زندگيءَ جي ٽئين مرحلي ۾ هو مايا جي دولت گڏ ڪري ٿو.
۽ جڏهن هو پوڙهو ٿيندو، تڏهن هن کي اهو سڀ ڪجهه ڇڏڻو پوندو. هو پشيمان ۽ توبهه ڪري ڇڏي ٿو. ||2||
تمام گهڻي عرصي کان پوءِ، انسان کي هي قيمتي انساني جسم ملي ٿو، سو حاصل ڪرڻ مشڪل آهي.
رب جي نالي کان سواءِ، مٽي ٿي وڃي ٿي.
جانور کان به بدتر، شيطان يا بيوقوف،
اھو اھو آھي جيڪو سمجھي نٿو سگھي جنھن کيس پيدا ڪيو آھي. ||3||
ٻڌ، اي خالق رب، رب ڪائنات، رب العالمين،
نرمل تي رحم ڪندڙ، سدائين رحم ڪندڙ
جيڪڏهن تون انسان کي آزاد ڪرين ته ان جا بندا ٽٽي پون.
اي نانڪ، دنيا جا ماڻهو انڌا آهن. مهرباني ڪري، رب، انهن کي معاف ڪريو، ۽ انهن کي پاڻ سان گڏ ڪريو. ||4||12||23||
رامڪلي، پنجين مهل:
عناصر کي گڏ ڪرڻ سان گڏ، جسم جو لباس فيشن آهي.
جاهل بيوقوف ان ۾ مگن آهي.
هو ان کي پالي ٿو، ۽ مسلسل ان جو خيال رکندو آهي.
پر بلڪل آخري وقت تي، هن کي اٿڻ گهرجي ۽ وڃڻ گهرجي. ||1||
رب جي نالي کان سواءِ، سڀ ڪجهه ڪوڙو آهي، اي فاني.
جيڪي نه ٿا چرن ۽ نه ٿا ڪن ۽ غور ڪن ٿا عالمن جي، پر ان جي بدران ٻين شين سان مائل آهن، - اهي سڀئي فاني مايا جي ڦرلٽ ۾ آهن. ||1||روڪ||
زيارتن جي مقدس زيارتن تي غسل ڪرڻ سان، گندگي نه ڌوئي ويندي آهي.
مذهبي رسمون سڀ رڳو خود غرضي ڏيکاريون آهن.
ماڻهن کي خوش ڪرڻ ۽ خوش ڪرڻ سان، ڪو به بچيل نه آهي.
نالي جي بغير، اهي روئي ڇڏيندا آهن. ||2||
رب جي نالي کان سواءِ، پردو نه ٽٽندو آهي.
مون سڀني شاسترن ۽ سمرتن جو مطالعو ڪيو آهي.
اُهو ئي نالو ڳائيندو آهي، جنهن کي رب پاڻ الهام ڏيندو آهي.
هو سڀ ميوا ۽ انعام حاصل ڪري ٿو، ۽ امن ۾ ملي ٿو. ||3||
اي نجات ڏيندڙ رب، مهرباني ڪري مون کي بچايو!
سڀ سڪون ۽ آرام تنهنجي هٿ ۾ آهي، خدا.
جنهن شيءِ سان تون مون کي ڳنڍي رهيو آهين، تنهن سان مان جڙيل آهيان، اي منهنجا مالڪ!
اي نانڪ، رب باطني ڄاڻندڙ، دلين جي ڳولا ڪندڙ آهي. ||4||13||24||
رامڪلي، پنجين مهل:
هو جيڪو ڪجهه ڪري ٿو اهو مون کي خوش ڪري ٿو.
جاهل ذهن کي همٿايو ويندو آهي، ساد سنگت ۾، حضور جي صحبت ۾.
هاڻي، اهو سڀ ڪجهه ڊاهي نه ٿو؛ اهو مستحڪم ۽ مستحڪم بڻجي چڪو آهي.
حق حاصل ڪري، سچي پالڻهار ۾ ضم ٿي وڃي ٿو. ||1||
درد ختم ٿي ويو، ۽ سڀ بيماريون ختم ٿي ويون.
مون پنهنجي ذهن ۾ خدا جي رضا کي قبول ڪيو آهي، عظيم شخص، گرو سان گڏ. ||1||روڪ||
سڀ خالص آهي؛ سڀ بي عيب آهي.
جيڪو موجود آهي اهو سٺو آهي.
جتي هو مون کي رکندو آهي، اهو ئي منهنجي لاءِ آزاديءَ جو هنڌ آهي.
جيڪو ڪجهه هو مون کي ڳائيندو آهي، اهو سندس نالو آهي. ||2||
اُها اڍائي مقدس زيارت آهي، جتي پاڪ پيرن جي جاءِ آهي،
۽ اھو آسمان آھي، جتي نالو ڳايو ويندو آھي.
سڀ خوشيون تڏهن اينديون آهن، جڏهن انسان کي رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو حاصل ٿيندو آهي.
مان مسلسل، مسلسل، رب جي شان جي ساراهه ڳائيندو آهيان. ||3||
رب پاڻ هر دل ۾ پکڙيل آهي.
مهربان رب جو شان روشن ۽ پڌرو آهي.
شٽر کوليا ويا آهن، ۽ شڪ ڀڄي ويا آهن.
نانڪ جي ملاقات ڪامل گرو سان ٿي. ||4||14||25||
رامڪلي، پنجين مهل:
لکين مراقبو ۽ تپسيا هن ۾ آرامي آهن،
دولت، حڪمت، معجزاتي روحاني طاقت ۽ فرشتي روحاني بصيرت سان گڏ.
هو مختلف شو ۽ شڪلين، خوشين ۽ لذتن مان لطف اندوز ٿيندو آهي.
نالو، رب جو نالو، گرومخ جي دل ۾ رهندو آهي. ||1||
اهڙي رب جي نالي جي عظمت آهي.
ان جو قدر بيان نٿو ڪري سگهجي. ||1||روڪ||
هو اڪيلو بهادر، صبر ڪندڙ ۽ مڪمل حڪمت وارو آهي.