دوئي جي محبت جي ڪري، خدا ڀوتن کي ماري ڇڏيو.
انهن جي سچي عقيدت سان، گرومخن کي بچايو ويو آهي. ||8||
غرق ٿيڻ ڪري، درودن پنهنجي عزت وڃائي ويٺو.
هن خالق رب کي نه سڃاتو.
جيڪو رب جي عاجز ٻانهي کي تڪليف ڏئي ٿو، سو پاڻ ڏکويل ۽ سڙي ٿو. ||9||
جانيجا کي گرو جي ڪلام جي خبر نه هئي.
شڪ ۾ ڦاٿل، هن کي سڪون ڪيئن ملندو؟
غلطي ڪرڻ، هڪ پل لاءِ به، توهان کي پشيمان ٿيندو ۽ بعد ۾ پشيمان ٿيندو. ||10||
ڪنس بادشاهه ۽ سندس ويڙهاڪن ڪيس ۽ چندر جي برابري نه هئي.
پر انهن رب کي ياد نه ڪيو ۽ عزت وڃائي ويٺا.
رب العالمين کان سواءِ ڪو به بچي نٿو سگهي. ||11||
گرو جي بغير، غرور کي ختم نٿو ڪري سگهجي.
گرو جي تعليمات جي پيروي ڪندي، هڪ ڌرمي عقيدت، استحڪام ۽ رب جو نالو حاصل ڪري ٿو.
اي نانڪ، خدا جي شان کي ڳائڻ سان، هن جو نالو ملي ٿو. ||12||9||
گوري، پهرين مهل:
مان پنهنجي عضون کي چندن جي تيل سان مسح ڪري سگهان ٿو.
مان تيار ٿي سگھان ٿو ۽ ريشمي ۽ ساٽين ڪپڙا پائي سگهان ٿو.
پر رب جي نالي کان سواءِ، مون کي امن ڪٿي ملندو؟ ||1||
پوء مون کي ڇا پائڻ گهرجي؟ مون کي ڪهڙي لباس ۾ پاڻ کي ظاهر ڪرڻ گهرجي؟
رب العالمين کان سواءِ مون کي سڪون ڪيئن ملندو؟ ||1||روڪ||
مان ڪنن ۾ ڪنگڻ پائي سگهان ٿو، ۽ منهنجي ڳچيء ۾ موتي جو هار؛
منهنجو بسترو شايد ڳاڙهي چادرن، گلن ۽ ڳاڙهي پائوڊر سان سينگاريو وڃي.
پر ڪائنات جي رب کان سواءِ، مان ڪٿي امن جي ڳولا ڪري سگهان ٿو؟ ||2||
مون کي هڪ خوبصورت عورت ٿي سگهي ٿي جنهن جي اکين سان خوبصورت آهي.
هوءَ پاڻ کي ڇهن سينگارن سان سينگاري ٿي، ۽ پنهنجو پاڻ کي خوبصورت ظاهر ڪري سگهي ٿي.
پر ڪائنات جي رب تي غور ڪرڻ کان سواء، اتي صرف مسلسل مصيبت آهي. ||3||
هن جي چولي ۽ گهر ۾، پنهنجي محلات ۾، پنهنجي نرم ۽ آرامده بستري تي،
ڏينهن ۽ رات، گلن جون ڇوڪريون گلن جي پنن کي پکيڙينديون آهن.
پر رب جي نالي کان سواءِ بدن بدنصيب آهي. ||4||
گھوڙا، هاٿي، لاننس، مارچنگ بينڊ،
لشڪر، معياري بردار، شاهي حاضري ۽ شاندار نمائش
- رب العالمين کان سواءِ، اهي ڪم سڀ بيڪار آهن. ||5||
هن کي هڪ سِڌو سڏيو وڃي ٿو، هڪ روحاني تڪميل وارو ماڻهو، ۽ هو دولت ۽ مافوق الفطرت طاقتن کي سڏي سگهي ٿو؛
هو پنهنجي مٿي تي تاج رکي سگهي ٿو، ۽ هڪ شاهي ڇت کڻي سگهي ٿو.
پر ڪائنات جي رب کان سواء، سچ ڪٿي ڳولي سگهندو؟ ||6||
هن کي هڪ شهنشاهه، هڪ مالڪ، ۽ بادشاهه سڏيو وڃي ٿو.
هو حڪم ڏئي سگهي ٿو - "هاڻي هي ڪريو، هي پوء" - پر اهو هڪ غلط ڊسپلي آهي.
گروءَ جي ڪلام کان سواءِ، سندس ڪم پورو نه ٿو ٿئي. ||7||
گروءَ جي ڪلام سان انا پرستي ۽ مالڪي ختم ٿي وڃي ٿي.
منهنجي دل ۾ گرو جي تعليم سان، مون کي رب کي سڃاڻي ورتو آهي.
دعا نانڪ، مان توهان جي پناهه ڳوليان ٿو. ||8||10||
گوري، پهرين مهل:
جيڪي هڪ رب جي خدمت ڪن ٿا، سي ٻئي ڪنهن کي نٿا سڃاڻن.
اهي تلخ دنياوي تڪرارن کي ڇڏي ڏين ٿا.
محبت ۽ سچائيءَ جي ذريعي، اهي سچار جي سچي سان ملن ٿا. ||1||
اھڙا آھن رب جا عاجز عقيدتمند.
اهي رب جي شان ۾ گيت ڳائيندا آهن، ۽ انهن جي آلودگي ڌوئي ويندي آهي. ||1||روڪ||
سڄي ڪائنات جي دل جي لوٽ مٿي آهي.
بڇڙائي جي باهه دنيا کي ساڙي رهي آهي.
اھي ئي بچيا آھن، جيڪي گرو جي ڪلام تي غور ڪن ٿا. ||2||
ڪُنڊو ، ڪُنڊو ، هاٿي ، مڇي
۽ هرڻ - سڀ پنهنجن ڪمن لاءِ ڏکيا ۽ مرن ٿا.
خواهش ۾ ڦاٿل، اهي حقيقت کي ڏسي نٿا سگهن. ||3||
عورتن جو عاشق جنسي سان جنون آهي.
سڀ بدڪار سندن غضب جي ڪري تباهه ٿي ويا آهن.
عزت ۽ سخاوت تڏهن وڃائجي ويندي آهي، جڏهن ڪو رب جي نالي کي وساري ڇڏيندو آهي. ||4||