منهنجي ذهن جون سڀ خواهشون پوريون ٿي چڪيون آهن.
ڏينهن ۾ چوويهه ڪلاڪ، مان رب جو گيت ڳائيندو آهيان.
سچي گرو هن مڪمل حڪمت ڏني آهي. ||1||
ڏاڍا خوش نصيب آهن اُهي جيڪي رب جي نالي سان پيار ڪن ٿا.
انهن سان وابستگي ڪري، اسين عالمي سمنڊ پار ڪريون ٿا. ||1||روڪ||
اهي روحاني استاد آهن، جيڪي هڪ رب جي ياد ۾ غور ڪندا آهن.
دولتمند اُھي آھن، جن وٽ تعصب واري عقل آھي.
سڳورا اُھي آھن جيڪي مراقبي ۾ پنھنجي پالڻھار کي ياد ڪندا آھن.
عزت وارا اھي آھن جيڪي پاڻ کي سمجھن ٿا. ||2||
گروءَ جي مهربانيءَ سان، مون کي اعليٰ درجو مليو آهي.
مان ڏينهن رات خدا جي شان ۾ غور ڪندو آهيان.
منهنجا بندا ٽٽي ويا آهن، ۽ منهنجون اميدون پوريون ٿيون آهن.
رب جا پير هاڻي منهنجي دل ۾ رهن ٿا. ||3||
نانڪ چوي ٿو، جنهن جو ڪم پورو آهي
اهو عاجز خدا جي حرم ۾ داخل ٿئي ٿو.
هو پاڻ پاڪ آهي، ۽ هو سڀني کي پاڪ ڪري ٿو.
هن جي زبان رب جو نالو ڳائي ٿي، جيڪو امرت جو سرچشمو آهي. ||4||35||48||
ڀائرو، پنجين مهل:
رب جي نالي کي ورجائڻ سان ڪا به رڪاوٽ نه ايندي.
نالو ٻڌي موت جو رسول پري پري تائين ڊوڙي ٿو.
نالو ورجائڻ سان سڀ درد ختم ٿي ويندا آهن.
نالي کي جپڻ سان، رب جا لوٽس پير اندر رهن ٿا. ||1||
غور ڪرڻ، رب، هار، هار جي نالي کي وڄائڻ، بيحد عبادت آهي.
پيار ۽ توانائي سان رب جي پاڪائي ساراهه ڳايو. ||1||روڪ||
رب جي ياد ۾، موت جي اک توکي ڏسي نه ٿي سگهي.
رب جي ياد ۾ غور ڪرڻ سان، ڀوت ۽ ڀوت توکي نه ڇهندا.
رب جي ياد ۾ غور ڪرڻ، وابستگي ۽ غرور توهان کي پابند نه ڪندو.
رب جي ياد ۾ غور ڪرڻ سان، توهان کي ٻيهر جنم جي پيٽ ۾ داخل نه ڪيو ويندو. ||2||
ڪو به وقت سٺو وقت آهي رب جي ياد ۾ غور ڪرڻ لاءِ.
عوام ۾، ٿورا ئي رب جي ياد ۾ ياد ڪن ٿا.
سماجي طبقو يا ڪو به سماجي طبقو، ڪو به رب تي غور ڪري سگهي ٿو.
جيڪو به هن تي غور ڪندو آهي، اهو آزاد ٿي ويندو آهي. ||3||
ساد سنگت ۾ رب جو نالو ڳايو.
ڪامل آهي رب جي نالي جي محبت.
اي خدا نانڪ تي رحم ڪر،
ته هو هر ساهه سان تنهنجي باري ۾ سوچي سگهي. ||4||36||49||
ڀائرو، پنجين مهل:
هو پاڻ ئي شاستر آهي، ۽ هو پاڻ ويد آهي.
هو هر دل جو راز ڄاڻي ٿو.
هو روشنيءَ جو مجسمو آهي. سڀ مخلوقات هن جا آهن.
خالق، سببن جو ڪارڻ، ڪامل قادر مطلق رب. ||1||
اي منهنجا ذهن، خدا جو سهارو وٺ.
جيئن گروم، سندس لوٽس پيرن جي پوڄا ۽ پوڄا ڪريو؛ دشمن ۽ درد به توهان جي ويجهو نه ايندا. ||1||روڪ||
هو پاڻ ئي ٻيلن ۽ زمينن ۽ ٽنهي جهانن جو جوهر آهي.
ڪائنات سندس تاري تي ٻڌل آهي.
هو شيو ۽ شڪتي جو اتحاد آهي - دماغ ۽ مادو.
هو پاڻ نروان جي لاتعلقي ۾ آهي، ۽ هو پاڻ ئي لطف وٺندڙ آهي. ||2||
جتي به ڏسان ٿو، اتي هو آهي.
هن کان سواءِ، ڪو به ڪونهي.
نام جي محبت ۾، دنيا جو سمنڊ پار ٿئي ٿو.
نانڪ ساد سنگت، پاڪ جي صحبت ۾ سندس عاليشان حمد ڳائي ٿو. ||3||
آزاديءَ، لطف ۽ اتحاد جا طريقا ۽ وسيلا سندس قبضي ۾ آهن.
هن جي عاجز ٻانهن ۾ ڪنهن به شيءِ جي کوٽ ناهي.
اهو ماڻهو، جنهن تي رب پنهنجي رحمت سان راضي ٿئي
- اي غلام نانڪ، اهو عاجز خادم برڪت وارو آهي. ||4||37||50||
ڀائرو، پنجين مهل:
رب جي عبادت ڪندڙن جا ذهن خوشين سان ڀريل هوندا آهن.
اهي مستحڪم ۽ مستقل ٿي ويندا آهن، ۽ انهن جي سڀني پريشاني ختم ٿي ويندي آهي.