ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 1371
ਕਬੀਰ ਚੁਗੈ ਚਿਤਾਰੈ ਭੀ ਚੁਗੈ ਚੁਗਿ ਚੁਗਿ ਚਿਤਾਰੇ ॥
kabeer chugai chitaarai bhee chugai chug chug chitaare |ڪبير، فليمنگو ڀاڪر پائي ڀاڪر پائي ٿو، ۽ سندس ٻچن کي ياد ڪري ٿو.
ਜੈਸੇ ਬਚਰਹਿ ਕੂੰਜ ਮਨ ਮਾਇਆ ਮਮਤਾ ਰੇ ॥੧੨੩॥
jaise bachareh koonj man maaeaa mamataa re |123|هوءَ ڀاڪر پائيندي آهي ۽ کائيندي آهي، ۽ انهن کي هميشه ياد ڪندي آهي. هن جا چڻا هن کي ايترا پيارا آهن، جيئن مال ۽ مايا جي محبت انسان جي ذهن کي پياري آهي. ||123||
ਕਬੀਰ ਅੰਬਰ ਘਨਹਰੁ ਛਾਇਆ ਬਰਖਿ ਭਰੇ ਸਰ ਤਾਲ ॥
kabeer anbar ghanahar chhaaeaa barakh bhare sar taal |ڪبير، آسمان ڳاڙهو ۽ ڪڪر آهي؛ تلاءَ ۽ ڍنڍون پاڻيءَ سان ڀرجي ويون آهن.
ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਜਿਉ ਤਰਸਤ ਰਹੈ ਤਿਨ ਕੋ ਕਉਨੁ ਹਵਾਲੁ ॥੧੨੪॥
chaatrik jiau tarasat rahai tin ko kaun havaal |124|مينهن جي پکيءَ وانگر، ڪي اڃايل رهن ٿا- انهن جو ڪهڙو حال آهي؟ ||124||
ਕਬੀਰ ਚਕਈ ਜਉ ਨਿਸਿ ਬੀਛੁਰੈ ਆਇ ਮਿਲੈ ਪਰਭਾਤਿ ॥
kabeer chakee jau nis beechhurai aae milai parabhaat |ڪبير، چاڪوي بتڪ رات تائين هن جي پيار کان جدا ٿي وئي، پر صبح جو، هوء هن سان ٻيهر ملي ٿي.
ਜੋ ਨਰ ਬਿਛੁਰੇ ਰਾਮ ਸਿਉ ਨਾ ਦਿਨ ਮਿਲੇ ਨ ਰਾਤਿ ॥੧੨੫॥
jo nar bichhure raam siau naa din mile na raat |125|جيڪي رب کان جدا ٿي ويا آهن، سي نه ڏينهن ۾ ملندا آهن، نه رات ۾. ||125||
ਕਬੀਰ ਰੈਨਾਇਰ ਬਿਛੋਰਿਆ ਰਹੁ ਰੇ ਸੰਖ ਮਝੂਰਿ ॥
kabeer rainaaeir bichhoriaa rahu re sankh majhoor |ڪبير: اي شنوچ، سمنڊ ۾ رهي.
ਦੇਵਲ ਦੇਵਲ ਧਾਹੜੀ ਦੇਸਹਿ ਉਗਵਤ ਸੂਰ ॥੧੨੬॥
deval deval dhaaharree deseh ugavat soor |126|جيڪڏهن تون ان کان جدا ٿي وئين ته سج اڀرڻ وقت مندر کان مندر تائين رڙيون ڪندين. ||126||
ਕਬੀਰ ਸੂਤਾ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਜਾਗੁ ਰੋਇ ਭੈ ਦੁਖ ॥
kabeer sootaa kiaa kareh jaag roe bhai dukh |ڪبير، تون ننڊ ۾ ڇا پيو ڪرين؟ ڊپ ۽ درد ۾ اٿڻ ۽ روئڻ.
ਜਾ ਕਾ ਬਾਸਾ ਗੋਰ ਮਹਿ ਸੋ ਕਿਉ ਸੋਵੈ ਸੁਖ ॥੧੨੭॥
jaa kaa baasaa gor meh so kiau sovai sukh |127|جيڪي قبر ۾ رهن ٿا، سي ڪيئن آرام ۾ سمهندا؟ ||127||
ਕਬੀਰ ਸੂਤਾ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਉਠਿ ਕਿ ਨ ਜਪਹਿ ਮੁਰਾਰਿ ॥
kabeer sootaa kiaa kareh utth ki na japeh muraar |ڪبير، تون ننڊ ۾ ڇا پيو ڪرين؟ ڇو نه اٿيو ۽ رب تي غور ڪيو؟
ਇਕ ਦਿਨ ਸੋਵਨੁ ਹੋਇਗੋ ਲਾਂਬੇ ਗੋਡ ਪਸਾਰਿ ॥੧੨੮॥
eik din sovan hoeigo laanbe godd pasaar |128|هڪ ڏينهن تون پنهنجي پيرن کي ڊگھي ننڊ ڪندين. ||128||
ਕਬੀਰ ਸੂਤਾ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਬੈਠਾ ਰਹੁ ਅਰੁ ਜਾਗੁ ॥
kabeer sootaa kiaa kareh baitthaa rahu ar jaag |ڪبير، تون ننڊ ۾ ڇا پيو ڪرين؟ اٿڻ، ۽ اٿي بيٺو.
