مون ڪيترائي ذائقا چکيا آھن، ۽ ڪيترائي ڪپڙا پائڻا آھن،
پر منهنجي مڙس کان سواءِ، منهنجي جوانيءَ بيڪار گذري رهي آهي. مان هن کان جدا ٿي ويو آهيان، ۽ مان درد ۾ روئي رهيو آهيان. ||5||
مون سچي رب جو پيغام ٻڌو آهي، گرو کي غور سان.
سچو گهر آهي سچو پالڻهار جو. سندس فضل سان، مون کي هن سان پيار آهي. ||6||
روحاني استاد پنهنجي اکين تي سچ جو عطر لڳائي ٿو، ۽ خدا کي ڏسندو آهي.
گرو مُخ کي ڄاڻ ۽ سمجھ اچي ٿي. انا ۽ غرور ختم ٿي ويا آهن. ||7||
اي پالڻھار، تون انھن مان راضي آھين جيڪي پاڻ جھڙا آھن. مون جهڙا ٻيا به ڪيترائي آهن.
اي نانڪ، مڙس انهن کان جدا نٿو ٿئي، جيڪي سچ سان ڀريل آهن. ||8||1||9||
مارو، پھريون مھل:
نه ڀينرون، نه ڀينرون، نه سسيون، باقي رهنديون.
رب سان سچو تعلق ٽوڙي نٿو سگهي. اهو رب جي طرفان قائم ڪيو ويو، اي ڀيڻ روح دلہن. ||1||
مان پنهنجي گرو تي قربان آهيان. مان هميشه لاءِ هن تي قربان آهيان.
گروءَ کان سواءِ ايترو پري ڀڄندي، ٿڪجي ويس. هاڻي، گرو مون کي منهنجي مڙس سان اتحاد ۾ متحد ڪيو آهي. ||1||روڪ||
چاچي، چاچا، ڏاڏا ۽ ڀينرون
- اھي سڀ ايندا ۽ وڃو؛ اهي رهي نٿا سگهن. اهي مسافرن جي ٻيڙيءَ وانگر آهن جيڪي چڙهندا آهن. ||2||
چاچا، چاچي ۽ هر قسم جا ڪزن، رهي نٿا سگهن.
قافلا ڀرجي ويا آهن، ۽ انهن جو وڏو ميڙ درياهه جي ڪناري تي لٿو آهي. ||3||
اي ڀائرو دوستو، منهنجو مڙس رب سچ جي رنگ ۾ رنگجي ويو آهي.
هوءَ جيڪا پيار سان پنهنجي سچي مڙس کي ياد ڪري ٿي، هوءَ وري کانئس جدا نه ٿيندي آهي. ||4||
اهي سڀ موسمون سٺيون آهن، جن ۾ روح جي ڪنوار کي سچي رب سان پيار ٿئي ٿو.
اها زال، جيڪا پنهنجي مڙس کي ڄاڻي ٿي، رات ڏينهن آرام سان سمهي ٿي. ||5||
ٻيڙيءَ تي، ٻيڙيءَ وارو اعلان ڪري ٿو، ”اي مسافرو، جلدي ڪريو ۽ پار ڪريو.
مون کين اتي، سچي گروءَ جي ٻيڙيءَ تي پار ڪندي ڏٺو آهي. ||6||
ڪي بورڊ تي اچي رهيا آهن، ۽ ڪجهه اڳ ۾ ئي مقرر ڪيا آهن؛ ڪجهه انهن جي بار سان وزن ۾ آهن.
جيڪي سچائيءَ سان ڪم ڪن ٿا، سي پنهنجي سچي پالڻهار وٽ رهن ٿا. ||7||
مون کي سٺو نه چئبو آهي، ۽ مان ڪو به نه ڏسان ٿو جيڪو خراب آهي.
اي نانڪ، جيڪو فتح ڪري ٿو ۽ پنهنجي انا کي مات ڏئي ٿو، اهو سچي رب وانگر ٿي وڃي ٿو. ||8||2||10||
مارو، پھريون مھل:
مان نٿو سمجهان ته ڪو بيوقوف آهي. مان نه ٿو سمجهان ته ڪو به هوشيار آهي.
مان هميشه لاءِ پنهنجي پالڻهار جي محبت ۾، رات ڏينهن سندس نالو ڳائيندو آهيان. ||1||
اي بابا مان بيوقوف آهيان، پر نالي تي قربان آهيان.
تون ئي خالق آهين، تون ئي حڪمت وارو ۽ ڏسندڙ آهين. تنهنجي نالي جي ذريعي، اسان پار ٿي ويا آهيون. ||1||روڪ||
اھو ئي ماڻھو بيوقوف ۽ عقلمند آھي. ساڳئي روشنيءَ جا ٻه نالا آهن.
بيوقوفن مان سڀ کان وڌيڪ بيوقوف اهي آهن، جيڪي نالي کي نٿا مڃين. ||2||
گروءَ جي دروازي، گوردواريءَ مان، نالو حاصل ٿيندو آهي. سچي گروءَ کان سواءِ، حاصل نه ٿو ٿئي.
سچي گروءَ جي رضاءَ سان، نالو ذهن ۾ اچي ٿو، ۽ پوءِ، رات ڏينهن، رب ۾ محبت سان جذب ٿي وڃي ٿو. ||3||
طاقت، لذت، حسن، دولت ۽ جوانيءَ ۾، ماڻهوءَ پنهنجي زندگي جو جوا کوڙي ٿو.
خدا جي حڪم جي پابند، ديس اڇلايا ويندا آهن. هو شطرنج جي راند ۾ صرف هڪ ٽڪرو آهي. ||4||
دنيا هوشيار ۽ عقلمند آهي، پر شڪ ۾ ڦاسائي، نالو وساري ڇڏي ٿي. پنڊت، مذهبي عالم، صحيفن جو مطالعو ڪري ٿو، پر هو اڃا تائين بيوقوف آهي.
هن جو نالو وساري ويد ۾ رهي ٿو. هو لکي ٿو، پر هو پنهنجي زهريلي ڪرپشن کان پريشان آهي. ||5||