جيڪو ڳائڻو رب جي تسبيح ڳائي ٿو، اهو ڪلام جي ڪلام سان سينگاريل آهي.
سچي پالڻھار جي عبادت ڪريو، ۽ سچي گرو تي ايمان آڻيو. اهو خيرات، احسان ۽ رحم ڪرڻ لاء عطيو ڏيڻ جي فضيلت آڻيندو آهي.
روح جي ڪنوار جيڪا پنهنجي مڙس سان گڏ رهڻ کي پيار ڪندي آهي، روح جي سچي ترويني تي غسل ڪندي آهي، جنهن کي هوء مقدس جڳهه سمجهي ٿي جتي گنگا، جمنا ۽ سرسوتي نديون ملن ٿيون.
عبادت ڪريو ۽ ان جي عبادت ڪريو هڪ خالق، سچي رب، جيڪو مسلسل ڏئي ٿو، جنهن جي تحفا مسلسل وڌندا آهن.
اولياءَ جي سوسائٽيءَ سان وابسته ٿيڻ سان ڇوٽڪارو ملي ٿو، اي دوست؛ سندس فضل عطا ڪري، خدا اسان کي پنهنجي اتحاد ۾ متحد ڪري ٿو. ||3||
هرڪو ڳالهائيندو ۽ ڳالهائيندو؛ مون کي ڪيترو عظيم چوڻ گهرجي ته هو آهي؟
مان بيوقوف، بيوقوف ۽ جاهل آهيان. اهو صرف گرو جي تعليمات جي ذريعي آهي جيڪو مان سمجهان ٿو.
سچا آهن گرو جي تعليم. سندس ڪلام Ambrosial Nectar آهن. منهنجو ذهن انهن سان خوش ۽ مطمئن آهي.
فساد ۽ گناهه سان ڀريل، ماڻهو هليا وڃن ٿا، ۽ وري موٽي اچن ٿا؛ سچو ڪلام منهنجي گروءَ جي معرفت ملي ٿو.
عقيدت جي خزاني جي ڪا به انتها ناهي. رب هر جڳهه تي پکڙيل آهي.
نانڪ هن سچي دعا کي بيان ڪري ٿو؛ جيڪو پنهنجي ذهن کي صاف ڪري ٿو اهو سچو آهي. ||4||1||
ڌناسري، پهرين مهل:
مان تنهنجي نالي سان جيئرو آهيان. منهنجو ذهن خوشي ۾ آهي، رب.
سچو نالو، سچو رب جو. رب العالمين جون حمدون پاڪ آهن.
لامحدود روحاني حڪمت آهي جيڪا گرو پاران ڏني وئي آهي. جنهن خالق پيدا ڪيو، سو به ناس ڪندو.
موت جو سڏ رب جي حڪم سان موڪليو ويو آهي؛ ڪو به ان کي چئلينج نٿو ڪري سگهي.
هو پاڻ پيدا ڪري ٿو، ۽ ڏسي ٿو. سندس لکيل حڪم هر سر کان مٿي آهي. هو پاڻ سمجهه ۽ شعور ڏئي ٿو.
اي نانڪ، رب ماسٽر ناقابل رسائي ۽ ناقابل فراموش آهي. مان هن جي سچي نالي سان جيئرو آهيان. ||1||
ڪو به توهان سان مقابلو نٿو ڪري سگهي، رب. سڀ اچن ۽ وڃن.
تنهنجي حڪم سان حساب پورو ٿيو ۽ شڪ دور ٿيو.
گرو شڪ کي دور ڪري ٿو، ۽ اسان کي اڻ ڳڻي تقرير ٻڌائي ٿو. سچا سچ ۾ جذب ٿي ويندا آهن.
هو پاڻ پيدا ڪري ٿو، ۽ هو پاڻ ئي ناس ڪري ٿو. مون کي ڪمانڊر رب جو حڪم قبول آهي.
سچي عظمت گرو کان اچي ٿي؛ تون ئي آهين آخر دماغ جو ساٿي.
اي نانڪ، رب ۽ مالڪ کان سواء ٻيو ڪوبه ناهي. عظمت تنهنجي نالي مان اچي ٿي. ||2||
تون ئي سچو خالق آهين، اڻڄاڻ پيدا ڪندڙ.
اتي رڳو هڪ رب ۽ مالڪ آهي، پر اتي ٻه رستا آهن، جن سان تڪرار وڌندو آهي.
سڀئي رب جي حڪم سان انهن ٻنهي رستن تي هلن ٿا. دنيا پيدا ٿئي ٿي، رڳو مرڻ لاءِ.
رب جي نالي کان سواءِ انسان جو ڪوبه دوست ڪونهي. هو پنهنجي سر تي گناهه جو بار کڻندو آهي.
رب جي حڪم سان، هو اچي ٿو، پر هن حڪم کي نه ٿو سمجهي. رب جو حڪم زيبائشي آهي.
اي نانڪ، لفظ، رب ۽ مالڪ جي ڪلام جي ذريعي، حقيقي خالق رب جو احساس ٿئي ٿو. ||3||
تنهنجي درٻار ۾ تنهنجا ديوان سهڻا نظر اچن ٿا، سُبدن سان سينگاريل آهن.
اهي سندس باني جو شاندار ڪلام ڳائين ٿا، ان کي پنهنجي زبانن سان ذائقو ڏين ٿا.
اُن کي پنھنجين زبانن سان ذائقو ڏيئي، اُھي اسم جا اُڃا پيا آھن. اهي گرو جي ڪلام لاءِ قربان آهن.
فلسفي جي پٿر کي ڇهڻ سان، اهي فلسفي جو پٿر بڻجي ويندا آهن، جيڪو سيءَ کي سون ۾ تبديل ڪري ڇڏيندو آهي. اي منهنجا مالڪ، اهي توهان جي ذهن کي خوش ڪن ٿا.
اهي لافاني حيثيت حاصل ڪن ٿا ۽ انهن جي خودمختاري کي ختم ڪن ٿا. ڪيترو نه نادر آهي اهو شخص، جيڪو روحاني حڪمت تي غور ڪري.
اي نانڪ، سچي پالڻھار جي درٻار ۾ ديوان خوبصورت نظر اچن ٿا. اهي سچ ۾ ڊيلر آهن. ||4||
مان مال لاءِ بکيو ۽ اڃايل آهيان. مان رب جي درٻار ۾ ڪيئن ويندس؟