yungib na iyon, kung saan maaaring manatiling hindi natitinag?
Sino ang dapat nating malaman na lumaganap dito at doon?
Ano ang pagninilay-nilay na iyon, na humahantong sa isip na masipsip sa sarili nito?" ||45||
Pag-alis ng egotismo at indibidwalismo mula sa loob,
at binubura ang duality, ang mortal ay nagiging isa sa Diyos.
Ang mundo ay mahirap para sa mga hangal, makasarili manmukh;
nagsasanay ng Shabad, ang isa ay ngumunguya ng bakal.
Kilalanin ang Isang Panginoon, sa loob at labas.
O Nanak, napatay ang apoy, sa pamamagitan ng Kasiyahan ng Kalooban ng Tunay na Guru. ||46||
Dahil sa Tunay na Takot sa Diyos, ang pagmamataas ay naalis;
mapagtanto na Siya ay Isa, at pag-isipan ang Shabad.
Sa Tunay na Shabad na nananatili sa kaibuturan ng puso,
ang katawan at isipan ay pinalamig at pinapaginhawa, at nakukulayan ng Pag-ibig ng Panginoon.
Ang apoy ng sekswal na pagnanasa, galit at katiwalian ay napatay.
O Nanak, ipinagkaloob ng Minamahal ang Kanyang Sulyap ng Biyaya. ||47||
"Ang buwan ng isip ay malamig at madilim; paano ito naliliwanagan?
Paano sumikat ang araw nang napakatalino?
Paano maaalis ang patuloy na nagbabantay na tingin ng Kamatayan?
Sa anong pag-unawa napanatili ang karangalan ng Gurmukh?
Sino ang mandirigma, na sumasakop sa Kamatayan?
Ibigay mo sa amin ang iyong maalalahang tugon, O Nanak." ||48||
Ang pagbibigay ng boses sa Shabad, ang buwan ng isip ay iluminado ng walang hanggan.
Kapag ang araw ay naninirahan sa bahay ng buwan, ang kadiliman ay napapawi.
Ang kasiyahan at sakit ay pareho lamang, kapag ang isa ay tumanggap ng Suporta ng Naam, ang Pangalan ng Panginoon.
Siya mismo ang nagliligtas, at dinadala tayo sa kabila.
Sa pananampalataya sa Guru, ang isip ay sumasailalim sa Katotohanan,
at pagkatapos, ang panalangin ni Nanak, ang isa ay hindi natupok ng Kamatayan. ||49||
Ang kakanyahan ng Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay kilala bilang ang pinakadakila at pinakamagaling sa lahat.
Kung wala ang Pangalan, ang isa ay dinaranas ng sakit at kamatayan.
Kapag ang kakanyahan ng isang tao ay sumanib sa kakanyahan, ang isip ay nasisiyahan at natutupad.
Ang duality ay nawala, at ang isa ay pumasok sa tahanan ng Isang Panginoon.
Ang hininga ay umiihip sa kalangitan ng Ikasampung Gate at nag-vibrate.
O Nanak, ang mortal pagkatapos ay intuitively na nakakatugon sa walang hanggan, hindi nagbabagong Panginoon. ||50||
Ang ganap na Panginoon ay nasa kaibuturan; ang ganap na Panginoon ay nasa labas din natin. Ang ganap na Panginoon ay ganap na pinupuno ang tatlong mundo.
Ang nakakakilala sa Panginoon sa ikaapat na estado, ay hindi napapailalim sa birtud o bisyo.
Isang nakakaalam ng misteryo ng Diyos na Ganap, na sumasaklaw sa bawat puso,
Kilala ang Primal Being, ang Immaculate Divine Lord.
Ang mapagpakumbabang nilalang na puspos ng Immaculate Naam,
Nanak, siya mismo ang Primal Lord, ang Arkitekto ng Destiny. ||51||
"Ang bawat tao'y nagsasalita tungkol sa Ganap na Panginoon, ang walang kabuluhang walang laman.
Paano mahahanap ng isa itong ganap na walang bisa?
Sino sila, na nakaayon sa ganap na kawalan na ito?"
Sila ay tulad ng Panginoon, kung saan sila nagmula.
Hindi sila ipinanganak, hindi sila namamatay; hindi sila dumarating at umalis.
O Nanak, tinuturuan ng mga Gurmukh ang kanilang isipan. ||52||
Sa pamamagitan ng pagsasagawa ng kontrol sa siyam na gate, ang isa ay nakakamit ng perpektong kontrol sa Ikasampung Gate.
Doon, ang unstruck sound current ng ganap na Panginoon ay nanginginig at umaalingawngaw.
Masdan ang Tunay na Panginoon na laging naririto, at sumanib sa Kanya.
Ang Tunay na Panginoon ay sumasaklaw at tumatagos sa bawat puso.