Napagtatanto ang Nag-iisang Panginoon, ang pag-ibig sa duality ay tumitigil, at ang isa ay tinanggap ang Kahanga-hangang Mantra ng Guru.
Kaya ang sabi ni Jaalap: hindi mabilang na mga kayamanan ang nakuha, sa pamamagitan ng paningin ni Guru Amar Daas. ||5||14||
Tinipon ni Guru Nanak ang Tunay na Pangalan ng Panginoong Lumikha, at itinanim ito sa loob.
Sa pamamagitan Niya, si Lehnaa ay naging hayag sa anyo ni Guru Angad, na nanatiling mapagmahal na umaayon sa Kanyang Paa.
Si Guru Amar Daas ng dinastiyang iyon ay tahanan ng pag-asa. Paano ko maipapahayag ang Kanyang Maluwalhating Kabutihan?
Ang kanyang mga birtud ay hindi alam at hindi maarok. Hindi ko alam ang limitasyon ng Kanyang mga Kabutihan.
Ang Lumikha, ang Arkitekto ng Tadhana, ay gumawa sa Kanya na isang bangka upang dalhin ang lahat ng Kanyang mga henerasyon, kasama ang Sangat, ang Banal na Kongregasyon.
Kaya ang sabi ni Keerat: O Guru Amar Daas, mangyaring protektahan ako at iligtas ako; Hinahanap ko ang Santuwaryo ng Iyong mga Paa. ||1||15||
Ang Panginoon Mismo ang gumamit ng Kanyang Kapangyarihan at pumasok sa mundo.
Ang walang anyo na Panginoon ay nagkaroon ng anyo, at sa Kanyang Liwanag ay pinaliwanagan Niya ang mga kaharian ng mundo.
Siya ay sumasaklaw sa lahat ng dako; ang Lampara ng Shabad, ang Salita, ay sinindihan.
Ang sinumang nagtitipon sa buod ng mga aral ay mapapaloob sa Paa ng Panginoon.
Si Lehnaa, na naging Guru Angad, at Guru Amar Daas, ay muling nagkatawang-tao sa purong bahay ni Guru Nanak.
Si Guru Amar Daas ang ating Saving Grace, na nagdadala sa atin; sa buhay pagkatapos ng buhay, hinahanap ko ang Sanctuary ng Iyong mga Paa. ||2||16||
Nakatitig sa Mapalad na Pangitain ng Kanyang Darshan, ang Gursikh ay biniyayaan ng pag-awit at malalim na pagmumuni-muni, katotohanan at kasiyahan.
Ang sinumang naghahanap sa Kanyang Santuwaryo ay maliligtas; ang kanyang account ay na-clear sa Lungsod ng Kamatayan.
Ang kanyang puso ay ganap na puno ng mapagmahal na debosyon; umawit siya sa Panginoong Lumikha.
Ang Guru ay ang ilog ng mga perlas; sa isang iglap, dinadala niya ang mga nalulunod.
Siya ay muling nagkatawang-tao sa Bahay ni Guru Nanak; Inaawit niya ang Maluwalhating Papuri ng Panginoong Lumikha.
Ang mga naglilingkod kay Guru Amar Daas - ang kanilang mga pasakit at kahirapan ay inalis, malayo. ||3||17||
Sinasadya kong nagdarasal sa loob ng aking kamalayan, ngunit hindi ko ito maipahayag sa mga salita.
Inilalagay ko sa Iyo ang lahat ng aking mga alalahanin at pagkabalisa; Tumitingin ako sa Saadh Sangat, ang Kumpanya ng Banal, para sa tulong.
Sa pamamagitan ng Hukam ng Inyong Utos, ako ay pinagpala ng Inyong Insignia; Naglilingkod ako sa aking Panginoon at Guro.
Kapag Ikaw, O Guru, ay tumitig sa akin ng Iyong Sulyap ng Biyaya, ang bunga ng Naam, ang Pangalan ng Lumikha, ay inilagay sa loob ng aking bibig.
Ang Hindi Maarok at Hindi Nakikitang Pangunahing Panginoong Diyos, ang Dahilan ng mga sanhi - ayon sa Kanyang ipinag-uutos, gayon din ang sinasabi ko.
O Guru Amar Daas, Tagapagsagawa ng mga gawa, Dahilan ng mga sanhi, habang iniingatan Mo ako, nananatili ako; habang pinoprotektahan Mo ako, nabubuhay ako. ||4||18||
Ng Bhikhaa:
Sa malalim na pagmumuni-muni, at ang espirituwal na karunungan ng Guru, ang kakanyahan ng isang tao ay sumasama sa kakanyahan ng katotohanan.
Sa katotohanan, ang Tunay na Panginoon ay kinikilala at natanto, kapag ang isang tao ay mapagmahal na nakikibagay sa Kanya, na may isang puntong kamalayan.
Ang pagnanasa at galit ay nasa ilalim ng kontrol, kapag ang hininga ay hindi lumilipad sa paligid, gumagala nang hindi mapakali.
Naninirahan sa lupain ng walang anyo na Panginoon, napagtatanto ang Hukam ng Kanyang Utos, ang Kanyang pagninilay-nilay na karunungan ay natatamo.
Sa Madilim na Panahon na ito ng Kali Yuga, ang Guru ay ang Anyo ng Lumikha, ang Pangunahing Panginoong Diyos; siya lang ang nakakaalam, kung sino ang nakasubok nito.
Kaya ang sabi ni Bhikhaa: Nakilala ko ang Guru. Sa pagmamahal at intuitive na pagmamahal, ipinagkaloob Niya ang Mapalad na Pangitain ng Kanyang Darshan. ||1||19||
Hinanap ko ang mga Banal; Nakakita na ako ng napakaraming Banal at espirituwal na mga tao.
Ang mga ermitanyo, mga Sannyaasee, mga asetiko, mga nagpepenitensiya, mga panatiko at mga Pandit ay lahat ng matamis na nagsasalita.
Lumibot ako ng isang taon na nawala, ngunit walang humipo sa aking kaluluwa.