راگ مارو، پهرين مهل، پنجون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ڏينهن رات هو جاڳندو ۽ هوشيار رهندو. هو ڪڏهن به ننڊ يا خواب نه ڏسندو آهي.
اُهو ئي ڄاڻي ٿو، جيڪو خدا کان جدا ٿيڻ جو درد محسوس ڪري ٿو.
منھنجو جسم پيار جي تير سان سوراخ ڪيو ويو آھي. ڪنهن به طبيب کي علاج ڪيئن معلوم ٿيندو؟ ||1||
نادر اهو آهي، جيڪو گرومخ وانگر،
سمجھي ٿو، ۽ جنھن کي سچو پالڻھار پنھنجي ساراھ سان ڳنڍي ٿو.
هو اڪيلو امرت جي قدر جو قدر ڪري ٿو، جيڪو هن امبروسيا ۾ ملندو آهي. ||1||روڪ||
روح جي زال پنهنجي مڙس سان پيار ۾ آهي.
هوءَ پنهنجي شعور کي گرو جي ڪلام تي ڌيان ڏئي ٿي.
روح جي ڪنوار خوشيءَ سان وجداني آسانيءَ سان سينگاريل آهي. هن جي بک ۽ اڃ ختم ٿي ويندي آهي. ||2||
شڪ کي ختم ڪريو ۽ توهان جي شڪ کي ختم ڪريو؛
پنھنجي وجدان سان، رب جي حمد جو ڪمان ٺاھيو.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، پنهنجي ذهن کي فتح ۽ ماتحت ڪريو؛ يوگا جو سهارو وٺو - خوبصورت رب سان اتحاد. ||3||
خود غرضيءَ ۾ سڙيل انسان پنهنجي ذهن مان رب کي وساري ٿو.
موت جي شهر ۾، هن تي وڏي تلوارن سان حملو ڪيو ويو آهي.
پوءِ، جيڪڏھن اھو گھرندو، ته کيس رب جو نالو نه ملندو. اي روح، توکي سخت عذاب ملندو. ||4||
تون مايا ۽ دنياوي لاڳاپن جي سوچن ۾ ڦاٿل آهين.
موت جي شهر ۾، توهان کي موت جي رسول جي ڦڙي کان پڪڙي ويندي.
تون محبتن جي بندن کان آزاد نه ٿي سگهين، تنهنڪري موت جو رسول توکي اذيت ڏيندو. ||5||
مون ڪجھ به نه ڪيو آهي؛ مان هاڻي ڪجهه به نه ڪري رهيو آهيان.
سچي گرو مون کي نام جي امرت سان نوازيو آهي.
ٻيو ڪھڙي ڪوشش ڪو ڪري سگھي ٿو، جڏھن تون پنھنجي نعمت عطا ڪرين؟ نانڪ توهان جي پناهه ڳولي ٿو. ||6||1||12||
مارو، ٽيون محل، پهريون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
جتي تون مون کي ويھين، اتي آءٌ ويھي رھيو، اي منهنجا مالڪ! جتي تون مون کي موڪلين ٿو، اتي آئون وڃان ٿو.
سڄي ڳوٺ ۾ هڪ ئي بادشاهه آهي. سڀ جايون مقدس آهن. ||1||
اي بابا، جڏهن مان هن جسم ۾ رهان، مون کي تنهنجو سچو ساراهه ڳائڻ ڏي،
ته مان سمجهه سان توسان گڏ ٿي سگهان. ||1||روڪ||
هو سوچيندو آهي ته چڱا ۽ خراب ڪم پاڻ وٽان ايندا آهن. هي سڀ برائي جو ذريعو آهي.
هن دنيا ۾ جيڪو ڪجهه ٿئي ٿو سو رڳو اسان جي رب ۽ مالڪ جي حڪم سان ٿئي ٿو. ||2||
جنسي خواهشون ايتريون مضبوط ۽ مجبور آهن؛ هي جنسي خواهش ڪٿان آئي آهي؟
خالق پاڻ ئي سڀني ڊرامن کي اسٽيج ڪري ٿو. ڪيڏا ناياب آهن جن کي اهو احساس آهي. ||3||
گرو جي فضل سان، هڪ پيار سان هڪ رب تي ڌيان ڏنو ويندو آهي، ۽ پوء، دوئي ختم ٿي ويندو آهي.
جيڪو به سندس مرضيءَ سان مطابقت رکي ٿو، سو هو قبول ڪري ٿو. سندس ڳچيءَ مان موت جو ڦڙو کُليو ويو. ||4||
نانڪ کي دعا آهي، ته ڪير کيس حساب ڏئي، جڏهن هن جي دماغ جو غرور خاموش ٿي ويو آهي؟
ايستائين جو ڌرم جو حقدار جج به هن کان ڊڄي ٿو ۽ ڊڄي ٿو. هو سچي رب جي حرم ۾ داخل ٿيو آهي. ||5||1||
مارو، ٽيون مهل:
ٻيهر جنم ۾ اچڻ ۽ وڃڻ هاڻي موجود ناهي، جڏهن ڪو ماڻهو پنهنجي اندر جي گهر ۾ رهندو آهي.
هن پنهنجي سچائي جي خزاني جي نعمت عطا ڪئي؛ صرف هو پاڻ ڄاڻي ٿو. ||1||