گونڊ:
جڏهن ڪنهن جي گهر ۾ ڪا شان ناهي،
اتي اچڻ وارا مهمان اڃا بکيا پيا وڃن.
اندر ۾ ڪو به سڪون نه آهي.
سندس ڪنوار، مايا جي دولت کان سواءِ، هو دردن ۾ ڀوڳي ٿو. ||1||
تنهن ڪري هن دلہن جي ساراهه ڪريو، جيڪا هوش کي ڇهي سگهي
ايستائين جو سڀ کان وڌيڪ سرشار سنتن ۽ بزرگن مان. ||1||روڪ||
هيءَ ڪنوار هڪ غريب مسڪين جي ڌيءَ آهي.
رب جي ٻانهي کي ڇڏي، هوءَ دنيا سان سمهي ٿي.
پاڪ انسان جي دروازي تي بيٺو،
هوءَ چوي ٿي، ”مان تنهنجي حرم ۾ آئي آهيان، هاڻي مون کي بچاءِ! ||2||
هي دلہن تمام خوبصورت آهي.
هن جي پيرن تي لڳل گھنٽيون نرم موسيقي ڪن ٿيون.
جيستائين انسان ۾ زندگيءَ جو ساهه آهي، تيستائين هوءَ ان سان جڙيل رهي ٿي.
پر جڏهن وڌيڪ نه رهي ته هوءَ جلدي اُٿي ۽ هلي وئي، ننگي پيرن سان. ||3||
هن ڪنوار ٽنهي جهانن کي فتح ڪيو آهي.
ارڙهن پراڻن ۽ زيارت جا مقدس درگاه پڻ هن سان پيار ڪن ٿا.
هن برهما، شيو ۽ وشنو جي دلين کي ڇڪايو.
هن دنيا جي عظيم شهنشاهه ۽ بادشاهن کي تباهه ڪيو. ||4||
هن دلہن کي ڪابه پابندي يا حد ناهي.
هوءَ پنجن چورن جذبن سان مليل آهي.
جڏهن انهن پنجن جذبن جو مٽيءَ جو ٿانو ڦاٽندو،
پوء، ڪبير چوي ٿو، گرو جي رحم سان، هڪ آزاد ٿيو. ||5||5||8||
گونڊ:
جيئن ته گھر بيٺو نه ٿيندو جڏهن ان جي اندر مان سپورٽ شعاع ڪڍيا ويندا آهن،
پوءِ، رب جي نالي کان سواءِ، ڪنهن کي ڪيئن پارائي سگهجي ٿو؟
گھڙيءَ کان سواءِ، پاڻيءَ ۾ ڪونھي.
ائين ئي، پاڪ بزرگ کان سواءِ، انسان مصيبت ۾ هليو وڃي ٿو. ||1||
جيڪو رب کي ياد نٿو ڪري، ان کي ساڙڻ ڏيو.
هن جو جسم ۽ دماغ دنيا جي هن ميدان ۾ سمايل آهي. ||1||روڪ||
هاريءَ کان سواءِ، زمين پوکي نه ٿي.
ڌاڳي کان سواءِ، موتي ڪيئن ڳنڍجي؟
ڳنڍ کان سواءِ، ڳنڍ ڪيئن ڳنڍجي؟
بس ائين ئي، پاڪ صحابي کان سواءِ، انسان مصيبت ۾ هليو وڃي ٿو. ||2||
ماءُ يا پيءُ کان سواءِ ڪو به ٻار ڪونهي.
پوءِ پاڻي کان سواءِ ڪپڙا ڪيئن ڌوئي سگھندا؟
گهوڙي کان سواءِ، سوار ڪيئن ٿيندو؟
پاڪ درويش کان سواءِ رب جي درٻار تائين پهچي نه ٿو سگهي. ||3||
جھڙيءَ ريت موسيقيءَ کان سواءِ، ناچ ناھي،
زال مڙس طرفان رد ڪيل بي عزتي آهي.
ڪبير صاحب فرمايو، هي هڪڙو ڪم ڪر:
گرو مُخ بڻجي وڃ، ۽ تون وري ڪڏهن به نه مرندين. ||4||6||9||
گونڊ:
اھو اڪيلو دلال آھي، جيڪو پنھنجي دماغ کي گھٽائي ٿو.
هن جي دماغ کي ڌڪيندي، هو موت جي رسول کان بچي ٿو.
هن جي دماغ کي ڌڪ ۽ ڌڪ هڻي، هن کي امتحان ۾ وجهي ٿو؛
اهڙي دلال مڪمل آزادي حاصل ڪري ٿي. ||1||
هن دنيا ۾ دلال ڪنهن کي چئبو آهي؟
سڀني ڳالهين ۾، هڪ کي احتياط سان غور ڪرڻ گهرجي. ||1||روڪ||
هو اڪيلو هڪ رقاص آهي، جيڪو پنهنجي ذهن سان رقص ڪري ٿو.
رب ڪُوڙَ سان راضي نه آهي. هو صرف سچ سان راضي آهي.
تنهن ڪري دماغ ۾ ڊرم جي بيٽ کيڏيو.
رب اهڙي ذهن رکندڙ رقاص جو محافظ آهي. ||2||
هوءَ اڪيلي ئي هڪ اسٽريٽ ڊانسر آهي، جيڪا پنهنجي جسم جي گلي کي صاف ڪري ٿي،
۽ پنجن جذبن کي تعليم ڏئي ٿو.
هوءَ جيڪا رب لاءِ عقيدتمند عبادت قبول ڪري ٿي
- مان اهڙي اسٽريٽ ڊانسر کي پنهنجو گرو قبول ڪريان ٿو. ||3||
اھو اڪيلو چور آھي، جيڪو حسد کان مٿي آھي،
۽ جيڪو پنهنجي حواس کي استعمال ڪري رب جي نالي کي ڳائيندو آهي.
ڪبير صاحب فرمائي ٿو، اهي ئي صفتون آهن
مان پنهنجي برڪت واري ديوي گرو طور ڄاڻان ٿو، جيڪو تمام خوبصورت ۽ حڪمت وارو آهي. ||4||7||10||