سارنگ، پنجين مهل:
اي ماءُ، مان رب جي پيرن ۾ پوري طرح مست آهيان.
مان رب کان سواءِ ڪنهن کي به نٿو سڃاڻان. مون مڪمل طور تي منهنجي دوئي جي احساس کي ختم ڪري ڇڏيو آهي. ||1||روڪ||
رب العالمين کي ڇڏي ڪنهن ٻي شيءِ ۾ مشغول ٿيڻ، فساد جي ڳچيءَ ۾ وڃڻ آهي.
منھنجو دماغ اُڃايل آھي، سندس درشن جي برڪت وارو نظارو. هن مون کي جهنم مان مٿي ۽ ٻاهر ڪڍي ڇڏيو آهي. ||1||
اوليائن جي فضل سان، مون کي رب سان مليا آهن، امن ڏيڻ وارو؛ غرور جو شور خاموش ٿي ويو آهي.
ٻانهو نانڪ رب جي محبت سان ڀريل آهي؛ هن جي ذهن ۽ جسم جا ٻيلا ڦٽي ويا آهن. ||2||95||118||
سارنگ، پنجين مهل:
ڪوڙا سودا ختم ٿي ويا.
ساد سنگت، پاڪ جي صحبت ۾ شامل ٿيو، ۽ غور ڪريو، رب تي وير ڪريو. هي دنيا ۾ سڀ کان شاندار شيء آهي. ||1||روڪ||
هتي ۽ هن کان پوءِ، توهان ڪڏهن به نه جهڪندا. رب جي نالي کي پنهنجي دل ۾ داخل ڪر.
گروءَ جي پيرن جي ٻيڙي وڏي خوش نصيبي سان ملي آهي. اهو توهان کي دنيا جي سمنڊ پار ڪري ڇڏيندو. ||1||
لامحدود رب مڪمل طور تي پاڻي، زمين ۽ آسمان ۾ ڦهليل آهي.
رب جي نالي جي امرت ۾ پيئو؛ اي نانڪ، ٻيا سڀ ذوق تلخ آهن. ||2||96||119||
سارنگ، پنجين مهل:
تون روئين ۽ روئين
- تون وڏي لڄ ۽ وڏائيءَ ۾ مست آهين، پر مراقبي ۾ رب کي ياد نٿو ڪرين. ||1||روڪ||
جيڪي ماڻهو ساد سنگت ۾ رب جو ذڪر ڪن ٿا، انهن جو گناهه سڙي وڃي ٿو.
ميويدار جسم آهي، ۽ برڪت وارو آهي انهن جو جنم جيڪو خدا سان ملي ٿو. ||1||
چار عظيم نعمتون، ۽ ارڙهن مافوق الفطرت روحاني طاقتون - انهن سڀني کان مٿي مقدس بزرگ آهن.
ٻانهو نانڪ عاجز جي پيرن جي مٽيءَ جي تمنا ٿو ڪري. هن جي چادر جي هيم سان ڳنڍيل آهي، هو بچايو ويو آهي. ||2||97||120||
سارنگ، پنجين مهل:
رب جا عاجز بندا رب جي نالي لاءِ تڙپندا آهن.
خيال، قول ۽ عمل ۾، اهي هن امن جي آرزو رکن ٿا، خدا جي درشن جي برڪت وارو نظارو پنهنجن اکين سان ڏسن. ||1||روڪ||
تون لامحدود آهين، اي خدا، منهنجو عظيم رب ۽ مالڪ؛ توھان جي حالت معلوم نه ٿي سگھي.
منهنجو دماغ توهان جي لوٽس پيرن جي پيار جي ذريعي سوراخ ڪيو ويو آهي. اهو سڀ ڪجهه مون لاءِ آهي- مان ان کي پنهنجي وجود ۾ گهيري ٿو رکان. ||1||
ويد، پراڻن ۽ سمرتين ۾، عاجز ۽ مقدس هن باني کي پنهنجي زبانن سان چوندا آهن.
اي نانڪ، رب جي نالي سان، مون کي آزاد ڪيو ويو آهي. دوئي جي ٻين تعليمات بيڪار آهن. ||2||98||121||
سارنگ، پنجين مهل:
هڪ مکڻ! تون رڳو مکڻ آهين، رب جي ٺاهيل آهين.
جتي ڪٿي بدبوءِ اچي، اُتي اُتي اُٿن. توهان سڀ کان وڌيڪ زهريلي بدبو ۾ چوسيو ٿا. ||1||روڪ||
توهان ڪٿي به نه رهو؛ اهو مون پنهنجي اکين سان ڏٺو آهي.
توهان ڪنهن کي به نه ڇڏيو آهي، سواءِ اوليائن جي- اولياءَ رب العالمين جي طرف آهن. ||1||
توهان سڀني جاندارن ۽ مخلوقات کي لالچايو آهي. توهان کي ڪير به نٿو ڄاڻي، سواءِ اوليائن جي.
ٻانهو نانڪ رب جي حمد جي ڪرتن سان ڀريل آهي. پنهنجي شعور کي لفظ لفظ تي مرکوز ڪري، هن کي سچي رب جي موجودگيءَ جو احساس ٿئي ٿو. ||2||99||122||
سارنگ، پنجين مهل:
اي ماءُ، موت جو ڦڙو ڪٽجي ويو آهي.
رب، هار، هار جي نالي سان، مون کي مڪمل سڪون مليو آهي. مان پنهنجي گھر وارن جي وچ ۾ لاتعلق رهيس. ||1||روڪ||