گوري، پنجين مهل:
جيڪو رب جي نالي کي وساري ٿو، سو ڏک ۾ پئجي ٿو.
جيڪي سعادت سنگت ۾ شامل ٿي رب پاڪ جي درٻار ۾ رهن ٿا، تن کي نيڪيءَ جو سمنڊ ملي ٿو. ||1||روڪ||
اهي گرومخ جن جون دليون حڪمت سان ڀريل آهن،
نون خزانن کي، ۽ سڌن جي معجزاتي روحاني طاقتن کي پنهنجن هٿن جي کجين ۾ رکو. ||1||
جيڪي خداوند خدا کي پنهنجو مالڪ سمجهن ٿا.
ڪنهن به شيءِ جي گهٽتائي نه ڪريو. ||2||
جن کي خالق جي رب جي خبر پوي ٿي.
تمام آرام ۽ خوشي حاصل ڪريو. ||3||
جن جا اندريون گهر رب جي دولت سان ڀريل آهن
- نانڪ چوي ٿو، انهن جي صحبت ۾، درد نڪري ٿو. ||4||9||147||
گوري، پنجين مهل:
توهان جو فخر تمام وڏو آهي، پر توهان جي اصليت بابت ڇا؟
توهان رهي نه ٿا سگهو، ڪابه پرواهه ناهي ته توهان کي برقرار رکڻ جي ڪوشش ڪئي. ||1||روڪ||
جيڪو ويدن ۽ سنتن پاران منع ٿيل آهي - ان سان توهان کي پيار آهي.
جيئن جواري موقعو جي راند کي وڃائي ٿو، توهان کي حسي خواهش جي طاقت ۾ رکيل آهي. ||1||
جيڪو خالي ڪرڻ ۽ ڀرڻ لاءِ تمام طاقتور آهي - توهان کي هن جي لوٽس پيرن سان محبت ناهي.
اي نانڪ، مون کي نجات ملي آهي، ساد سنگت ۾، حضور جي صحبت ۾. مون کي رحمت جي خزاني سان نوازيو ويو آهي. ||2||10||148||
گوري، پنجين مهل:
مان پنهنجي رب ۽ مالڪ جو ٻانهو آهيان.
جيڪو خدا مون کي ڏئي ٿو سو کائي ٿو. ||1||روڪ||
اهڙو ئي منهنجو پالڻهار ۽ مالڪ آهي.
هڪ پل ۾، هو ٺاهي ٿو ۽ سينگاري ٿو. ||1||
مان اهو ڪم ڪريان ٿو جيڪو منهنجي رب ۽ مالڪ کي راضي ڪري.
مان خدا جي شان جا گيت ڳايان ٿو، ۽ سندس عجيب راند. ||2||
مان رب جي وزير اعظم جي حرم کي ڳوليان ٿو.
هن کي ڏسي، منهنجي ذهن کي تسلي ۽ تسلي ملي ٿي. ||3||
هڪڙو رب منهنجو سهارو آهي، هڪ ئي منهنجو ثابت قدم آهي.
ٻانهو نانڪ رب جي ڪم ۾ مصروف آهي. ||4||11||149||
گوري، پنجين مهل:
آهي ڪو، جيڪو پنهنجي انا کي ٽوڙي سگهي،
۽ هن مٺي مايا کان هن جو ذهن ڦيرايو؟ ||1||روڪ||
انسانيت روحاني جهالت ۾ آهي. ماڻهو اهي شيون ڏسن ٿا جيڪي موجود نه آهن.
رات اونداهي ۽ اداس آهي؛ صبح جو ڪيئن ٿيندو؟ ||1||
ڀڄندي، ڀڄندي، ٿڪجي ويس. هر قسم جي ڪوشش ڪري رهيو آهيان، مان ڳولي رهيو آهيان.
نانڪ چوي ٿو، هن مون تي رحم ڪيو آهي. مون کي ساد سنگت، حضور جي صحبت جو خزانو مليو آهي. ||2||12||150||
گوري، پنجين مهل:
هو خواهش پوري ڪرڻ وارو زيور آهي، رحمت جو مجسمو. ||1||روڪ||
رب العالمين نرمل تي رحم ڪندڙ آهي. سندس ياد ڪرڻ سان سڪون ملي ٿو. ||1||
اڻڄاڻ بنيادي وجود جي حڪمت سمجھ کان ٻاهر آهي. سندس ساراهه ٻڌڻ سان لکين گناهه ميٽي ويندا آهن. ||2||
اي خدا، رحمت جو خزانو، مهرباني ڪري نانڪ کي پنهنجي مهرباني سان نوازيو، ته هو رب، هار، هار جو نالو ورجائي. ||3||13||151||
گوري پوربي، پنجين مهل:
اي منهنجا ذهن، خدا جي حرم ۾، امن ملي ٿو.
اهو ڏينهن، جڏهن زندگي ۽ سڪون ڏيڻ واري کي وساريو ويندو آهي - اهو ڏينهن بيڪار گذري ٿو. ||1||روڪ||
تون هڪ مختصر رات لاءِ مهمان طور آيو آهين، ۽ اڃا به اميد آهي ته تون گهڻين عمرن تائين جيئرو رهندين.
گھر، محلات ۽ دولت - جيڪي ڪجھ نظر اچي ٿو، سو وڻ جي ڇانو وانگر آھي. ||1||
منھنجو جسم، مال ۽ منھنجا سڀ باغ ۽ مال سڀ فنا ٿي ويندا.
تو پنهنجي پالڻهار ۽ وڏي عطا ڪندڙ کي وساري ڇڏيو آهي. هڪ پل ۾، اهي ڪنهن ٻئي جا هوندا. ||2||