ਜਾ ਕੇ ਸੰਗ ਤੇ ਬੀਛੁਰਾ ਤਾ ਹੀ ਕੇ ਸੰਗਿ ਲਾਗੁ ॥੧੨੯॥
jaa ke sang te beechhuraa taa hee ke sang laag |129|پاڻ کي ان ذات سان ڳنڍيو، جنهن کان تو کي جدا ڪيو ويو آهي. ||129||
ਕਬੀਰ ਸੰਤ ਕੀ ਗੈਲ ਨ ਛੋਡੀਐ ਮਾਰਗਿ ਲਾਗਾ ਜਾਉ ॥
kabeer sant kee gail na chhoddeeai maarag laagaa jaau |ڪبير، سنتن جي سماج کي نه ڇڏي؛ هن رستي تي هلڻ.
ਪੇਖਤ ਹੀ ਪੁੰਨੀਤ ਹੋਇ ਭੇਟਤ ਜਪੀਐ ਨਾਉ ॥੧੩੦॥
pekhat hee puneet hoe bhettat japeeai naau |130|انھن کي ڏسو، ۽ پاڪ ڪيو وڃي؛ انهن سان ملو ۽ نالو ڳايو. ||130||
ਕਬੀਰ ਸਾਕਤ ਸੰਗੁ ਨ ਕੀਜੀਐ ਦੂਰਹਿ ਜਾਈਐ ਭਾਗਿ ॥
kabeer saakat sang na keejeeai dooreh jaaeeai bhaag |ڪبير، ڪافرن سان واسطو نه رک. ان کان پري ڀڄڻ.
ਬਾਸਨੁ ਕਾਰੋ ਪਰਸੀਐ ਤਉ ਕਛੁ ਲਾਗੈ ਦਾਗੁ ॥੧੩੧॥
baasan kaaro paraseeai tau kachh laagai daag |131|جيڪڏهن توهان ڪجل سان داغدار برتن کي ڇڪيندا آهيو، ته ڪجهه کاجل توهان کي لڪي ويندو. ||131||
ਕਬੀਰਾ ਰਾਮੁ ਨ ਚੇਤਿਓ ਜਰਾ ਪਹੂੰਚਿਓ ਆਇ ॥
kabeeraa raam na chetio jaraa pahoonchio aae |ڪبير، تو رب جو خيال نه ڪيو آهي، ۽ هاڻي تو تي پوڙهو اچي ويو آهي.
ਲਾਗੀ ਮੰਦਿਰ ਦੁਆਰ ਤੇ ਅਬ ਕਿਆ ਕਾਢਿਆ ਜਾਇ ॥੧੩੨॥
laagee mandir duaar te ab kiaa kaadtiaa jaae |132|هاڻي جڏهن تنهنجي حويلي جي دروازي کي باهه لڳي آهي، تڏهن تون ڇا ڪڍي سگهندين؟ ||132||
ਕਬੀਰ ਕਾਰਨੁ ਸੋ ਭਇਓ ਜੋ ਕੀਨੋ ਕਰਤਾਰਿ ॥
kabeer kaaran so bheio jo keeno karataar |ڪبير، خالق جيڪو چاهي ٿو سو ڪري ٿو.
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਦੂਸਰੁ ਕੋ ਨਹੀ ਏਕੈ ਸਿਰਜਨਹਾਰੁ ॥੧੩੩॥
tis bin doosar ko nahee ekai sirajanahaar |133|اُن کان سواءِ ٻيو ڪو نه آھي. هو اڪيلو ئي سڀني جو خالق آهي. ||133||
ਕਬੀਰ ਫਲ ਲਾਗੇ ਫਲਨਿ ਪਾਕਨਿ ਲਾਗੇ ਆਂਬ ॥
kabeer fal laage falan paakan laage aanb |ڪبير، ميوي وارا وڻ ميوا ڏئي رهيا آهن، ۽ انب به پڪي ٿي پيا آهن.
ਜਾਇ ਪਹੂਚਹਿ ਖਸਮ ਕਉ ਜਉ ਬੀਚਿ ਨ ਖਾਹੀ ਕਾਂਬ ॥੧੩੪॥
jaae pahoocheh khasam kau jau beech na khaahee kaanb |134|اُھي مالڪ تائين پھچندا، تڏھن ڪڏھن ڪڏھن نه کائيندا. ||134||
ਕਬੀਰ ਠਾਕੁਰੁ ਪੂਜਹਿ ਮੋਲਿ ਲੇ ਮਨਹਠਿ ਤੀਰਥ ਜਾਹਿ ॥
kabeer tthaakur poojeh mol le manahatth teerath jaeh |ڪبير، ڪي بت خريد ڪري انهن جي پوڄا ڪن ٿا. هو پنهنجي ضدي ذهنيت ۾ مقدس مزارن جي زيارت ڪن ٿا.
