हजारो चतुर मानसिक युक्त्या आजमावून पाहिल्या, पण तरीही कच्चा आणि अनुशासित मन परमेश्वराच्या प्रेमाचा रंग ग्रहण करत नाही.
खोटेपणाने आणि फसवणुकीने, कोणीही त्याला शोधले नाही. तुम्ही जे काही लावाल ते खा. ||3||
हे देवा, तूच सर्वांची आशा आहेस. सर्व प्राणी तुझे आहेत; तू सर्वांची संपत्ती आहेस.
देवा, तुझ्यापासून कोणीही रिकाम्या हाताने परत येत नाही. तुमच्या दारी, गुरुमुखांची स्तुती आणि स्तुती केली जाते.
विषाच्या भयंकर महासागरात लोक बुडत आहेत-कृपया त्यांना वर उचला आणि त्यांना वाचवा! ही सेवक नानकांची नम्र प्रार्थना आहे. ||4||1||65||
सिरी राग, चौथा मेहल:
नाम घेतल्याने मन तृप्त होते; नामाशिवाय जीवन शापित आहे.
जर मी गुरुमुखाला, माझा आध्यात्मिक मित्र भेटलो, तर तो मला देव दाखवेल, उत्कृष्टतेचा खजिना.
जो मला नाम प्रकट करतो त्याच्यासाठी मी सर्व काही त्याग करतो. ||1||
हे प्रिये, मी तुझ्या नामाचे चिंतन करून जगतो.
तुझ्या नामाशिवाय माझे जीवनही नाही. माझ्या खऱ्या गुरूंनी माझ्यात नामाचे रोपण केले आहे. ||1||विराम||
नाम हे अमूल्य रत्न आहे; ते परिपूर्ण खरे गुरूंकडे आहे.
जेव्हा एखाद्याला खऱ्या गुरूंची सेवा करण्याची आज्ञा दिली जाते, तेव्हा तो हा रत्न बाहेर काढतो आणि हे ज्ञान प्रदान करतो.
धन्य, आणि भाग्यवानांपैकी सर्वात भाग्यवान ते आहेत जे गुरूंना भेटायला येतात. ||2||
ज्यांना आदिमानव, खरे गुरू भेटले नाहीत, ते सर्वात दुर्दैवी आहेत, आणि मृत्यूच्या अधीन आहेत.
ते पुन:पुन्हा पुनर्जन्मात भटकतात, खतातील सर्वात घृणास्पद मॅगॉट्स म्हणून.
ज्यांचे अंतःकरण भयंकर क्रोधाने भरलेले आहे अशा लोकांना भेटू नका किंवा त्यांच्याशी संपर्क साधू नका. ||3||
खरे गुरू, आदिमानव, हे अमृताचे कुंड आहे. खूप भाग्यवान त्यात स्नान करायला येतात.
अनेक अवतारांची घाण धुऊन जाते, आणि पवित्र नाम आत बसवले जाते.
सेवक नानकांनी खऱ्या गुरूंशी प्रेमाने समरस होऊन परम उच्च अवस्था प्राप्त केली आहे. ||4||2||66||
सिरी राग, चौथा मेहल:
मी त्याचे महिमा गातो, मी त्याच्या गौरवाचे वर्णन करतो, मी त्याच्या महिमाबद्दल बोलतो, हे माझ्या आई.
गुरुमुख, माझे आध्यात्मिक मित्र, पुण्य देतात. माझ्या आध्यात्मिक मित्रांना भेटून, मी परमेश्वराची स्तुती गातो.
गुरूंच्या हिऱ्याने माझ्या मनाच्या हिऱ्याला छेद दिला आहे, जो आता नामाच्या खोल किरमिजी रंगात रंगला आहे. ||1||
हे विश्वाच्या स्वामी, तुझे गुणगान गाऊन माझे मन तृप्त झाले आहे.
माझ्या आत परमेश्वराच्या नामाची तहान आहे; गुरु, त्यांच्या प्रसन्नतेने, मला ते द्या. ||1||विराम||
हे धन्य आणि भाग्यवान लोकांनो, तुमची मने त्याच्या प्रेमाने रंगू द्या. त्याच्या आनंदाने, गुरू त्याला भेटवस्तू देतात.
गुरूंनी प्रेमाने भगवंताचे नाम माझ्यात बसवले आहे; मी खऱ्या गुरूला अर्पण करतो.
लाखो, लाखो कर्मकांड केले तरी खऱ्या गुरूशिवाय भगवंताचे नाम सापडत नाही. ||2||
नियतीशिवाय, खरा गुरू सापडत नाही, जरी तो आपल्या स्वतःच्या अंतरंगात बसून, नेहमी जवळ आणि जवळ असतो.
आत अज्ञान आहे, आणि संशयाची वेदना, विभक्त पडद्यासारखी आहे.
खऱ्या गुरूंच्या भेटीशिवाय कोणाचेही सोन्यात रूपांतर होत नाही. स्वार्थी मनमुख लोखंडासारखा बुडतो, तर बोट अगदी जवळ असते. ||3||
खऱ्या गुरूचे नाव परमेश्वराचे नाव आहे. आपण बोर्डवर कसे चढू शकतो?
जो खऱ्या गुरूंच्या इच्छेनुसार चालतो तो या बोटीत बसायला येतो.
धन्य, धन्य ते भाग्यवान, हे नानक, जे खऱ्या गुरूंद्वारे परमेश्वराशी एकरूप होतात. ||4||3||67||