मी अनेक चव चाखल्या आहेत, आणि अनेक वस्त्रे परिधान केली आहेत,
पण माझ्या पतीशिवाय माझे तारुण्य व्यर्थपणे निघून जात आहे; मी त्याच्यापासून विभक्त झालो आहे, आणि मी वेदनांनी ओरडतो. ||5||
गुरूंचे चिंतन करून मी खऱ्या परमेश्वराचा संदेश ऐकला आहे.
सत्य हेच खरे परमेश्वराचे घर; त्याच्या कृपा कृपेने, मी त्याच्यावर प्रेम करतो. ||6||
अध्यात्मिक गुरू त्याच्या डोळ्यांना सत्याचे मलम लावतो आणि द्रष्टा देव पाहतो.
गुरुमुखाला कळते आणि समजते; अहंकार आणि अभिमान वश होतो. ||7||
हे परमेश्वरा, जे तुझ्यासारखे आहेत त्यांच्यावर तू प्रसन्न आहेस; माझ्यासारखे अजून बरेच आहेत.
हे नानक, पती सत्याने रंगलेल्यांपासून वेगळे होत नाही. ||8||1||9||
मारू, पहिली मेहल:
ना बहिणी, ना वहिनी, ना सासू, राहणार नाहीत.
परमेश्वराशी असलेले खरे नाते तुटू शकत नाही; हे परमेश्वराने स्थापित केले आहे, हे आत्म्या-वधू बहिणी. ||1||
मी माझ्या गुरूंचा त्याग आहे; मी सदैव त्याला अर्पण करतो.
गुरूविना इतक्या दूर भटकून मी थकलो; आता गुरूंनी मला माझ्या पतीशी एकरूप केले आहे. ||1||विराम||
काकू, काका, आजी-आजोबा आणि वहिनी
- ते सर्व येतात आणि जातात; ते राहू शकत नाहीत. ते प्रवास करणाऱ्या बोटीसारखे आहेत. ||2||
काका, मावशी आणि सर्व प्रकारचे चुलत भाऊ राहू शकत नाहीत.
काफिले भरले आहेत, आणि त्यांच्यातील मोठा लोकसमुदाय नदीकाठी भरत आहे. ||3||
हे भगिनींनो, माझा पती भगवान सत्याच्या रंगात रंगला आहे.
जी आपल्या खऱ्या पती परमेश्वराचे प्रेमाने स्मरण करते ती पुन्हा त्याच्यापासून विभक्त होत नाही. ||4||
सर्व ऋतू चांगले आहेत, ज्यामध्ये आत्मा-वधू सत्य परमेश्वराच्या प्रेमात पडतात.
ती आत्मा-वधू, जी आपल्या पतीला ओळखते, ती रात्रंदिवस शांततेत झोपते. ||5||
फेरीवर, फेरीवाला घोषणा करतो, "हे प्रवासी, घाई करा आणि पलीकडे जा."
मी त्यांना तिकडे, खऱ्या गुरूंच्या बोटीवर ओलांडताना पाहिले आहे. ||6||
काही बोर्डात येत आहेत, आणि काही आधीच निघाले आहेत; काही त्यांच्या भाराने दबलेले आहेत.
जे सत्यात व्यवहार करतात ते त्यांच्या खऱ्या प्रभू देवाजवळ राहतात. ||7||
मला चांगले म्हटले जात नाही आणि मला वाईट कोणीही दिसत नाही.
हे नानक, जो आपल्या अहंकारावर विजय मिळवतो आणि वश करतो तो खऱ्या परमेश्वरासारखा होतो. ||8||2||10||
मारू, पहिली मेहल:
कोणीही मूर्ख आहे यावर माझा विश्वास नाही; कोणी हुशार आहे यावर माझा विश्वास नाही.
सदैव माझ्या स्वामी आणि स्वामीच्या प्रेमाने रंगून मी रात्रंदिवस त्यांचे नामस्मरण करतो. ||1||
हे बाबा, मी किती मूर्ख आहे, पण नामाचा त्याग आहे.
तू निर्माता आहेस, तू ज्ञानी आणि सर्व पाहणारा आहेस. तुझ्या नामाने, आम्ही पार वाहून जातो. ||1||विराम||
तोच माणूस मूर्ख आणि शहाणा असतो; आतल्या समान प्रकाशाला दोन नावे आहेत.
मूर्खांपैकी सर्वात मूर्ख ते आहेत जे नामावर विश्वास ठेवत नाहीत. ||2||
गुरुद्वार, गुरुद्वारातून नाम प्राप्त होते. खऱ्या गुरूशिवाय ते प्राप्त होत नाही.
खऱ्या गुरूंच्या इच्छेने नाम मनामध्ये वास करते आणि मग रात्रंदिवस माणूस प्रेमाने भगवंतात लीन राहतो. ||3||
सामर्थ्य, सुख, सौंदर्य, संपत्ती आणि तारुण्य यामध्ये माणूस आपल्या आयुष्याचा जुगार खेळतो.
देवाच्या आज्ञेने बांधलेले फासे फेकले जातात; तो बुद्धिबळाच्या खेळातील फक्त एक तुकडा आहे. ||4||
जग हुशार आणि ज्ञानी आहे, पण संशयाने मोहात पडून नाम विसरते; पंडित, धार्मिक विद्वान, धर्मग्रंथांचा अभ्यास करतात, परंतु तरीही तो मूर्ख आहे.
नाम विसरून तो वेदांमध्ये वास करतो; तो लिहितो, पण त्याच्या विषारी भ्रष्टाचारामुळे तो गोंधळलेला आहे. ||5||