دلڪش ۽ خوبصورت محبوب سڀني کي سهارو ڏيڻ وارو آهي.
مان ڪنڌ جهڪايان ٿو ۽ گرو جي پيرن تي ڪريان ٿو. جيڪڏهن مان رب کي ڏسي سگهان ها! ||3||
مون ڪيترائي دوست ٺاهيا آهن، پر مان اڪيلو اڪيلو تي قربان آهيان.
ڪو به نه آهي سڀ فضيلت؛ اڪيلو رب انهن سان ڀريل آهي. ||4||
هن جو نالو چئن طرفن ۾ ڳايو ويندو آهي. اُن جا نعرا هڻندڙ امن سان سينگاريل آهن.
مان توهان جي حفاظت ڳوليان ٿو؛ نانڪ توکان قربان آهي. ||5||
گرو مون ڏانهن وڌيو، ۽ مون کي سندس هٿ ڏنو؛ هن مون کي جذباتي وابستگي جي کڏ مان مٿي کنيو.
مون بي مثال زندگي فتح ڪئي آهي، ۽ مان ان کي ٻيهر نه هارندس. ||6||
مون سڀني جو خزانو حاصل ڪيو آهي. هن جي ڳالهه ٻولهه بي ترتيب ۽ لڪل آهي.
رب جي درٻار ۾، مان عزت ۽ شان وارو آهيان؛ مان خوشيءَ ۾ پنهنجا هٿ جهليان ٿو. ||7||
ٻانهي نانڪ کي انمول ۽ بي مثال زيور مليل آهي.
گرو جي خدمت ڪندي، مان خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪريان ٿو. مان سڀني کي بلند آواز سان اهو اعلان ڪريان ٿو. ||8||12||
گوري، پنجين مهل:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
پاڻ کي رب جي محبت جي رنگ ۾ رنگيو.
پنهنجي زبان سان هڪ رب جو نالو ڳايو ۽ ان کان ئي گهر. ||1||روڪ||
پنھنجي انا کي ڇڏي ڏيو، ۽ گرو جي روحاني حڪمت تي رھو.
جن وٽ اهڙي اڳئين تقدير آهي، سي سنگت ۾ شامل ٿين. ||1||
جيڪو به ڏسندو، سا گڏ نه ويندو.
بيوقوف، بي ايمان سنسڪرت سان جڙيل آهن - اهي وڃائي ڇڏيندا آهن ۽ مري ويندا آهن. ||2||
فضيلت واري رب جو نالو، هر وقت پکڙيل آهي.
ڪروڙين ماڻهن ۾ ڪيڏو نه ٿورڙو آهي، جيڪو گرومُخ جو نالو وٺي. ||3||
رب جي بزرگن کي عاجزي سان سلام ڪريو، وڏي احترام سان.
توهان کي نو خزانا حاصل ڪندا، ۽ لامحدود امن حاصل ڪندا. ||4||
پنهنجي اکين سان، پاڪ ماڻهن کي ڏسو.
پنهنجي دل ۾، نام جي خزاني کي ڳايو. ||5||
جنسي خواهش، ڪاوڙ، لالچ ۽ جذباتي وابستگي کي ڇڏي ڏيو.
اهڙيءَ طرح تو کي جنم ۽ مرڻ ٻنهي کان ڇوٽڪارو ملندو. ||6||
درد ۽ اونداهي تنهنجي گهر مان نڪري ويندي،
جڏهن گرو توهان جي اندر روحاني ڏاهپ لڳائي ٿو، ۽ اهو چراغ روشن ڪري ٿو. ||7||
جيڪو رب جي خدمت ڪري ٿو، سو ٻئي طرف وڃي ٿو.
اي نوڪر نانڪ، گرومک دنيا کي بچائيندو آهي. ||8||1||13||
پنجين مهل، گوري:
رب، هار، هر، ۽ گرو، گرو، منهنجي شڪ کي دور ڪيو ويو آهي.
منهنجي ذهن کي سڀ آرام ملي ويو آهي. ||1||روڪ||
مان سڙي رهيو هوس، باهه تي، ۽ گرو مون تي پاڻي ڀريو. هو صندل جي وڻ وانگر ٿڌو ۽ سڪون ڏيندڙ آهي. ||1||
جهالت جي اونداهي دور ٿي وئي آهي. گرو روحاني حڪمت جو چراغ روشن ڪيو آهي. ||2||
باهه جو ساگر ايترو اونهو آهي؛ اولياءَ پار ٿي ويا آهن، رب جي نالي جي ٻيڙيءَ ۾. ||3||
مون وٽ ڪو سٺو ڪم ناهي. مون وٽ ڪو به مذهبي عقيدو يا پاڪيزگي ناهي. پر خدا مون کي هٿ کان وٺي ورتو آهي، ۽ مون کي پنهنجو بنايو آهي. ||4||
خوف کي ختم ڪرڻ وارو، درد کي ختم ڪرڻ وارو، پنهنجي سنتن جو عاشق - اهي رب جا نالا آهن. ||5||
هو مالڪن جو مالڪ آهي، مهربانن تي رحم ڪندڙ، تمام طاقتور، پنهنجي اوليائن جو سهارو آهي. ||6||
مان بيوقوف آهيان - مان هي دعا گهران ٿو، اي منهنجا رب بادشاهه: "مهرباني ڪري، مون کي پنهنجي درشن جي برڪت وارو نظارو عطا ڪر." ||7||
نانڪ تنهنجي حرم ۾ آيو آهي، اي منهنجا مالڪ ۽ مالڪ! تنهنجو خادم تنهنجي در تي آيو آهي. ||8||2||14||