رحم ڪر، ۽ مون کي پنهنجي چادر سان ڳنڍ.
نانڪ، رب جي نالي تي غور ڪندو آهي. ||1||
اي رحمن جا مالڪ، تون منھنجو پالڻھار ۽ مالڪ آھين، اي مھربانن جا مھربان مالڪ.
مان سنتن جي پيرن جي مٽي کي ترسان ٿو. ||1||روڪ||
دنيا آهي زهر جو کوهه،
جهالت جي اونداهي ۽ جذباتي وابستگي سان ڀريل.
مهرباني ڪري منهنجو هٿ وٺو، ۽ مون کي بچايو، پيارا خدا.
مهرباني ڪري مون کي پنهنجي نالي سان برڪت ڪريو، رب.
توکان سواءِ، خدا، مون کي ڪا به جاءِ نه آهي.
نانڪ قربان آهي توکان قربان. ||2||
انساني جسم لالچ ۽ وابستگي جي گرفت ۾ آهي.
رب جي توفيق ۽ ارتعاش کان سواءِ، اهو خاڪ ٿي ويندو آهي.
موت جو رسول خوفناڪ ۽ خوفناڪ آهي.
هوشيار ۽ بي شعور جي رڪارڊنگ لکندڙ، چتر ۽ گپت، سڀني عملن ۽ ڪرم کي ڄاڻن ٿا.
ڏينهن رات شاهدي ڏين ٿا.
نانڪ رب جي پناهه کي ڳولي ٿو. ||3||
اي رب، خوف ۽ غرور کي تباهه ڪندڙ،
رحم ڪر، ۽ گنهگارن کي بچايو.
منهنجا گناهه به ڳڻي نه سگهندا.
رب کان سواء، ڪير انهن کي لڪائي سگهي ٿو؟
مون تنهنجو سهارو سمجهيو، ۽ پڪڙي ورتو، اي منهنجا مالڪ!
مھرباني ڪري، نانڪ کي پنھنجو ھٿ ڏيو ۽ کيس بچايو، اي خداوند! ||4||
رب، فضيلت جو خزانو، رب دنيا جو،
هر دل کي پالي ٿو ۽ برقرار رکي ٿو.
منهنجو ذهن تنهنجي پيار ۽ تنهنجي درشن جي برڪت واري نظرئي لاءِ اڃايل آهي.
اي ڪائنات جا رب، مهرباني ڪري منهنجي اميدن کي پورو ڪريو.
مان زنده نه رهي سگهان ٿو، هڪ پل لاءِ به.
وڏي خوش نصيبي سان، نانڪ کي رب مليو آهي. ||5||
توکان سواءِ، خدا، ٻيو ڪوبه ڪونهي.
منهنجو دماغ توسان پيار ڪري ٿو، جيئن تيتر چنڊ سان پيار ڪري ٿو،
جيئن مڇي پاڻيءَ سان پيار ڪندي آهي،
جيئن ماکيءَ ۽ ڪنول کي جدا نه ڪري سگهجي.
جيئن چاڪوي پکي سج کي ترسندو آهي،
ائين ئي نانڪ کي رب جي پيرن جي اڃ لڳي. ||6||
جيئن نوجوان ڪنوار پنهنجي زندگيءَ جون اميدون پنهنجي مڙس ۾ رکي ٿو،
جيئن لالچي ماڻهو دولت جي تحفي کي ڏسندو آهي،
جيئن کير پاڻي سان ملائي،
جيئن بکايل ماڻھوءَ لاءِ کاڌو آھي،
۽ جيئن ماءُ پنهنجي پٽ سان پيار ڪندي آهي،
تنهنڪري نانڪ مسلسل رب کي ياد ڪري ٿو. ||7||
جيئن ته چراغ ۾ پوي ٿو،
جيئن چور چوري ڪري ٿو بنا دير،
جيئن هاٿي پنهنجي جنسي خواهشن ۾ ڦاسي پيو آهي،
جيئن گنهگار پنهنجي گناهن ۾ پکڙيل آهي،
جيئن جواري جي لت هن کي نه ڇڏي،
ائين ئي نانڪ جو ذهن رب سان جڙيل آهي. ||8||
جيئن هرڻ کي گھنٽي جي آواز سان پيار آهي،
۽ جيئن گيت پکي مينهن لاءِ ترسندو آهي،
رب جو عاجز ٻانهو اوليائن جي سوسائٽيءَ ۾ رهي ٿو،
رب العالمين تي پيار سان غور ۽ فڪر ڪرڻ.
منهنجي زبان رب جو نالو ڳائي ٿي.
مهرباني ڪري نانڪ کي پنهنجي درشن جي برڪت واري نظر جي تحفي سان نوازيو. ||9||
جيڪو رب جي ساراهه ڳائي ٿو، ۽ انهن کي ٻڌي ٿو، ۽ انهن کي لکي ٿو،
رب کان سڀ ميوا ۽ انعام حاصل ڪري ٿو.
هو پنهنجي سڀني ابن ڏاڏن ۽ نسلن کي بچائيندو آهي،
۽ عالمي سمنڊ پار ڪري ٿو.
رب جا پير هن کي پار کڻڻ لاءِ ٻيڙي آهن.
ساد سنگت، حضور جي صحبت ۾ شامل ٿي، هو رب جي حمد ڳائيندو آهي.
رب سندس عزت جي حفاظت ڪندو.
نانڪ رب جي دروازي جي حرمت کي ڳولي ٿو. ||10||2||
بلاول، پهرين مهل، ٽهٽي ~ چندر جا ڏينهن، ڏهين گهر، ڊرم بيٽ جت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
پهريون ڏينهن: هڪ عالمگير خالق منفرد آهي،
لافاني، اڻ ڄاول، سماجي طبقي يا شموليت کان ٻاهر.
هو ناقابل رسائي ۽ اڻڄاڻ آهي، جنهن جو ڪوبه روپ ۽ خاصيت ناهي.
ڳوليندي، ڳوليندي، مون کيس هر دل ۾ ڏٺو آهي.