ਦੇਖਾ ਦੇਖੀ ਸ੍ਵਾਂਗੁ ਧਰਿ ਭੂਲੇ ਭਟਕਾ ਖਾਹਿ ॥੧੩੫॥
dekhaa dekhee svaang dhar bhoole bhattakaa khaeh |135|اهي هڪ ٻئي ڏانهن ڏسندا آهن، ۽ مذهبي لباس پائيندا آهن، پر اهي گمراهه ۽ گم ٿي ويندا آهن. ||135||
ਕਬੀਰ ਪਾਹਨੁ ਪਰਮੇਸੁਰੁ ਕੀਆ ਪੂਜੈ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
kabeer paahan paramesur keea poojai sabh sansaar |ڪبير، ڪو پٿر جو بت ٺاهي ٿو ۽ سڄي دنيا ان کي رب ڪري پوڄي ٿي.
ਇਸ ਭਰਵਾਸੇ ਜੋ ਰਹੇ ਬੂਡੇ ਕਾਲੀ ਧਾਰ ॥੧੩੬॥
eis bharavaase jo rahe boodde kaalee dhaar |136|جيڪي ان عقيدي تي قائم آهن سي اونداهيءَ جي درياهه ۾ غرق ٿي ويندا. ||136||
ਕਬੀਰ ਕਾਗਦ ਕੀ ਓਬਰੀ ਮਸੁ ਕੇ ਕਰਮ ਕਪਾਟ ॥
kabeer kaagad kee obaree mas ke karam kapaatt |ڪبير، ڪاغذ آهي قيد خانو، ۽ رسمن جي مس، دريءَ تي بار آهن.
ਪਾਹਨ ਬੋਰੀ ਪਿਰਥਮੀ ਪੰਡਿਤ ਪਾੜੀ ਬਾਟ ॥੧੩੭॥
paahan boree pirathamee panddit paarree baatt |137|پٿر جي بتن دنيا کي غرق ڪري ڇڏيو آهي، ۽ پنڊتن، مذهبي عالمن ان کي رستي ۾ ڦري ڇڏيو آهي. ||137||
ਕਬੀਰ ਕਾਲਿ ਕਰੰਤਾ ਅਬਹਿ ਕਰੁ ਅਬ ਕਰਤਾ ਸੁਇ ਤਾਲ ॥
kabeer kaal karantaa abeh kar ab karataa sue taal |ڪبير، جيڪو توکي سڀاڻي ڪرڻو آهي، سو اڄ ئي ڪر. ۽ جيڪو توهان کي ڪرڻو آهي - اهو فوري طور تي ڪريو!
ਪਾਛੈ ਕਛੂ ਨ ਹੋਇਗਾ ਜਉ ਸਿਰ ਪਰਿ ਆਵੈ ਕਾਲੁ ॥੧੩੮॥
paachhai kachhoo na hoeigaa jau sir par aavai kaal |138|ان کان پوءِ تون ڪجھ به ڪري نه سگھندين، جڏھن موت تنهنجي مٿي تي لٽڪندو. ||138||
ਕਬੀਰ ਐਸਾ ਜੰਤੁ ਇਕੁ ਦੇਖਿਆ ਜੈਸੀ ਧੋਈ ਲਾਖ ॥
kabeer aaisaa jant ik dekhiaa jaisee dhoee laakh |ڪبير، مون هڪ شخص ڏٺو آهي، جيڪو ڌوئي موم جهڙو چمڪندڙ آهي.
ਦੀਸੈ ਚੰਚਲੁ ਬਹੁ ਗੁਨਾ ਮਤਿ ਹੀਨਾ ਨਾਪਾਕ ॥੧੩੯॥
deesai chanchal bahu gunaa mat heenaa naapaak |139|هو ڏاڍا هوشيار ۽ ڏاڍا نيڪ نظر اچن ٿا، پر حقيقت ۾ هو بي عقل ۽ ڪرپٽ آهي. ||139||
ਕਬੀਰ ਮੇਰੀ ਬੁਧਿ ਕਉ ਜਮੁ ਨ ਕਰੈ ਤਿਸਕਾਰ ॥
kabeer meree budh kau jam na karai tisakaar |ڪبير، موت جو رسول، منهنجي سمجهه سان سمجهوتو نه ڪندو.
ਜਿਨਿ ਇਹੁ ਜਮੂਆ ਸਿਰਜਿਆ ਸੁ ਜਪਿਆ ਪਰਵਿਦਗਾਰ ॥੧੪੦॥
jin ihu jamooaa sirajiaa su japiaa paravidagaar |140|مون رب جو غور ڪيو آهي، پالڻهار، جنهن هن موت جي رسول کي پيدا ڪيو آهي. ||140||
ਕਬੀਰੁ ਕਸਤੂਰੀ ਭਇਆ ਭਵਰ ਭਏ ਸਭ ਦਾਸ ॥
kabeer kasatooree bheaa bhavar bhe sabh daas |ڪبير، رب مشڪ جهڙو آهي. سندس سڀ ٻانهن ٻڪرين وانگر آهن.