جواني، دولت ۽ جلال جي غرور ۾، رات ڏينهن مست رهي ٿو. ||1||
خدا نرمل تي رحم ڪندڙ آهي، ۽ هميشه لاء درد کي ختم ڪرڻ وارو آهي، پر انسان هن تي پنهنجي ذهن کي مرڪز نه ڪندو آهي.
اي نوڪر نانڪ، ڪروڙين مان، ٿورڙا ٿورا، جيئن گروم، خدا کي سڃاڻن. ||2||2||
ڌناسري، نائين مهل:
اهو يوگي طريقو نه ڄاڻندو آهي.
سمجهو ته هن جي دل لالچ، جذباتي وابستگي، مايا ۽ انا سان ڀريل آهي. ||1||روڪ||
جيڪو نه ٻين جي تعريف ڪري ٿو ۽ نه ئي ڪنهن جي تعريف ڪري ٿو، جيڪو سون ۽ لوهه کي هڪ جهڙو ڏسي ٿو،
جيڪو خوشي ۽ درد کان آزاد آهي - اهو اڪيلو سچو يوگي سڏيو ويندو آهي. ||1||
بي آرام ذهن ڏهن طرفن ۾ ڀڄندو آهي - ان کي سڪون ۽ ضبط ڪرڻ جي ضرورت آهي.
نانڪ چوي ٿو، جيڪو به هن ٽيڪنڪ کي ڄاڻي ٿو، ان کي آزاد ڪيو ويندو. ||2||3||
ڌناسري، نائين مهل:
هاڻي، مون کي ڪهڙيون ڪوششون ڪرڻ گهرجن؟
مان پنهنجي ذهن جي پريشاني کي ڪيئن دور ڪري سگهان ٿو؟ آءٌ خوفناڪ عالمي سمنڊ کي ڪيئن پار ڪري سگهان ٿو؟ ||1||روڪ||
هي انساني اوتار حاصل ڪري، مون ڪو به چڱا ڪم نه ڪيو آهي. اهو مون کي ڏاڍو ڊڄي ٿو!
فڪر، قول ۽ فعل ۾، مون رب جي ساراهه نه ڪئي آهي. اهو خيال منهنجي ذهن کي پريشان ڪري ٿو. ||1||
مون گرو جي تعليمات ٻڌي، پر روحاني دانائي مون ۾ چڱي ريت نه هئي. هڪ جانور وانگر، مان پنهنجو پيٽ ڀريندو آهيان.
نانڪ چوي ٿو، اي خدا، مهرباني ڪري پنهنجي فضل جي قانون جي تصديق ڪريو. ان لاءِ ته فقط پوءِ مان، گنهگار، بچي سگھان ٿو. ||2||4||9||9||13||58||4||93||
ڌناسري، پهرين مهل، ٻيو بيت، اشٽپديا:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
گرو آهي ساگر، موتين سان ڀريل.
سنت امرت ۾ گڏ ٿين ٿا؛ اهي اتان کان پري نه ٿا وڃن.
اهي رب جي ذيلي جوهر کي چکندا آهن. اهي خدا سان پيارا آهن.
هن تلاءَ جي اندر، سوان پنهنجي رب کي ڳوليندا آهن، پنهنجي روح جو رب. ||1||
مٽيءَ جي ٿانءَ ۾ وهنجڻ سان غريبن کي ڇا حاصل ٿيندو؟
اها مٽيءَ ۾ ٻڏي وڃي ٿي، ۽ ان جي گندگي ڌوئي نه ٿي. ||1||روڪ||
غور ويچار کان پوءِ، سوچيندڙ ماڻهو قدم کڻندو آهي.
ديوتا کي ڇڏي، هو بي صورت رب جو عقيدو بڻجي وڃي ٿو.
هن کي آزاديءَ جو خزانو ملي ٿو، ۽ رب جي عظيم جوهر کي حاصل ڪري ٿو.
سندس اچڻ ۽ وڃڻ ختم ٿي ويندو آهي، ۽ گرو هن جي حفاظت ڪندو آهي. ||2||
سوان هن تلاءَ کي نه ڇڏي.
محبت جي عبادت ۾، اهي آسماني رب ۾ ملن ٿا.
سوان تلاءَ ۾ آهي، ۽ تلاءُ سوان ۾ آهي.
اهي اڻ ٻڌايل تقرير ڳالهائين ٿا، ۽ اهي گرو جي ڪلام جي عزت ۽ احترام ڪن ٿا. ||3||
يوگي، پرائمل لارڊ، سڀ کان اونهي سماڌي جي آسماني دائري ۾ ويٺل آهي.
هو مرد نه آهي، ۽ هو عورت ناهي؛ ڪيئن ڪو کيس بيان ڪري سگهي ٿو؟
ٽي دنياون پنهنجو ڌيان هن جي نور تي مرکوز ڪن ٿيون.
خاموش بابا ۽ يوگڪ ماسٽر سچي رب جي پناهه ڳوليندا آهن. ||4||
رب نعمت جو سرچشمو آهي، مسڪينن جو سهارو آهي.
گرومخ آسماني رب جي پوڄا ۽ غور ڪن ٿا.
خدا پنهنجي بندن جو عاشق آهي، خوف کي ناس ڪندڙ آهي.
انا کي مات ڏيئي، رب سان ملي ٿو، ۽ پيرن کي رستي تي رکي ٿو. ||5||
هو گهڻيون ئي ڪوششون ڪري ٿو، پر پوءِ به موت جو رسول مٿس تشدد ڪري ٿو.
مرڻ ئي مقدر آهي، دنيا ۾ اچي ٿو.