Lahat ay nagsasalita ayon sa gusto nila.
Ang self-wild manmukh, sa duality, ay hindi marunong magsalita.
Ang taong bulag ay may bulag at bingi na talino; pagdating at pagpunta sa reinkarnasyon, nagdurusa siya sa sakit. ||11||
Sa sakit siya ay ipinanganak, at sa sakit siya ay namamatay.
Ang kanyang sakit ay hindi napapawi, nang hindi hinahanap ang Sanctuary ng Guru.
Sa sakit siya ay nilikha, at sa sakit siya ay namamatay. Ano ang kanyang dinala sa kanyang sarili? At ano ang aalisin niya? ||12||
Totoo ang mga aksyon ng mga nasa ilalim ng impluwensya ng Guru.
Hindi sila dumarating at umalis sa reinkarnasyon, at hindi sila napapailalim sa mga batas ng Kamatayan.
Sinumang mag-iwan ng mga sanga, at kumapit sa tunay na ugat, ay nagtatamasa ng tunay na kaligayahan sa loob ng kanyang isipan. ||13||
Hindi maaaring patayin ng kamatayan ang mga tao ng Panginoon.
Hindi nila nakikita ang sakit sa pinakamahirap na landas.
Sa kaibuturan ng kanilang puso, sinasamba at sinasamba nila ang Pangalan ng Panginoon; wala nang iba para sa kanila. ||14||
Walang katapusan ang sermon at Papuri ng Panginoon.
Kung ikalulugod Mo, nananatili ako sa ilalim ng Iyong Kalooban.
Ako ay pinalamutian ng mga damit ng karangalan sa Hukuman ng Panginoon, sa pamamagitan ng Utos ng Tunay na Hari. ||15||
Paano ko aawitin ang Iyong hindi mabilang na mga kaluwalhatian?
Kahit na ang pinakadakila sa mga dakila ay hindi alam ang Iyong mga limitasyon.
Mangyaring pagpalain si Nanak ng Katotohanan, at ingatan ang kanyang karangalan; Ikaw ang pinakamataas na emperador sa itaas ng mga ulo ng mga hari. ||16||6||12||
Maaroo, First Mehl, Dakhanee:
Sa kailaliman ng katawan-nayon ay ang kuta.
Ang tahanan ng Tunay na Panginoon ay nasa loob ng lungsod ng Ikasampung Pintuan.
Ang lugar na ito ay permanente at walang bahid-dungis. Siya mismo ang lumikha nito. ||1||
Sa loob ng kuta ay may mga balkonahe at bazaar.
Siya mismo ang nangangalaga sa Kanyang mga kalakal.
Ang matitigas at mabibigat na pinto ng Ikasampung Pintuan ay sarado at nakakandado. Sa pamamagitan ng Salita ng Shabad ng Guru, sila ay ibinuka. ||2||
Sa loob ng kuta ay ang kuweba, ang tahanan ng sarili.
Itinatag Niya ang siyam na pintuan ng bahay na ito, sa pamamagitan ng Kanyang Utos at Kanyang Kalooban.
Sa Ikasampung Gate, ang Primal Lord, ang hindi nakikilala at walang katapusan ay nananahan; ang hindi nakikitang Panginoon ay naghahayag ng Kanyang sarili. ||3||
Sa loob ng katawan ng hangin, tubig at apoy, nananahan ang Isang Panginoon.
Siya mismo ang nagtatanghal ng Kanyang kamangha-manghang mga drama at dula.
Sa Kanyang Biyaya, pinapatay ng tubig ang nagniningas na apoy; Siya mismo ang nag-iimbak nito sa matubig na karagatan. ||4||
Nilikha ang lupa, itinatag Niya ito bilang tahanan ng Dharma.
Lumilikha at sumisira, Siya ay nananatiling hindi nakakabit.
He stages the play of the breath everywhere. Inalis ang Kanyang kapangyarihan, hinahayaan Niya ang mga nilalang na gumuho. ||5||
Ang iyong hardinero ay ang malawak na halaman ng kalikasan.
Ang hanging umiihip ay ang chauree, ang fly-brush, na kumakaway sa Iyo.
Inilagay ng Panginoon ang dalawang lampara, ang araw at ang buwan; sumasama ang araw sa bahay ng buwan. ||6||
Ang limang ibon ay hindi lumilipad ng ligaw.
Ang puno ng buhay ay mabunga, namumunga ng Ambrosial Nectar.
Ang Gurmukh ay intuitively umaawit ng Maluwalhating Papuri ng Panginoon; kinakain niya ang pagkain ng kahanga-hangang diwa ng Panginoon. ||7||
Ang nakasisilaw na liwanag ay kumikinang, bagaman hindi nagniningning ang buwan o mga bituin;
ni ang sinag ng araw o ang kidlat ay hindi kumikislap sa kalangitan.
Inilalarawan ko ang hindi mailarawang kalagayan, na walang palatandaan, kung saan ang Panginoon na sumasaklaw sa lahat ay nakalulugod pa rin sa isipan. ||8||
Ang mga sinag ng Banal na Liwanag ay kumalat sa kanilang maningning na ningning.
Nang malikha ang nilikha, ang Maawaing Panginoon Mismo ay tumitingin dito.
Ang matamis, malambing, hindi tinamaan na agos ng tunog ay patuloy na nag-vibrate sa tahanan ng walang takot na Panginoon. ||9||