Ang kusang-loob na manmukh ay nasa maling panig. Maaari mong makita ito sa iyong sariling mga mata.
Siya ay nahuli sa bitag tulad ng usa; ang Mensahero ng Kamatayan ay nakapatong sa kanyang ulo.
Ang gutom, uhaw at paninirang-puri ay masama; ang sekswal na pagnanasa at galit ay kakila-kilabot.
Ang mga ito ay hindi makikita ng iyong mga mata, hanggang sa pagnilayan mo ang Salita ng Shabad.
Ang sinumang nakalulugod sa Iyo ay nasisiyahan; lahat ng gusot niya ay nawala.
Ang paglilingkod sa Guru, ang kanyang kabisera ay napanatili. Ang Guru ay ang hagdan at ang bangka.
O Nanak, ang sinumang nakadikit sa Panginoon ay tumatanggap ng diwa; O Tunay na Panginoon, Ikaw ay matatagpuan kapag ang isip ay totoo. ||1||
Unang Mehl:
May isang daan at isang pinto. Ang Guru ay ang hagdan upang marating ang sariling lugar.
Napakaganda ng ating Panginoon at Guro, O Nanak; lahat ng kaginhawahan at kapayapaan ay nasa Ngalan ng Tunay na Panginoon. ||2||
Pauree:
Siya mismo ang lumikha ng Kanyang sarili; Siya mismo ang nakakaintindi sa sarili Niya.
Sa paghihiwalay ng langit at lupa, inilatag Niya ang Kanyang kulandong.
Nang walang anumang mga haligi, sinusuportahan Niya ang kalangitan, sa pamamagitan ng insignia ng Kanyang Shabad.
Nilikha ang araw at ang buwan, inilagay Niya ang Kanyang Liwanag sa kanila.
Nilikha Niya ang gabi at araw; Kahanga-hanga ang Kanyang mga mapaghimalang dula.
Nilikha niya ang mga sagradong dambana ng peregrinasyon, kung saan ang mga tao ay nagmumuni-muni sa katuwiran at Dharma, at naglilinis sa mga espesyal na okasyon.
Walang ibang makakapantay sa Iyo; paano ka namin masasabi at mailalarawan?
Ikaw ay nakaupo sa trono ng Katotohanan; lahat ng iba ay dumarating at umalis sa reincarnation. ||1||
Salok, Unang Mehl:
O Nanak, kapag umuulan sa buwan ng Saawan, apat ang natutuwa:
ang ahas, ang usa, ang isda at ang mayayamang tao na naghahanap ng kasiyahan. ||1||
Unang Mehl:
O Nanak, kapag umuulan sa buwan ng Saawan, apat ang nagdurusa sa sakit ng paghihiwalay:
ang mga guya ng baka, ang mga dukha, ang mga manlalakbay at ang mga katulong. ||2||
Pauree:
Ikaw ay Totoo, O Tunay na Panginoon; Ibinigay mo ang Tunay na Katarungan.
Tulad ng isang lotus, Naupo ka sa primal celestial trance; Nakatago ka sa paningin.
Si Brahma ay tinatawag na dakila, ngunit kahit siya ay hindi alam ang Iyong mga limitasyon.
Wala kang ama o ina; sino ang nanganak sa Iyo?
Wala kang anyo o tampok; Lumalampas ka sa lahat ng uri ng lipunan.
Wala kang gutom o uhaw; Ikaw ay nasiyahan at busog.
Iyong pinagsama ang Iyong Sarili sa Guru; Ikaw ay lumalaganap sa pamamagitan ng Salita ng Iyong Shabad.
Kapag siya ay nakalulugod sa Tunay na Panginoon, ang mortal ay sumasanib sa Katotohanan. ||2||
Salok, Unang Mehl:
Ang manggagamot ay tinawag; hinawakan niya ang braso ko at dinama ang pulso ko.
Hindi alam ng hangal na manggagamot na ang sakit ay nasa isip. ||1||
Pangalawang Mehl:
O manggagamot, ikaw ay isang karampatang manggagamot, kung una mong masuri ang sakit.
Magreseta ng gayong lunas, kung saan ang lahat ng uri ng sakit ay maaaring gumaling.
Ibigay ang gamot na iyon, na magpapagaling sa sakit, at hahayaan ang kapayapaan na dumating at manahan sa katawan.
Kapag naalis ka na sa iyong sariling sakit, O Nanak, ikaw ay makikilala bilang isang manggagamot. ||2||
Pauree:
Ang Brahma, Vishnu, Shiva at ang mga diyos ay nilikha.
Binigyan si Brahma ng Vedas, at inutusang sumamba sa Diyos.
Ang sampung pagkakatawang-tao, at si Rama na hari, ay nabuo.
Ayon sa Kanyang Kalooban, mabilis nilang pinatay ang lahat ng mga demonyo.
Si Shiva ay naglilingkod sa Kanya, ngunit hindi mahanap ang Kanyang mga limitasyon.
Itinatag Niya ang Kanyang trono sa mga prinsipyo ng Katotohanan.
Inutusan Niya ang buong mundo sa mga gawain nito, habang inililihim Niya ang Kanyang sarili sa paningin.