Kapag nakakita ako ng isang Sikh ng Guru, mapagpakumbaba akong yumuyuko at bumagsak sa kanyang paanan.
Sinasabi ko sa kanya ang sakit ng aking kaluluwa, at nakikiusap sa kanya na pagsamahin ako sa Guru, ang aking Matalik na Kaibigan.
Hinihiling ko na bigyan niya ako ng ganoong pang-unawa, na ang aking isip ay hindi lalabas sa ibang lugar.
Iniaalay ko ang isip na ito sa iyo. Pakiusap, ipakita mo sa akin ang Landas patungo sa Diyos.
Napakalayo na ng aking narating, hinahanap ang Proteksyon ng Iyong Santuwaryo.
Sa loob ng aking isipan, inilalagay ko ang aking pag-asa sa Iyo; pakiusap, alisin mo ang sakit at paghihirap ko!
Kaya't lumakad sa Landas na ito, O kapatid na babaing may-kaluluwa; gawin ang gawaing iyon na sinasabi ng Guru na gawin mo.
Iwanan ang mga intelektwal na hangarin ng isip, at kalimutan ang pag-ibig ng duality.
Sa ganitong paraan, makakamit mo ang Mapalad na Pangitain ng Darshan ng Panginoon; ang mainit na hangin ay hindi man lang hihipuin sa iyo.
Sa aking sarili, hindi ko alam kung paano magsalita; Sinasalita ko ang lahat ng iniutos ng Panginoon.
Ako ay pinagpala ng kayamanan ng debosyonal na pagsamba sa Panginoon; Si Guru Nanak ay naging mabait at mahabagin sa akin.
Hindi na ako muling makakaramdam ng gutom o uhaw; Ako ay nasisiyahan, busog at nasiyahan.
Kapag nakakita ako ng isang Sikh ng Guru, mapagpakumbaba akong yumuyuko at bumagsak sa kanyang paanan. ||3||
Raag Soohee, Chhant, First Mehl, First House:
Isang Pansansinukob na Maylalang Diyos. Sa Biyaya Ng Tunay na Guro:
Sa kalasingan ng alak ng kabataan, hindi ko namalayan na panauhin lang pala ako sa tahanan ng aking mga magulang (sa mundong ito).
Ang aking kamalayan ay nadumhan ng mga kamalian at pagkakamali; kung wala ang Guru, hindi man lang pumapasok sa akin ang kabutihan.
Hindi ko alam ang halaga ng kabutihan; Nalinlang ako ng pagdududa. Sinayang ko ang aking kabataan sa walang kabuluhan.
Hindi ko kilala ang aking Asawa na Panginoon, ang Kanyang selestiyal na tahanan at tarangkahan, o ang Mapalad na Pangitain ng Kanyang Darshan. Hindi ko naranasan ang celestial na kapayapaan ng aking Asawa na Panginoon.
Matapos sumangguni sa Tunay na Guru, hindi ako lumakad sa Landas; ang gabi ng aking buhay ay lumilipas sa pagtulog.
Nanak, sa kasaganaan ng aking kabataan, ako ay isang balo; kung wala ang aking Asawa Panginoon, ang kaluluwa-nobya ay nasasayang. ||1||
O ama, ipakasal mo ako sa Panginoon; Nalulugod ako sa Kanya bilang aking Asawa. Ako ay sa Kanya.
Siya ay lumaganap sa buong apat na kapanahunan, at ang Salita ng Kanyang Bani ay tumatagos sa tatlong mundo.
Ang Asawa na Panginoon ng tatlong daigdig ay humahanga at nasisiyahan sa Kanyang mabubuting kasintahang babae, ngunit pinalalayo Niya ang mga hindi magalang at hindi mabait.
Kung paanong ang ating mga pag-asa, gayon din ang mga hangarin ng ating isipan, na dinadala sa katuparan ng Panginoong Makapangyarihan-sa-lahat.
Ang kasintahang babae ng Panginoon ay magpakailanman masaya at banal; hindi siya kailanman magiging balo, at hindi na siya kailanman magsusuot ng maruruming damit.
O Nanak, mahal ko ang aking Tunay na Asawa Panginoon; ang aking Mahal ay pareho, edad pagkatapos ng edad. ||2||
O Baba, kalkulahin ang mapalad na sandali, kung kailan ako ay pupunta rin sa bahay ng aking mga biyenan.
Ang sandali ng kasal na iyon ay itatakda ng Hukam ng Utos ng Diyos; Ang Kanyang Kalooban ay hindi mababago.
Ang karmic record ng mga nakaraang gawa, na isinulat ng Panginoong Lumikha, ay hindi mabubura ng sinuman.
Ang pinaka iginagalang na miyembro ng kasal, ang aking Asawa, ay ang independiyenteng Panginoon ng lahat ng nilalang, na sumasaklaw at tumatagos sa tatlong mundo.
Si Maya, umiiyak sa sakit, umalis, nang makitang nagmamahalan ang nobya at nobyo.
O Nanak, ang kapayapaan ng Mansion ng Presensya ng Diyos ay dumarating sa pamamagitan ng Tunay na Salita ng Shabad; pinanatili ng nobya ang mga Paa ng Guru sa kanyang isipan. ||3||