رب جي نالي جو مطالعو ڪريو، ۽ رب جي نالي کي سمجھو؛ گرو جي تعليمات تي عمل ڪريو، ۽ نالو جي ذريعي، توهان کي بچايو ويندو.
ڪامل آهن ڪامل گرو جي تعليمات؛ شبد جي مڪمل لفظ تي غور ڪريو.
رب جو نالو اٺيتاليهه مقدس زيارتن جو، ۽ گناهن کي ختم ڪرڻ وارو آهي. ||2||
انڌا جاهل انسان مکڻ حاصل ڪرڻ جي تمنا ۾ پاڻيءَ کي ڇڪي ٿو ۽ پاڻيءَ کي ڇهي ٿو.
گرو جي تعليمات تي عمل ڪندي، هڪ ڪريم کي ڇڪيندو آهي، ۽ امرت جي نالي جو خزانو حاصل ڪيو ويندو آهي.
خود ارادو انسان هڪ جانور آهي. هو پنهنجي اندر ۾ موجود حقيقت جي جوهر کي نٿو ڄاڻي. ||3||
غرور ۽ خودپسنديءَ ۾ مرڻ سان، ماڻهو مري ٿو، ۽ وري مري ٿو، رڳو وري جنم وٺڻ لاءِ.
پر جڏهن هو گرو جي ڪلام ۾ مري ٿو ته پوءِ وري ڪڏهن به نه مرندو.
جڏهن هو گرو جي تعليمات تي عمل ڪري ٿو، ۽ رب، دنيا جي زندگي کي، پنهنجي ذهن ۾ داخل ڪري ٿو، هو پنهنجي سڀني نسلن کي بچائي ٿو. ||4||
نالو، رب جو نالو، اصل شيء، حقيقي سامان آهي.
هن دنيا ۾ نالو ئي حقيقي فائدو آهي. گرو جي تعليمات تي عمل ڪريو، ۽ ان تي غور ڪريو.
دوئي جي محبت ۾ ڪم ڪرڻ، هن دنيا ۾ مسلسل نقصان آڻيندو آهي. ||5||
سچو سنگت آهي، سچ آهي هڪ جي جاءِ،
۽ سچ آھي ڪنھن جي دل ۽ گھر، جڏھن ڪنھن کي نالي جي مدد حاصل آھي.
گروءَ جي باني جي سچي ڪلام ۽ سچي ڪلام تي غور ڪرڻ سان، انسان مطمئن ٿي وڃي ٿو. ||6||
شاهي لذتون ماڻيندي، ڏک ۽ خوشي ۾ ناس ٿي ويندي.
عظمت جو نالو وٺي، ڳچيءَ ۾ وڏا گناھ وجھندو آھي.
انسانن کي تحفا نه ٿو ڏئي سگھي؛ تون ئي هر شيءِ جو عطا ڪندڙ آهين. ||7||
توهان ناقابل رسائي ۽ اڻڄاڻ آهيو؛ اي رب، تون لافاني ۽ لامحدود آهين.
گروءَ جي ڪلام جي ذريعي، رب جي درٻار ۾ ڳولڻ سان، نجات جو خزانو ملي ٿو.
اي نانڪ، هي اتحاد نه ٽٽندو، جيڪڏهن ڪو سچ جي واپار ۾ واپار ڪندو. ||8||1||
مارو، پھريون مھل:
ٻيڙي گناهه ۽ فساد سان ڀريل آهي، ۽ سمنڊ ۾ لانچ ڪئي وئي آهي.
نه ته ڪنارو هن طرف ڏسي سگهجي ٿو ۽ نه وري ٻيءَ ڪناري تي.
خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪرڻ لاءِ نه ڪو ٻرندڙ آهن، نه ٻيڙيون آهن. ||1||
اي بابا، دنيا وڏي ڦاسي ۾ ڦاسي وئي آهي.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، اُهي بچيا آهن، سچي نالي تي غور ڪرڻ. ||1||روڪ||
سچو گرو ٻيڙو آهي. شبد جو ڪلام انهن کي پار ڪندو.
اتي نه هوا آهي نه باهه، نه پاڻي آهي نه شڪل.
اُتي سچي رب جو سچو نالو آهي. اهو انهن کي خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري ٿو. ||2||
گرو مُخ، سچي رب ڏانهن توجهه ڏئي، پار کان ڪناري تائين پهچن ٿا.
انهن جو اچڻ ۽ وڃڻ ختم ٿي ويو آهي، ۽ انهن جي روشني نور ۾ ملائي ٿي.
گرو جي تعليمات تي عمل ڪرڻ سان، انهن جي اندر اندر اندروني سڪون پيدا ٿئي ٿو، ۽ اهي سچي رب ۾ ضم ٿي ويندا آهن. ||3||
نانگ ٽوڪريءَ ۾ بند ٿي سگھي ٿو، پر پوءِ به زهر آهي، ۽ سندس ذهن ۾ ڪاوڙ باقي رهي ٿي.
ھڪڙو حاصل ڪري ٿو جيڪو اڳ ۾ مقرر ڪيل آھي؛ هو ٻين تي الزام ڇو ٿو ڏئي؟
جيڪڏهن ڪو گرو مُخ جي نالي کي ٻڌي ۽ ان تي يقين رکي ٿو، زهر جي خلاف دلڪش، سندس ذهن مطمئن ٿي ويندو آهي. ||4||
ڪچري کي ٿلهي ۽ لڪير سان پڪڙيو ويندو آهي؛
بڇڙائيءَ جي ڄار ۾ ڦاٿل هو، پشيمان ۽ توبهه ڪندو، بار بار.
هو ڄمڻ ۽ موت کي نٿو سمجهي. ڪنهن جي ماضي جي ڪمن جي لکت کي ختم نٿو ڪري سگهجي. ||5||
انا پرستي جو زهر وجهي، دنيا پيدا ڪئي. لفظ اندر ۾ داخل ٿيڻ سان زهر ختم ٿي ويندو آهي.
جيڪو سچي پالڻهار ۾ محبت سان جذب ٿئي ٿو، تنهن کي پوڙهو عذاب نٿو ڏئي سگهي.
اُن کي ئي جيون مکت سڏيو ويندو آهي، جيڪو جيئرو ئي آزاد آهي، جنهن جي اندر مان خود غرضي ختم ٿي ويندي آهي. ||6||