راگ بسنت، پھريون مھل، پھريون گھر، چو-پاھي، ڌو-ٿڪي:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچ جو نالو آهي. تخليقي شخصيت. ڪو خوف. نه نفرت. The Undying جي تصوير. ڄمڻ کان ٻاهر. پاڻ ۾ موجود. گرو جي مهرباني:
مهينن ۾، برڪت وارو هي مهينو آهي، جڏهن بهار هميشه اچي ٿي.
اُڀري اُڀري، اي منھنجا شعور، غور ڪندي ڪائنات جي پالڻھار کي، ھميشه لاءِ. ||1||
اي جاهل، پنهنجي انا پرست عقل کي وساري ڇڏ.
پنهنجي انا کي مات ڏيو، ۽ هن کي پنهنجي ذهن ۾ سوچيو؛ عظيم، فضيلت واري رب جي فضيلت ۾ گڏ. ||1||روڪ||
ڪرما وڻ آهي، رب جو نالو شاخون، مذهبي ايمان گلن، ۽ روحاني حڪمت ميوو آهي.
رب جي معرفت پنن آهن، ۽ ذهن جي غرور کي ختم ڪرڻ ڇانو آهي. ||2||
جيڪو به پنهنجي اکين سان رب جي تخليقي طاقت کي ڏسي ٿو، ۽ گرو جي باني کي پنهنجي ڪنن سان ٻڌي ٿو، ۽ پنهنجي وات سان سچو نالو ٻڌائي ٿو،
عزت جي ڪامل دولت حاصل ڪري ٿو، ۽ وجدان سان پنهنجي مراقبي کي رب تي مرکوز ڪري ٿو. ||3||
مهينا ۽ موسمون اچن ٿيون؛ ڏسو، ۽ پنھنجا ڪم ڪريو.
اي نانڪ، اُهي گرومُخ جيڪي رب ۾ ضم ٿي ويندا آهن، سُور نه ٿيندا آهن. اهي هميشه سبز رهن ٿا. ||4||1||
پهرين مهل، بسنت:
بهار جي موسم، ڏاڍي وڻندڙ آهي.
اي پالڻھار جيڪي تو جي محبت سان ڀريل آھن، تنھنجو نالو خوشيءَ سان ڳائين.
ٻيو ڪنهن جي عبادت ڪريان؟ ڪنهن جي پيرن تي سجدو ڪريان؟ ||1||
مان تنهنجي ٻانهن جو ٻانهو آهيان، اي منهنجا مالڪ بادشاهه!
اي ڪائنات جي زندگي، توسان ملڻ جو ٻيو ڪو رستو ناهي. ||1||روڪ||
توهان وٽ صرف هڪ فارم آهي، ۽ اڃا تائين توهان وٽ بيشمار فارم آهن.
مون کي ڪنهن جي عبادت ڪرڻ گهرجي؟ مون کي ڪنهن جي اڳيان بخور ساڙڻ گهرجي؟
توهان جون حدون نه ملي سگهن ٿيون. ڪو به ان کي ڪيئن ڳولي سگهي ٿو؟
مان تنهنجي ٻانهن جو ٻانهو آهيان، اي منهنجا مالڪ بادشاهه! ||2||
سالن جا چڪر ۽ زيارت جا ماڳ تنهنجا آهن، اي رب.
تنهنجو نالو سچو آهي، اي عظيم رب خدا.
توهان جي رياست کي معلوم نه ٿو ڪري سگهجي، اي ابدي، غير تبديل ٿيندڙ رب خدا.
جيتوڻيڪ تون اڻڄاتل آهين، تنهن هوندي به اسان تنهنجو نالو ڳائيندا آهيون. ||3||
غريب نانڪ ڇا ٿو چئي؟
سڀ ماڻهو هڪ رب جي ساراهه ڪن ٿا.
نانڪ پنهنجو مٿو اهڙن ماڻهن جي پيرن تي رکي ٿو.
آءٌ قربان آهيان تنهنجي نالن تان، جيترا به آهن، اي پالڻهار. ||4||2||
بسنت، پهرين مهل:
رڌ پچاءُ سونهري آهي، ۽ پچائڻ جا ٿانو سونهري آهن.
پکڙڻ واري چورس کي نشان لڳل لائينون چانديءَ جون آهن.
پاڻي گنگا مان آهي، ۽ ڪاٺيون مقدس آهن.
کاڌو نرم چانور، کير ۾ پکايا ويندا آهن. ||1||
اي منهنجا ذهن، اهي شيون بيڪار آهن،