جيڪي تنتر ۽ منتر ۽ سڀ دوائون ڄاڻن ٿا، اهي به آخر ۾ مري ويندا. ||2||
جيڪي شاهي طاقت ۽ حڪمراني، شاهي ڇت ۽ تخت، ڪيتريون ئي خوبصورت عورتون،
سوپاري، ڪيفور ۽ خوشبودار چندن جو تيل - آخر ۾، اهي به مري ويندا. ||3||
مون سڀ ويد، پراڻن ۽ سمرتن کي ڳولي لڌو، پر انهن مان ڪو به بچائي نه سگهيو.
ڪبير جو چوڻ آهي ته، رب جو خيال ڪر، ۽ جنم ۽ موت کي ختم ڪر. ||4||5||
آسا:
هاٿي گٽار وڄائي ٿو، ٻٻر ڊرم وڄائي ٿو، ۽ ڪانو جھانن وڄائي ٿو.
ڳچيءَ تي ويهندي، گڏهه نچندا آهن، ۽ پاڻيءَ جون بهنسون پوڄا ڪندا آهن. ||1||
رب، بادشاهه، برف جا ڪيڪ پکايا آهن،
پر عقل وارو نادر ماڻھو انھن کي کائي ٿو. ||1||روڪ||
پنهنجي منڊي ۾ ويٺي، شينهن پنن جا پن تيار ڪري ٿو، ۽ مسڪراهٽ پان کڻي اچي ٿو.
گھر گھر وڃي، ماؤس خوشيءَ جا گيت ڳائي ٿو، ۽ ڪڇي شنخ جي گولي تي ڦھلجي ٿو. ||2||
بانجھ عورت جو پٽ شاديءَ لاءِ وڃي ٿو، ۽ سندس لاءِ سونهري ڇت وڇايل آهي.
هن هڪ خوبصورت ۽ دلڪش نوجوان عورت سان شادي ڪئي؛ خرگوش ۽ شينهن سندن ساراهه ڳائيندا آهن. ||3||
ڪبير فرمائي ٿو، ٻڌ، اي سنتو، چيلهي جبل کي کائي وئي.
طوطي چوي ٿو، ”مون کي ٻرندڙ ڪوئلو به گهرجي. ٻڌو هي اسرار شبد جو. ||4||6||
آسا:
جسم هڪ ٿلهو آهي جنهن ۾ 72 ڪمرا آهن، ۽ هڪ افتتاح، ڏهين دروازي سان.
هو اڪيلو هن ڌرتيءَ تي هڪ حقيقي يوگي آهي، جيڪو نون خطن جي ابتدائي دنيا لاءِ پڇي ٿو. ||1||
اهڙو يوگي نو خزانو حاصل ڪري ٿو.
هو پنهنجي روح کي هيٺان کان مٿي، ڏهين دروازي جي آسمان ڏانهن وٺي ٿو. ||1||روڪ||
هو روحاني ڏاهپ کي پنهنجو پيچ ٿيل ڪوٽ ۽ مراقبي کي پنهنجي سوئي بڻائي ٿو. هن لفظ جي لفظ جي تار کي موڙي ڇڏيو.
پنجن عنصرن کي پنهنجي هرڻ جي چمڙيءَ تي ويهڻ لاءِ، هو گروءَ جي واٽ تي هلي ٿو. ||2||
هو رحم کي پنهنجو بيلچو بڻائي ٿو، پنهنجي جسم کي ڪاٺيون، ۽ هو خدائي نظر جي باهه ٻاري ٿو.
هو پنهنجي دل ۾ محبت رکي ٿو، ۽ هو چارئي عمرن ۾ اونهي مراقبي ۾ رهي ٿو. ||3||
سڀ يوگا رب جي نالي ۾ آهي؛ جسم ۽ زندگيءَ جو ساهه هن جو آهي.
ڪبير جو چوڻ آهي ته، جيڪڏهن خدا پنهنجو فضل عطا ڪري ٿو، هو حق جي نشاني عطا ڪري ٿو. ||4||7||
آسا:
هندو ۽ مسلمان ڪٿان آيا آهن؟ انهن کي انهن جي مختلف رستن تي ڪير لڳايو؟
اھو سوچيو، ۽ پنھنجي دماغ ۾ ان تي غور ڪريو، اي خراب نيت وارا ماڻھو. جنت ۽ دوزخ ۾ ڪير ويندو؟ ||1||
اي قاضي صاحب توهان ڪهڙو ڪتاب پڙهيو آهي؟
اهڙا عالم ۽ شاگرد سڀ مري ويا آهن ۽ انهن مان ڪنهن به باطني معنيٰ کي ڳولي نه ورتو آهي. ||1||روڪ||
عورت جي محبت جي ڪري، طواف ڪيو وڃي ٿو. مان ان تي يقين نه ٿو رکان، اي تقدير جا ڀائر.
جيڪڏهن خدا چاهي ته مان مسلمان ٿيان ته اهو پاڻ ئي کٽي ويندو. ||2||
جيڪڏهن طواف ڪرڻ سان مسلمان ٿئي ٿو ته پوءِ عورت جو ڇا؟
هوءَ مرد جي جسم جو اڌ حصو آهي، ۽ هوءَ ان کي نه ڇڏي، تنهنڪري هو هندو رهي ٿو. ||3||
پنهنجا مقدس ڪتاب ڇڏي ڏيو، ۽ رب کي ياد ڪريو، اي بيوقوف، ۽ ٻين تي ايترو ظلم ڪرڻ بند ڪريو.
ڪبير رب جي مدد کي پڪڙيو آهي، ۽ مسلمان بلڪل ناڪام ٿي ويا آهن. ||4||8||
آسا:
جيستائين تيل ۽ بتي چراغ ۾ آهي، تيستائين سڀ ڪجهه روشن آهي.
سنڪ ۽ سنند، برهما جا پٽ، رب جي حدن کي ڳولي نه سگهيا.