جسم جدا ٿي پوي ٿو، جيئن پاڻيءَ تي آلگا. ||24||
خدا پاڻ ٽنهي جهانن ۾ ظاهر ٿئي ٿو.
سڄي عمر، هو عظيم عطا ڪندڙ آهي. ٻيو ڪو به نه آهي.
جيئن توهان کي راضي ٿئي، توهان اسان جي حفاظت ۽ حفاظت ڪريو.
مان رب جي حمد جي طلب ڪريان ٿو، جيڪو مون کي عزت ۽ اعتبار سان برڪت ڪري ٿو.
بيدار ۽ باشعور رهي، مان توکان راضي آهيان، اي رب.
جڏهن تون مون کي پاڻ سان ملائيندين، تڏهن مان توسان ضم ٿي ويندس.
اي دنيا جي زندگي، مان تنهنجي فتح جي ساراهه ڪريان ٿو.
گرو جي تعليم کي قبول ڪندي، هڪ ئي رب ۾ ضم ٿيڻ جو يقين آهي. ||25||
تون اهڙيون بيڪار ڳالهيون ڇو ٿو ڪرين، ۽ دنيا سان بحث ڇو ٿو ڪرين؟
تون توبهه ڪندي مري ويندين، جڏهن تون پنهنجو جنون ڏسندين.
هو پيدا ٿيو آهي، رڳو مرڻ لاءِ، پر هو جيئڻ نٿو چاهي.
هو اميد سان اچي ٿو، ۽ پوءِ وڃي ٿو، بغير ڪنهن اميد جي.
پشيماني، توبهه ۽ غمگين ٿي، هو مٽيءَ سان مليل آهي.
موت ان کي چيڀاٽي نه ٿو، جيڪو رب جي شان ۾ ڳائي ٿو.
نو خزانو رب جي نالي سان ملي ٿو.
رب پاڪ امن ۽ شانتي عطا ڪري ٿو. ||26||
هو روحاني حڪمت ڳالهائيندو آهي، ۽ هو پاڻ ان کي سمجهي ٿو.
هو پاڻ ان کي ڄاڻي ٿو، ۽ هو پاڻ ان کي سمجهي ٿو.
جيڪو گرو جي ڪلام کي پنهنجي رڳ رڳ ۾ کڻي ٿو،
پاڪ ۽ پاڪ آهي، ۽ سچي رب کي راضي ڪرڻ وارو آهي.
گروءَ جي بحر ۾، موتين جي ڪا به کوٽ ناهي.
جواهرن جو خزانو حقيقت ۾ ناقابل فراموش آهي.
اُهي ڪم ڪر، جن کي گرو مقرر ڪيو آهي.
توهان گرو جي ڪمن جي پٺيان ڇو پيا آهيو؟
اي نانڪ، گرو جي تعليمات ذريعي، سچي رب ۾ ضم ٿي. ||27||
محبت تباه ٿي ويندي آهي، جڏهن ڪو ماڻهو مخالفت ۾ ڳالهائيندو آهي.
هٿ ڀڄي ويندو آهي، جڏهن اهو ٻنهي پاسن کان ڇڪيو ويندو آهي.
محبت تڏهن ٽٽندي آهي، جڏهن ڳالهائجي ويندي آهي.
مڙس پالڻهار بڇڙائيءَ واري ڪنوار کي ڇڏي ڏئي ٿو.
ٽٽل ڳنڍ ٻيهر ڳنڍجي، غور ۽ فڪر ذريعي.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، هڪ شخص جي معاملن کي پنهنجي گهر ۾ حل ڪيو وڃي ٿو.
جيڪو سچي نالي جو نفعو ڪمائي، سو وري نه وڃائبو.
ٽنهي جهانن جو پالڻهار ۽ مالڪ تنهنجو بهترين دوست آهي. ||28||
پنهنجي دماغ کي سنڀاليو، ۽ ان کي پنهنجي جاء تي رکو.
دنيا تڪرار سان تباهه ٿي وئي آهي، پنهنجي گناهن جي غلطين تي افسوس ڪندي.
هڪ مڙس رب آهي، ۽ سڀ سندس ڪنوار آهن.
ڪوڙي دلہن ڪيترائي ڪپڙا پائڻ.
هو کيس ٻين جي گهرن ۾ وڃڻ کان روڪي ٿو.
هو هن کي پنهنجي موجودگيءَ جي حويلي ڏانهن سڏي ٿو، ۽ ڪابه رڪاوٽ هن جي رستي کي روڪي نه ٿي.
هوءَ شينهن جي ڪلام سان سينگاريل آهي، ۽ سچي رب کي پياري آهي.
هوءَ خوش روح ڪنوار آهي، جيڪا پنهنجي رب ۽ مالڪ جو سهارو وٺندي آهي. ||29||
گھمڻ ڦرڻ ۽ گھمڻ ڦرڻ، اي منهنجا ساٿي، تنهنجا خوبصورت ڪپڙا ڦاٽي ويا آهن.
حسد ۾، جسم کي سڪون نه آهي. خدا جي خوف کان سواء، گهڻائي برباد ٿي ويا آهن.
جيڪا پنهنجي گهر ۾ ئي مري رهي آهي، خدا جي خوف جي ڪري، ان تي سندس سڀ کان وڌيڪ ڄاڻندڙ رب جي مهرباني آهي.
هوءَ پنهنجي گروءَ جو خوف رکي ٿي، ۽ بي خوف رب جو نالو ڳائي ٿي.
جبل تي رهندڙ، مون کي ڏاڍي اڃ لڳي. جڏهن مان هن کي ڏسان ٿو، مون کي خبر آهي ته هو پري ناهي.
منهنجي اُڃ اُجهائي وئي آهي، ۽ مون ڪلام جو ذڪر قبول ڪيو آهي. مان پنهنجي امبروزي امرت جو ڀرپور پيئندو آهيان.
هرڪو چوي ٿو، "ڏي، ڏيو!" جيئن وڻيس، تيئن ڏئي.
گوردواريءَ جي ذريعي، گرو جي درٻار، هو ڏئي ٿو ۽ اُڃ بجھائي ٿو. ||30||
ڳوليندي ۽ ڳولهيندي، مان ڪري پيو ۽ زندگيءَ جي درياهه جي ڪناري تي ڪري پيو.
جيڪي گناهن سان ڳرا آهن سي هيٺ لهي وڃن ٿا، پر جيڪي هلڪا آهن سي پار ٿي وڃن ٿا.
مان قربان آهيان انهن تي جيڪي لافاني ۽ بيشمار رب کي ملن ٿا.
انهن جي پيرن جي مٽي ڇوٽڪارو ڏئي ٿي. انهن جي صحبت ۾، اسين رب جي اتحاد ۾ متحد آهيون.
مون پنھنجو دماغ پنھنجي گروءَ کي ڏنو، ۽ پاڪ نالو حاصل ڪيم.