ڌناسري، پنجين مهل، ڇٽ:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
سچو گرو نرمل تي رحم ڪندڙ آهي؛ هن جي حضور ۾، رب جي ساراهه ڳائي ويندي آهي.
ساد سنگت، پاڪ جي صحبت ۾ رب جو عمدو نالو ڳايو وڃي ٿو.
پاڪ جي صحبت ۾ هڪ رب جي عبادت ڪرڻ سان جنم ۽ مرڻ جا ڏک دور ٿي ويندا آهن.
جن وٽ اهڙا ڪرم اڳ ۾ ئي مقرر ٿيل آهن، سي پڙهن ۽ سچ کي سکي. سندن ڳچيءَ مان موت جو ڦڙو هٽايو ويندو.
سندن خوف ۽ شڪ دور ٿي ويندا آهن، موت جي ڳنڍ کليل هوندي آهي ۽ کين موت جي رستي تي هلڻو ئي ناهي هوندو.
نانڪ کي دعا آهي، مون کي پنهنجي رحمت سان، پالڻهار؛ مون کي هميشه لاءِ تنهنجي شان جي ساراهه ڳائڻ ڏي. ||1||
هڪ ذات جو نالو، بي مثال رب جو سهارو آهي.
تون ئي عطا ڪندڙ، عظيم عطا ڪندڙ، هر غم کي دور ڪرڻ وارو آهين.
اي دردن کي ناس ڪندڙ، خالق رب، امن ۽ نعمت جو مالڪ، مان حضور جي حرم جي تلاش ۾ آيو آهيان.
مهرباني ڪري، مون کي هڪ فوري ۾ خوفناڪ ۽ مشڪل عالمي سمنڊ پار ڪرڻ ۾ مدد ڪريو.
مون رب کي هر طرف پکڙيل ۽ پکڙيل ڏٺو، جڏهن گرو جي حڪمت جو شفا بخش عطر منهنجي اکين تي لڳايو ويو.
نانڪ کي دعا آهي، هن کي هميشه مراقبت ۾ ياد رکو، سڀني ڏک ۽ خوف کي ختم ڪرڻ وارو. ||2||
هن پاڻ مون کي پنهنجي چادر سان ڳنڍيو آهي. هن مون کي پنهنجي رحمت سان نوازيو آهي.
مان بيوقوف، بيوس ۽ لاچار آهيان. خدا لاتعداد ۽ لامحدود آهي.
منهنجو رب ۽ مالڪ هميشه رحم ڪندڙ، مهربان ۽ رحم ڪندڙ آهي. هو هيٺاهين کي بلند ۽ قائم ڪري ٿو.
سڀ جاندار ۽ مخلوق تنهنجي قدرت هيٺ آهن. تون سڀني جو خيال رکجانءِ.
هو پاڻ خالق آهي، ۽ هو پاڻ ئي لطف وٺندڙ آهي. هو پاڻ سڀني جو غور ڪندڙ آهي.
نانڪ جي دعا آهي، تنهنجي شان جا گيت ڳائي، مان جيئرو آهيان، دنيا جي ٻيلي جي پالڻهار جو گيت ڳائيندو آهيان. ||3||
تنهنجي درشن جي برڪت وارو نظارو بي مثال آهي. تنهنجو نالو تمام قيمتي آهي.
اي منهنجا اڻڄاڻ رب، تنهنجا عاجز بندا هر وقت تو کي ياد ڪن ٿا.
تون اوليائن جي زبان تي، پنهنجي مرضيءَ سان رهين ٿو. اهي تنهنجي عظمت واري جوهر سان مست آهن، اي رب.
جيڪي تنهنجي پيرن سان جڙيل آهن، سي ڏاڍا برڪت وارا آهن. رات ۽ ڏينهن، اهي هميشه جاڳندا ۽ باخبر رهن ٿا.
هميشه ۽ هميشه، رب ۽ مالڪ جي ياد ۾ غور ڪيو؛ هر ساهه سان، سندس پاڪائي بيان ڪريو.
دعا آهي نانڪ، مون کي اوليائن جي پيرن جي مٽي ٿيڻ ڏي. خدا جو نالو انمول آهي. ||4||1||
راگ ڌنااسري، ڀڳت ڪبير جي ڪلام:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
سنڪ، سنند، شيوا ۽ شيش ناگا جهڙا مخلوق
- انھن مان ڪو به تنھنجو اسرار نه ڄاڻندو آھي، رب. ||1||
اوليائن جي سماج ۾، رب دل ۾ رهجي ٿو. ||1||روڪ||
هنومان، گرورا، اندرا، ديوتائن جو بادشاهه ۽ انسانن جا حڪمران جھڙا مخلوق
- انهن مان ڪو به نه ٿو ڄاڻي تنهنجي شان، رب. ||2||
چار ويد، سمرتيون ۽ پرانا، وشنو لڪشمي جو رب
۽ لکشمي پاڻ - انهن مان ڪو به رب کي نٿو ڄاڻي. ||3||
ڪبير چوي ٿو، جيڪو رب جي پيرن تي پوي ٿو،
۽ ان جي حرمت ۾ رهي ٿو، گم ٿيل چوڌاري نه ڀڄندو آهي. ||4||1||